Alle inzendingen over tot het daglicht

de kamer is ontvolkt naar evenbeeld gevoegd gestold tot stilte neergedaald in stof met lege adem gevuld roerloos aangezet meerstemmig weerschijn tekent reeds de wand door schemer die eeuwig het daglicht tart…

Schoorvoetend keert het daglicht weer Verschijnsel dat geen twijfel leidt Morgenzon vroeger uit de veren De slaap niet echt gewreven uit het oog Het geeuwen hoorbaar tussen oude bomen nog niet op groeien voorbereid.…

“Omdat ons liefdevolle personeel Geen onverantwoord risico mag lopen Zijn wij voortaan alleen bij daglicht open” Zo stond er op een bord bij het bordeel. “Dus waarde klant, kom morgenvroeg maar weer. De meisjes hier draaien geen nachtdienst meer.”…

links of rechts woorden bestaan niet zomaar in het volle daglicht is er een vat vol tegenstellingen tot op de rand keer op keer weer dat valt me zwaar tegen als waarheid wordt ondermijnd om de cirkel rond te maken die verbindt……

Nachtelijke schaduw geeft stilte diepere voelbare emoties duurzamer in innerlijk dan het winterse witte van het vergeten daglicht alle zinnen die je proeft vormen een zelfgeschreven maanbrief een groot verlangen naar een droom.…

Op deze wijze eindigt het nog laatst, Tenzij het zich in beter daglicht plaatst.…

Pim wilde zich soms lekker laten gaan Daarbij zou hij gerust zijn leven wagen Met dingen die het daglicht niet verdragen Daarbij heeft iemand achter hem gestaan Die kneep toen er op Pimmetje werd gericht In naam van Nederland een oogje dicht…

Als onze leiders `s nachts om banen vragen Dan zegt de toren dat dat niet meer mag Men stoort zich aan hun luide vluchtgedrag Voor zaken die het daglicht niet verdragen En steeds klinkt weer hetzelfde geluid: ‘Wanneer vliegt Balkenende er nu uit?’…

Groot klein geheim eng erotisch kwelling pijn streling van zacht zijden handen belanden in donker schemer ochtendlicht draaglast en kracht -delicaat balans- ontlaadt in daglicht als dans van veder.…

Het daglicht zegt al vroeg tot ziens toont vaak lang z’n schaduwlagen in de strijd tegen de lange nacht die nog steeds sterker lijkt te worden slechts langzaam nadert de wending vermindert het gevoel van winter in je hoofd…

Uit de mist van verloren jaren doemde het beeld op van een leven een aar vergeten na de oogst achteloos Het water was diep in zijn helderheid maar toch eindeloos bitter het graf van een verdronken roos Ach, deze droom heeft nooit het daglicht gezien…

Uit de mist van verloren jaren doemde het beeld op van een leven een aar vergeten na de oogst achteloos Het water was diep in zijn helderheid maar toch eindeloos bitter het graf van een verdronken roos Ach, deze droom heeft nooit het daglicht gezien…

Maar als het daglicht weer gaat schijnen, gaan mijn weemoedige gedachten verdwijnen. Dan kan ik alles weer aan. En wil met mijn leven weer vrolijk verder gaan!…

uit de armen van de nachtmerrie wil ik vluchten   vluchten naar het daglicht   in de kille werkelijkheid van de dag verlang ik  naar de omarming van de nacht   verlang ik naar de stilte naar het troostende donker   uit de sterrenhemel pluk ik voorzichtig de mooiste droom   in de armen van die droom wil ik slapen…

jouw integriteit bleek een façade met het naken van de winter viel jouw masker als krakelee uiteen in ontelbare stukken schone schijn welke het daglicht niet kon verdragen je verpulverde zienderogen langzaam daalde het stof neer…

niet alles kan gedragen worden door woorden daglicht bijvoorbeeld of het ontkomen aan de nacht sterren traag als liefde binnensmonds die ene lente al te vaak herdacht van jou, van mij een andere wereld niets toont aan dat ik besta als woord of zin, in bloed verdund waarom sterf ik dan ongewild…

daglicht breekt de nacht in bleke stukken waarin schaduwen onwennig concurreren met door de duisternis prijsgegeven beelden geluiden even nog te onderscheiden voor de kakofonie van leeg lawaai de stad in dendert de dichter wacht tot ook deze dag weer donkeren zal…

Één ding staat als een voet in het daglicht Niemand gaat armer dan hij gekomen is.…

het daglicht zie ik krimpen elke dag wat meer herfst komt, daarna winter elk jaar weer het duister zal ik droevig worden van leeggeworden bomen of keer ik in mijzelf waar zonnewarmte blijft onder mijn nieuwe truitje draag ik een lenteshirt…

Meteen wordt er alles aan gedaan Het dier in kwaad daglicht te stellen. Wie gelukkig nog in sprookjes gelooft Zal nog even moeten wachten. Pas als de zeven geitjes zijn gearriveerd Hebben we weer slapeloze nachten.…

achter de nevels van de tijd zwijgende voorouders die naar ons kijken zij weten van ons zoeken klungelig reiken naar graantjes van geluk nu het daglicht krimpen gaat wordt de nevel dunner zijn zij meer nabij aardse afgescheidenheid door zwaarte van materie zeulen wij mee…

Als je je eigenwaarde en je zelfrespect verbindt aan wat je in de ogen van anderen bent dan moet je je wel vernietigd voelen als je in een kwaad daglicht staat bij anderen Als de indruk die je op anderen maakt voor jou belangrijker is dan wat jij wilt kun je jezelf niet permitteren te weten wat je wilt…

Deze vrouw is geen rivier in een eenzaam gedicht over oppervlakkig plezier schimpscheuten van de nacht zijn in stilte nu verdreven metaforen die het daglicht niet kunnen verdragen de pijnlijke romantiek is wat er over is in leven te druk voor de liefde te veel levensvragen waar deze vrouw op wacht is dat je naar haar lacht…

Door het daglicht worden we begroet. En kijken om naar de voorbije nacht. Die ons voerde naar hemelse sferen. Ontnuchterd gaan we terug naar de realiteit en de sleur van alledag.…

dag vuurvlieg trillend stipje in de nacht je trekt mijn oog en aandacht naar je toe totdat het daglicht komt en ik je niet meer zie maar dichtbij weet tot straks wanneer je licht opnieuw zijn trilling aan me geeft zodat ik lach of zacht mijn ogen sluit…

licht in, licht aan de duisternis valt in daglicht valt weg en de zon kust de zee sissend valt een vlammend betoog mij ten deel, licht uit donkere wolken, oplichtend water de dag gedoofd een verschil van dag en nacht…

Bang voor alles wat er komen gaat, of wie me bij daglicht weer verlaat. Bang voor koude donkere nachten, waarin ik eenzaam en alleen, om alles wat ik in mijn hart heb, stiekem en heel zachtjes ween.…

Lig te soezen Slaap nog half, Beetje wakker Met gesloten Ogen als jij Binnen komt En ik het daglicht Langs mijn dichte Ogen voel gaan, En is het jouw Liefde die me Aanstoot in de Morgen om vol Vertrouwen deze Dag weer in te gaan…

Daglicht kwam te vroeg wekte de bewusteloze stilte zette deze om naar versnellende tijd Sterven is weer niet gelukt vannacht ik riep om de knokige armen van de dood krijg er een kille morgen voor terug vol teleurstellende beloftes van een nieuw begin…

Sneeuw wist het zwart van dagen,van daden die 't daglicht niet kunnen verdragen Sneeuw beantwoordt de talloze vragen die ik mezelf niet durf stellen Sneeuw houdt mezelf voor mijn zegeningen -dagelijks-te tellen Sneeuw doet me inkeren als dansers na hun danspassen.…