Alle inzendingen over vizier

U hebt er nog eindeloos veel in het vizier. Waarom zou u stoppen? Uw rijk is gekomen zoals in de bijbel. Plots is het er. Niets kan u bedreigen. Waarom moet u dan opnieuw beginnen? De eeuwigheid maakt bang. Die is normaal voor na het leven, en ik leef nu. Mijn rijk is niet mijn doel.…

hij kreeg zijn zusje in het vizier haalde de trekker over gewoon om haar te laten schrikken en zijn plezier hij hoorde een knal en zag hoe het meisje viel haar mooie jurkje werd rood en hij realiseerde zich nog niet dat hij zojuist zijn kleine zusje had gedood…

De tunnel rekt mijn koers mijn vizier wordt verlicht evenaar mijn horizon zij kleurt mijn avondlicht. Ik verleg mijn laatste grenzen en spoor haar unieke lach voor vertrouwen en geloof voor mijn nacht en dag. Mijn silhouet straalt naar haar tegen zonsondergang. Met hartstocht in mijn keel deel ik met haar levenslang.…

waar heel nederland als de romeinen ooit onder een hemel vol sterren smachtend lonkt naar een blinde afspraak met kennelijk verzwegen liefde nestel ik mij in het zeker weten van vurige hartstocht doorheen de jaren die zich vlammend wakkerde tot zekere geborgenheid waar in cupido’s vizier met rozerode romantiek de geschoten pijlen…

bus De blik van mensen Zoekend Naar het scherm de mobiel Het contact een radar Een vernunftige cel heeft impact De mobiel In de jaszak Men kijkt strak Waarvan heeft de mobiel ons in deze tijd Bevrijd Wat is de revolutie Achter dit brein Wat is het effect ervan Wat is het plezier Wat heeft Degene die dit voor ons maakt In het vizier…

stap voor stap als een model op de catwalk was mijn vizier op jouw heupen gericht. Jouw blote voeten onder wit satijnen jurk de split gaf je benen bij elke stap de ruimte waar je pirouettes in het spotlight cirkelde om je euforie te etaleren in het maanlicht.…

Was daarmee dan werkelijk recht gedaan: had de schutter de vrede in het vizier, of wees de dood de schuldigen aan? Nee, het onrecht was al eerder geschied. Een ieder lijdt op zijn eigen manier, maar de oorlogsgod spaart nooit iemand niet.…

mijn haar nog immer lang, over oren op weg naar schouder verdunt in allerijl, havens komen in zicht, op het slagveld ruist het voorlaatste riet het wordt er kouder is het vizier op mijn zwanengezang gericht raakt dan ook de geest gekweld, wordt mijn kijken naar nog meer staren overgeheld dicht ik almaar dichter dan verlicht…

Glinstergolven over het wateroppervlak Libellen zonnend op een steen Zonlicht stelt het lichaam op z’n gemak Een wolkengroep langzaam verdween Groene uiterwaarden omgeven de rivier Visdiefjes groeten elkander Je kreeg zelfs het ijsvogeltje in het vizier Het is of het leven hier meandert Je wandelt mee met deinende golven Genietend van een…

't Vizier is neergeklapt de sporen in de flank geslagen de lans gestrekt. Kijkt zij naar mij? De botsing der titanen. Zijn lans die afschampt op mijn schitterend schild de borstplaat ingedrukt ik hoor mijn ribben kraken de wereld draait zich om ik stort in 't perk. Komt zij tot troost nu toegesneld?…

men noemt ze echte holenbroeders modder is hun metselspecie in schors zoeken zij de spleetjes voor nauwe broedse holletjes dwangmatig in metseldrang ze modderen al maar door voor spechten zijn ze echter bang klimmerts die in de nesten hakken blijft deze bruut uit het gehoor boomklever blijft lekker plakken fijn besnaveld dichter in vizier…

veilig voelen onder rood wit blauw Je woorden mogen nooit vergeten worden ook al ben je vijf jaar niet meer onder ons Af en toe zie ik je op oude archiefbeelden en lach ik om je heerlijke uitspraken Toch huilt mijn hart jou te zien liggen Als een afgeschoten prooi waarop is gejaagd Nederland is na zes mei 2002 niet meer hetzelfde Met open vizier…

Als poëzie familie, kruimelbeeld van geest, religie of goedkoper nog vizier op kop in overmoed van stof die jou mijn hart terstond de vuilnis geeft de aarde uit haar bol mijn verzen eet de hemel de wijn de hel de wiet vooral de dingen weet die in verschiet het paradijs nooit aan de galg vergeet geloof…

beelden als breipennen in mijn vizier en m'n oren hoorden de storm aankomen. schuin als een zinkend schip zou ik vergaan en ik schreeuwde als een leeuw, helaas maakte ik de indruk van een windvaan. (een aasgier vloog om de mast heen, piepend en blééf er omheen vliegen...)…

Glasbrander-glazenier was minder sneu Vrij kunstenaarschap echter was mijn streven Ik las wat Tolstoi en van Eeden schreven Door Chris Lebeau werd ik wat minder bleu Ik groeide en ontwikkelde mij snel Vogels te schilderen schonk veel plezier Van Pauwels kreeg ik al mijn materiaal Gauma stond voor mijn denkwijze model Ik kreeg Anna Zernike in ’t vizier…

Op de oever staat hij, misschien een zij, die hen in het vizier houdt, maar ook het meer overschouwt, het zwanenmeer. Ik hoor alreeds de muziek, zie de dans, de wervelende witte tule. De zwanen laat het onbewogen.…

Mistwolken vormen schaduwen tot aan de ochtendrand tot ondefinieerbare wezens, vermomde beelden die mij bezoeken de kieren van de nacht in het vizier om zelfstandig de juiste stand te vinden die alles vastlegt in een keer, die de angst verkommerd wanneer de mist de keel schraap van de dageraad de lokroep van de toenemende zon ontwaakt…

verstopt in dekens Mijn masker afgezet Gehuld in stof en warmte Ontnomen van mijn last Vergeten door de wereld Rust ik en slaap dan vast Als ik daarna ontwaak Herboren en vitaal Me nergens druk om maak Mijn spieren weer van staal Dan heb ik in mijn slaap Weer bruggen opgebouwd De paden weer belicht Is alles zo vertrouwd Staat mijn vizier…

---zo bepalend Tot-en-met vandaag de dag 't Vizier op scherp Kijken en turen Schieten----en--- ----Geraakt 't Is en blijft een hard gelag ---en eeuwige strijd Mijn vriendin die lacht 'k Hou nog van haar Ruim 15 jaar verder Mijn verdriet Mijn strijd Met minder macht!…

Nooit kreeg je hem goed in het vizier. Hij volgde en ontweek. Als ik rustig wou gaan zitten, vloog hij op naar de boog van walvisbeen. Hij keek de straat uit, liet langs mij heen zijn ogen weiden over het lage en het hoge wad. Aan de wal zat hij steevast op de nok van mijn dak te zwijgen.…

grillig samenspel van zon en golven de zon maakt haar gedwee en zo gewillig beknot haar niet ze werpt zich vanzelf voor je voeten als je haar laat en slechts bewondert weldra zal je vurig wensen: kon het maar altijd lente zijn zoals ze lacht, zoals ze praat haar aard een beetje grillig zoals ze naar de hemel reikt met jou in haar vizier…

Weten dat je Een stap verwijderd ben Van het volle genieten en dan twijfelen Altijd een nevenpad In het vizier houden Een alternatief De controle houden Want stel je voor En ‘wat als’ Kwetsbaar voor geluk Afstand inbouwen Leven in het toen Leven in het dan Zien van mogelijkheden Terwijl ze er nu al zijn Ontbreekt het mij Aan…

Nog leeg en onbeschreven wordt wit papier verlicht in 't donker nu beschenen door vlammend kaarsenlicht Vlammen geven plaatsen door Van Bethlehem of Nazareth Bijbelboeken tussendoor vormen zo een kerstconcert Schaduwen op wit papier door kaarsenlicht verlicht 't heeft een mensje in vizier en tekent een gezicht De tekening geeft…

Met ver weg Roffelende trommels Daar komen ze aan (Zacht nog) Maar dan horen we olifanten hoorns blazen Elke twee maten één toon hoger Elke vier maten komt er één bij Stappen over de horizon recht in ons vizier Ze zijn met velen Heel veel Steeds meer Wat eerst verre bergen leken is een glinsterend leger van Duizenden in het rondzingende…

doet een wezel in godsnaam op een strekdam op het wad bij Paesens waar ligt dat binnen een straal van 10 km ten noorden geen plaatsen Stiem 5,63 kilometer 117°O Morra 3,86 kilometer 153°Z Wie 3,70 kilometer 252°W dat ligt daar allemaal echt het arme beestje in vizier vlucht voor de fotograaf goeie foto jammer voor het dier verstopt…

Het is weer zo’n stom zinnetje, Eigenlijk een cliché, Want een jaar is lang hoor, En dat eerste zinnetje daarnet niet, En je kan een jaar toch nooit vertellen, in een zinnetje, Over liefde, zorg, vreugde en verdriet, Want een jaar kan ook kort zijn Het ligt er gewoon maar aan Hoe je het vizier hebt staan, Staat die op scherp of misschien…

Elke zomerzondag te paard Onderging ze de weelderige gradaties Van groenschakeringen in het park Tussen rolschaatsers, joggende yuppies Wielerende fietsers en uitgelaten honden Tipte stipt bij altijd dezelfde bossages Onveranderlijk een man zijn linkerhand Tegen het vizier van zijn rijhoed Bladval spatte op onder de hoefslag En…

langs distelhellingen moe naar ‘t vredige landschap room van de koe haar zwervende naam in de bries van een bruid ‘t land intens en zacht als ‘t licht binnenvalt tijdloos hemelblauw boven de rots en ‘t kruid waar ontheemde kinderen rusten bij de rivier onder de groene zon en zilveren maan de bloemengeur waaiert naar vrede in ‘t vizier…

gekreukt de inhoud was het waard keer op keer gelezen en doordacht muziek gebrand in zilveren schijf draait rond en stoot geluiden uit de rock, het rithme van de dans weerkaatst op muren van beton de krijger en zijn krachtig paard de Indiaan met haviksblik begeeft zich in het groene woud op zoek naar wild en buit familie eeuwig in het vizier…

Het lomp geweld verzamelt, damp parelt aan het vizier van hun helm. Deze zomer nog kropen de mieren hier ze tasten met schichtige sprieten. Nu vind je scherven van een wensdroom. Het lompe geweld moet de baron dienen die gretig in de buidel tast, het voordeel berekent.…