Alle inzendingen over emoties

ze droomde liep in een bos ze zag alleen maar bomen er was geen zon, geen licht geen lucht, geen wolken alleen maar bomen de sfeer was dreigend duisternis overal ze was alleen met angst voelde zich opgesloten, beklemd zag geen verleden geen toekomst, geen heden ze zag alleen maar bomen toen was daar die open vlakte zo vrij en…

Vandaag kwam gisteren opnieuw tot leven Als long time yesterday in yesteryear Een bomexplosie richtte mijn vizier Op toen, Melissekade Leidsche Rijn Voor mijn verdrongen geestesoog verschenen Castellum Hoge Woerd Heliomare De Dampkring Westerlengte Evenaar Monarchvlinder Partout en Pratumplaats De Réaumur Beaufort en Fahrenheit De Johanniterweg…

Hoe tranen vol herinneringen en verhalen met kleine straaltjes ergens overlopen of nieuwe klanken en kleuren met zich meebrengen om te blijven hangen op de geneugten van het leven Bekleed met een deken van fluweelzacht, diep in mijn breekbaar hart geraakt. Terwijl ik de dag ademhaal, barsten zij stuk voor stuk uit Stromend als een water die zich…

Altijd geweten dat je terug zou komen. Een winter lang op je gewacht. Soms wakker liggend in de nacht die duistere geheimen wikkelde om bomen. Altijd geweten dat je er nog was. Bijna vergeten soms. Dan kon ik zingen en lachen door de tijd. Hoe ongezien en onvermijdelijk verborgen in de dag bleek je aanwezig. En nu je er weer bent begroet…

kapotte dromen gerafeld stukgeslagen  in het diepste kermen schrijnende klanken van onverteerbaar verdriet  ondoordringbaar  verward in kluwens draden van uitzichtloosheid scherven verspreid in diepe duisternis  verloren in verlatenheid verbinding verbroken …

Mijn hoofd zo zwaar van alle gedachten Dit afgelopen jaar Samen met elkaar en toch niet bij machte Mijn hoofd zo zwaar Waar schuilt het gevaar dat alles ontkrachtte dit afgelopen jaar Een subtiel gebaar een onzinnig smachten Mijn hoofd zo zwaar Ik weet niet waar Of wat ik verwachtte Dit afgelopen jaar Maar breekbaar Maken al…

Sinds jonge verliefde leeftijd steeds knuffeltjes, kusjes en tot onze zeventig handje vasthouden! Dat soort van Liefde dat zoveel meer betekent dan op een papiertje te trouwen Ondanks tal van tegenspoed aan elkaar verknocht, zo hecht haast paradijselijk, prins en prinses; het was veel meer Woorden waren overbodig, één blik of oogopslag en alles…

In de blauwe lucht twee tortels droef uit elkaar gebroken liefde Wanneer zoute traandruppels grote gebieden van mijn hart overstromen zodat ze steeds meer heldere kleuren begint te verliezen Het klinkt onbeschrijfelijk en onwaarschijnlijk maar het is de waarheid. Lief en leed gedeeld, hoogte- en dieptepunten gekend, helaas het mocht niet…

een kind wordt geboren opent z’n ogen en is moe zo moe maar schreeuwt toch even hoog van de toren en wordt de weg die het bij leven moet gaan opgeduwd wat een gedoe een oude man heeft het einde van de weg bereikt en zucht heel opgelucht want hij is moe zo moe en zwijgt … overlijdt en sluit zijn ogen toe…

Hij is geen fish called wanda, maar een witgvlekte panda En helpt Felicia aan tien mannen in haar operatheater * Van regenwouden in Uganda kwam hij in de Kaukasus, Gaat later scheep met Argonauten, bamboekauwend in 't vooronder 't Schip raakt echter kant noch wal het deert hem niet, want hij staat pal aan 't roer op 't achterstevenvlonder…

geluk ligt in jouw ontwapenende blik in de overgave aan het spel van een onschuldig kind in dat overweldigende mooie bloemstuk in die alles zeggende snik als mensen elkaar na jaren weer terugzien het zit vaak in het kleine en valt niet af te dwingen het waait je soms zomaar aan met de wind het ligt in de eerste voorjaarszon die…

hunkering naar het licht  dat het donker laat verdwijnen naar de tijd dat de angst  is overwonnen  naar ontsnapping  uit gedachten  die beperken hunkering  naar innerlijke vrijheid in een leven dat leefbaar is naar acceptatie  omdat het is zoals het is…

Ik kijk in het donker vaak naar boven, pluk mij uit de hemel dan een ster. Wil in mijn diepste graag geloven, maar het lijkt een brug te ver. Voel hem toch altijd branden in mijn hand, kijk nieuwsgierig naar zijn schitterend licht. Droom van dat verre vreemde land, voor mijn ogen verschijnt vaag weer jouw gezicht. De tranen voelen warm…

een hand blijft hangen in de leegte nu het verleden antwoord vraagt en spreekt een licht gebaar dat tranen draagt door het land van mijn verlangen waaruit de vlinders zijn verjaagd terwijl de pijn die kruipt waar hij niet gaan kan de stilte van de stem die zolang zweeg verbreekt…

't Is mij niet om het even of mijn Eva Mijn virtuele dichtkunst minnares Niet voor retraite kiest maar als maîtresse Mijn teerbeminde guardian alter eega Zij is mijn eilandnimf en zeemeermin Mijn raad op dichterspad, beschermgodin Betovering berooft mij van mijn zin Een tinteling stuwt mij het zeegat in Mijn stem is dan wel…

De vrouw had veel geheimen Zij deelde deze niet Nee, niemand kon vermoeden Wat alleen de Godin ziet De vrouw had ook veel wensen Zij bewaarde ze in een doos Ver weg verstopt op zolder Die stond daar al een poos De vrouw had vele dromen Die kwamen niet echt uit Maar wezen soms de weg nog Met harpmuziek of luit De vrouw plukte…

doe het gewoon je gaat toch niet dood anders spring ik voor je in de sloot doe wat je wil de wereld staat er niet bij stil Jo jeske naomi djenda en rens.…

Dat is niet lief Wat jij vindt Naar kind Dat is niet aardig Wat jij verzint Naar kind Wie denk je wel dat je bent Schijnheilig en verwend Wij hoeven jou niet meer Jij verpest de hele sfeer Klein ben je, en nietig Je maakt iedereen verdrietig En jezelf onbemind Dat je harteloos zegt Wat je werkelijk vindt Naar kind…

Morgen schijnt de zon weer is je geest helder lig je 's nachts niet wakker doet je lijf geen pijn meer is er kans op beter is het nieuwe maan ben je weer springlevend is je hartslag rustig doe je weer gewoon is er hoop of niets meer anders niets meer niets ------------------------------- uit: Chrysallis nr. 5, 1980.…

Min de stilte in uw wezen, zoek de stilte die bezielt, Zij die alle stilte vrezen, Hebben nooit hun hart gelezen, Hebben nooit geknield. Draag uw kleine levenszegen Naar het dromenloze land, Lijk de golve' heur oogst bewegen - Tot zij zachtjes breken tegen Het doodstille strand. Zie de boom de paden tooien Rondom zijne stille voet,…

Verschoor en ik zagen in de winter een man die de waarheid sprak door een versterker zo goot als een klein kacheltje en zei: 'Wat baat u goud wanneer uw ziel van ijzer is.' Alles valt. Ja alles valt en er zal menging zijn van avond in de vestiaire en buiten, boven de wind staan alle wolken stil terwijl moeder staat te schreeuwen…

Als ik de zon was, kon ik vreedzaam zijn Met zijn mond, zijn ogen, zijn haren. Nu blijf ik ver, met doffe pijn, Sidderend voor gevaren.…

Ze werkt op een kantoor dat in renovaties doet. Ze heeft een tafel, een raam, een telefoon en een grote zwarte stoel. Ze zitde hele dag naast een thermoskan koffie en kijkt naar pizzeria Piccolini waar mannen met tuinslangen stoelen schoonspuiten. Af en toe haalt ze een kam door haar haar. Ze werd ziek en kon een paar dagen niet komen. Toen kwam…

de dood is ijdel, ijdel in begrip maar ook in het laten lijden, de dood is als klevend rijp in een vroege lente of als de herfst die verlaten de stilte verkend in de weemoed van elk wezen dood zijn is roerloos trachten te blijven liggen, zelfs wanneer het licht zich placht te voortplanten door ogen die zich eeuwig hebben gesloten dood…

Op het moment dat 'k je ontmoeten zou, belde zij, die heet als de ex van jou vragend hoe ze nu binnen komen moest met mijn huissleutel die haperde. Ik, die in 't donker bij de parkeerplaats stond, maar er niet binnenkon omdat afgezet, jij er niet parkeren kon. Haar telefoon haperde, steeds belde ze opnieuw En eindelijk, toen 'k…

De traan, door liefde en verdriet ontstaan, heb ik reeds geplengd. Het zijn de krassen op mijn ziel die dieper snijden zonder mes, en toch zo pijnlijk zijn, een gevoel dat als een schaduw vol emotie naast me loopt me nog elke dag in zorgen brengt. Ze zeggen dat ik los moet laten, zeg me dan hoe dat moet. deze dagen zie ik de hopeloze…

Nee, de zwavelstokjes blijven nog even in het kistje met juwelen...over een week komen we ze opnieuw tegen, tijdens silvester. Vanavond op kerstdis steken we kaarsen aan _________________________________ Ik zie aan de blik in uw ogen madame, u bent zeer in uw sas met uw pina colada en cola en het sieraad waarop u kunt bogen dat…

Ik mis mijn sleutelbos zoek op tafels en aanrecht nergens te vinden mijn laatjes herbergen genoeg vervangende sleutels maar het ene ijzertje dat de achterdeur van de tuin heen en weer kan laten gaan heeft zijn dubbelganger niet lastig vuilnisbakken en fietsen langs het tuinpad sjouwen over de schone keukenvloer tussen koelkast en fornuis…

liefde is een leugen ze suggereert voor altijd te zijn nu na zoveel jaren diep je die woeste hunkering weer even op uit je geheugen ach die liefde is slechts om bestwil een leugen en dient als de aanloop tot het echte houden van dat alleen kan deugen tussen die ene vrouw en die ene man…

Sentimentele gedachten, spelen door mijn hoofd. Gebruik toch je verstand... het lijkt wel als verdoofd. Mijn hart is vol verlangen, 'k zie jouw ogen, voel jouw handen. Nee, geen verdriet, tranen vergiet ik niet. Een gevoel van weemoed, naar wat eens was... De tijd verglijdt, dit gevoel beheerst al mijn gedachten. Ik hou het vast…