Netgedichten

netgedicht (nr. 78.786):

dood

de dood is ijdel, ijdel
in begrip maar ook
in het laten lijden, de
dood is als klevend rijp
in een vroege lente of als
de herfst die verlaten
de stilte verkend in de
weemoed van elk wezen

dood zijn is roerloos
trachten te blijven liggen, zelfs
wanneer het licht zich placht
te voortplanten door ogen
die zich eeuwig hebben gesloten

dood, zwijgend luisteren naar je
naasten, je adem inhouden zodat
je longen bewegingsloos je
borstkast weerhoudt te deinen op
het ritme van je hart