Alle inzendingen over landschap

Paarden lopen door nat bedauwde grassen Hun graasscheurend geluid versterkt de rust Dof klompkloppend klinken hun passen En hoor ver weg… een koekoek.. vol van levenslust Ochtendmist bepareld alles met zonnegoud diffuus licht begroet de nieuwbakken dag Het muisje rept zich vanuit het onderhout Spinnekop kruipt langzaam over z’n bedauwde rag…

Wijnranken stram, blakend in gelid omhelst door een slijpende wind pijnbomen camoufleren in vale tint de metamorfose van seizoenen en schaamteloos hun vruchten laten vallen. Schrale bodem doorleefd, geblust in een oceaan van zonnebloemen, door purperen zonnen goudgeel gekust,met een bruin gezicht naar de planeten gericht. De horizon, als luie…

De stralen van de zon belichten het groen dat is gelaafd, gestaald door regen die voor zon moest zwichten; het malse groen dat glanst en straalt. Het groen neigt naar het geel en gouden gestalten dansen van blad naar blad. Een schijn van goud doorspekt de wouden en trekt nog nurkse luchten glad. Het zonlicht sijpelt in de kieren, hiaten…

Hier stel ik mij voor dat mijn as wordt uitgestrooid, gewoon uit een papieren zakje, muzikaal omlijst door een koor van wel duizend vogels in een lucht van uitgereden gier. Zie je daar dat broedend paar, onder de bomen langs het water? Nu nog een ietsje meer naar hier, ja, daar, over al die boterbloemen omzoomd door wuivend fluitenkruid…

nog verder dan de dijk voorbij de lage drassige velden schuurt de stroom tegen overvloeiende lijnen soms op mateloze wijze maar ook in haast aaibaar deinen onderhavig aan een onduidelijke macht beheerst door het land doch vaak evenzeer wanneer het water zijn kracht doet gelden terwijl het weder soms onberekenbaar het strijden…

Stenen bedden Markeren de plek Waar lang geleden Mensen geprepareerd werden voor vertrek Graven van aarde Voorzien van stenen exterieur Omsloten hun lichaam Ontworpen door oudheidkundig ingenieur Groene heuvels Geven ons een indicatie Over de plek van onheil Van een vervlogen generatie Stenen reuzen Staan voor altijd stil De buitenkant…

Dit schilderij met al die rechte lijnen stelt Friesland voor van bovenaf gezien een afslag hier een bunker daar de green waarin een gat of wat ligt weg te kwijnen. Ik kan me in `t geheel nog niet zo vinden maar heei hoe kaers it lân is waardevast eei zo toe spiek investment det wil last voordelig overdraagbaar aan beminden. Wanneer mijn…

18.20 Twee witte boten deinen op de golven van de Andaman. 18.32 Twee roze boten gaan op in de vlammen van de zonsondergang. 18.44 Op het zand wenken donkere krabben het tij naar binnen. 18.56 Tussen rotsen en strand schieten vissen schichtig heen en weer. 19.08 Als een rookpluim verduisteren vleermuizen de gele maan. 19.20…

Laten we gaan struinen in het veen onze weg zoeken tussen veengras en modder op verende turfpaden steun aan de wallekant en aan elkaar Laten we nat van de regen tot de enkels wegzakken in een zompig land bij een schraler wordende zon in de stilte van de namiddag met alle poriën open en je zintuigen op scherp niets anders ervaren dan…

Waterland De spanning is te snijden, bij het keerpunt van getijden. De ontspanning lijkt bereikt, ons land strak ingedijkt. Toch, het water zal zich roeren, land alleen ervaart het loeren van buitendijkse krachten, voorbijstromend in gedachten, en het heroveren van wat de grootdenkende mens slechts tijdelijk bezat, want, er was nooit…

Twee heuvels en twee bomen de ochtend en de nacht een boom van goud een boom van bloed een veld vol deinend spinrag. Een gele bal een rode bal gevangen voor een tel twee heuvels en twee bomen de zon lacht om hun spel.…

Dit is een landschap om in te lijsten Als in een museum maar dan buiten Zover m'n oog reikt: groene weiden,ruige heggen aan de einder: populieren,torenspitsen Vingers wijzend naar een of ander God? Geen kwaad woord kun je er over zeggen Je hoort er merel en lijster fluiten Soms ook wel een nachtegaal Dit is eenmaal,andermaal…

deinend in de wind geurt het gouden korenveld een groots veldboeket…

zachte wolkensluimering bedekt kuis de weg naar huis klotsend kabbelt water schemerdonker langs de kajuit De storm ligt nu te rusten het land doemt duister op een toren boort haar gaten doorlichtend tullen regenwolken De kade is slechts hoorbaar verborgen in haar waas van witte schaduwplekken de dag verstopt haar komst…

Land van polders,duinen,stranden Arbeiders,korenvelden,veestapels Trekschuiten,klederdrachten, molens Land van bloemen,landerijen, Dijken,grachten,hunebedden Volksliederen,meren,kleigronden Land van oorsprong,jou heb ik lief Daar waar de arbeiders hun lied zongen Handen die korenschoven bundelden Land van toen,een foto in mijn gedachten…

aan de kade buigen ijdele kranen hun verveloze rimpelspiegel over het donkere ijzerwater gelost van afgedankte vrachten slingeren hun haken traag het gewicht van de tijd over resten averij in de haven lagen nog, ontmanteld, naakte schepen hoog op hun roest wiegend op duwgolven droomden ze schaamteloos van een make over in het dok…

Dit landschap lijst ik in: gras en bloemen een weelderig palet daarbovenuit de jonge struiken en de sombere bomen hoog in de lijst zweeft een wolk het blauw voorbij wees niet gehaast neem nog wat tijd op de rand van bos en wei staat wellicht een ree aandachtig of een vlucht duiven zwenkt de omlijsting binnen verdwijnt naar het…

avondzon streelt de bomen en enkel mos zwerft over de grond blaadjes dwarrelen verbergen het rood van de herfst sommige zijn wat kil en dor slenteren maar wat door de wind verspreiden het begin van een fijne lente…

Door het vensterraam ziet zij ‘t landschap ingelijst haar man op het erf…

de weg schikt zich eindeloos in neveldampen met een bijna drooggereden spoor na de bui die modder spatte op de ruit de zon bakt er kleibolletjes de ruitenwisser veegt bloedvlekken van aangevlogen insecten twee veren vegen mee was het de blackbird die zojuist nog voor me uitvloog of de raaf die roadkill pikte in de berm op rood…

Dwergeiken huiveren snijdend is de wind verfomfaaid baalt het land geen reiger laat zich zien…

...Sinds vanmorgen voelde hij een stekende pijn vlak boven zijn wortels en dwars door zijn nerven Zou dit het einde van een lang en duurzaam leven zijn zou hij, de koning van het woud, gaan sterven? Waar haalden ze toch de euvele moed vandaan. De rillingen kropen door zijn stam, tak en bast met een zware klap sloeg hij tegen de aarde aan en zo…

pijnbomen omringen het ovale plein van Lucca, een samenzijn met jou hier is als een aanslag op mijn piano nocturne no.5, Op.15 nr 1, F.Chopin en verhaalt over onze geliefde streek gelataria’s serveren de heerlijkste koffie en dolces, we nemen de trein naar Siena, kijken onze ogen uit naar elkaar en het landschap, terwijl ik in een tunnel…

Hoe winters de aanblik Deze vroege decembermorgen Decor uit een sprookje Bijna niet van deze aarde Spiegel van een hemel?…

In een serene stilte laat koning winter de bomen met een ijsmantel aankleden Langzaam verlicht de ochtendzon het ijsrijp en begint tot het witte landschap toe te treden Het is een wonderlijk schouwspel van ijzige kleuren aan een azuurblauwe lucht die zich wijds uitstrekt De wind laat de bomen zacht kreunen onder de ijsdeken en hierdoor zo nu…

veel warme schapen twee vriendelijke honden gerijpte stilte onder een oeroude eik de kroon in winternevels…

al schijnt de zon in een krachtig trachten de kou te domineren rijp slingert zich gestaag als een zilverwitte slang om menig kale tak omzoomt de gespreide armen met ijzige vasthoudendheid de winter verzacht zijn contouren en legt een witte beschermlaag om het sluimerend lentegroen…

kou kust de bomen alvast voor het gewen aan sneeuw en wind verlangend naar de warmte zal de winter een deken leggen op koude verkleumde struikgewassen…

ik zie sprankelend blauw, met zijn verschillende kleuren in het water van de zee dat om mijn benen klotst ik zie het saaie bruin, van het zand in de zee ik zie bloemen in alle kleuren op de duinen ik zie de rode ondergaande zon in de zee. ik zie... de wereld…

Herfst laat z'n koude adem over aarde gaan Maakt ruim baan voor koning Winter Aarde minder op met zon dan maan Bomen ontdaan van al z'n blad van alle luister Zelfs tot gefluister niet langer in staat Herft neemt winter al de maat krijgt ijskoude vingers.…