Netgedichten

netgedicht (nr. 21.919):

langs hoppevelden en staminees

schone uithangborden in Pajottenland
markeren onze tocht, op zoek naar de
geuze en de kriek, vertelsels en liedekes
gevels mee varens en muurleeuwenbek

den subieten Dood, den ouden Spijtigen
Duivel, het Stroblommeke van Papier en
Het Vossegat, hoeveel kriekskes brengen
ons naar den ondergaande zon vandaag

Suuske van Looi geeft een bazenbierke
hangt mee haar borsten op den toog
nen snotteraar vraagt om speelkaarten
kijkt zijn ogen uit als zij zich bukt, zo

is een echte Pajot, lustig en curieus
op tijd zijnen geus en wars van colère, wij
zijn ermee weg, aanschouwen het krassen
en patineren van de laatste zonnestralen

content zijn de mensen onder dit laken
van groen en heuvels, van geuzeverhalen
ik zwaai naar de hoppe, het meiske van vlas
pertant een schoontje, zoekt geen ambras

salue Pajotten, tot een volgend keerke
zwijgt over de pinten en mijn gratis concert
amai, die pianoforte was nen patattenkist
ik eindig mee rijm, ge hebt u echt nie vergist