Alle inzendingen over taal

Oogstrelend stromen woorden vanuit het hart geschreven vloeiend in een fontein van gedichten waarin alle facetten samenkomen van het leven als streling voor de ziel...…

Soms heb ik er toch zo schoon genoeg van, van dat rijmen en dat in de pas lopen van de klemtonen en accenten en regelmatigheid en dan lees ik een gedicht en probeer te voorspellen wat het rijmwoord zal wezen en dan vraag ik me af moet dat nou? Wie had dat eigenlijk uitgevonden? En dat in groepjes verdelen van woorden die wel of niet…

Dezelfde taal, het stoppelveld herinneringen, de bodemloze vracht van wat je meedraagt op je tocht, de beelden die doorheen je dromen zingen en die vervormd toch weer rechtop gaan staan. Hoe is de taal bij machte te roepen, te duiden, te wekken zonder te noemen, enkel maar te wroeten in dat reservoir dat nooit voorgoed gevuld is, ook niet…

Voor vandaag is het genoeg geweest: het piekeren en denken dat toch echt niet veel betekent, dat enkel maar de pijn doet voelen en de druk verhoogt die onontkoombaar stijgt en ziende blind maakt. Voor vandaag is het genoeg geweest: het lezen en om antwoord zoeken dat er toch in woorden niet te vinden is, dat dijken van verlangen enkel hoger…

ontheemd belanden we in een landschap van zwijgen lamgeslagen woorden houden de kaken op elkaar we wachten op een verborgen taal die de brug zal slaan naar de maat der dingen terwijl de tijd verstrijkt…

duizend keer tegen de muur toetsen. De juiste spreidstand vinden, zonder je te scheuren, en niemand kan zo heel precies je vingers plooien. Dat moet je zelf, tot je eindelijk dat ene punt, net over de band, die unieke ace van woorden slaat. Misschien met sprong, misschien fluweel.…

Last van stijve spieren? Fysiotherapie. Wie niet meer uit zijn woorden komt behoeft logopedie. Ga terug naar wat geweest is met regressietherapie, en vergroot je gevoel voor ritme bij de buurtharmonie. Wil je kunnen kiezen, probeer democratie. Voor een stevige boost : electroshocktherapie. Is geloof je ding? Voor jou theologie. Vertrouw je op…

Een mooi sonnet gaat zeker altijd over iets en als je dichter bent zal dat geen zorgen baren. Misschien vertel je over ’t meisje op de fiets of over iets dat je niet langer wil bewaren, maar ’t kan ook gaan over een verre toekomst ooit of over heldendaden die je wil vertonen, maar denk dan maar: zoiets dat haalt de kranten nooit en mogelijk…

Zoals taal is er geen vorm dat water niet beheerst grillige wanden en massieve randen omarmen zeeën en oceanen die meedogenloos stranden duinen en dijken testen elke golf opwellend uit diepe troggen is een woord op de lippen van de branding daar schuimt het spuwsel van zeegeesten tot onleesbare ruige verhalen vloeibare bladzijden…

Ik zoek en zoek maar het wil niet komen maar ik heb zeeën van tijd dus wacht ik gedwee op een antwoord op mijn vraag waarom het niet wil komen vandaag en ik plof ineens uiteen als de golven van de zee dan stromen woorden achtereen laag na laag.…

zou ze zeggen hoe moet ik dat uitleggen slechts een antwoord op de vraag niet laag op laag met soms het gevoel van ook nog eens de volle laag een maag die daarvan omkeert wi heeft er van geleerd? de steller van de vraag de gever van het…

Met een naamwoord, Wordt een persoon of zaak verwoord. En geheel in lijn, kan het zelfstandig of bijvoeglijk zijn, tenminste ik heb zo iets gehoord. En voor hen die lijden aan aporie*, Het is een lexicale categorie. ( * aporie = besluiteloosheid )…

Het is altijd raak In de eenmanszaak. Van gezinsleden wordt verwacht, Dat ze meewerken, dag en nacht, En geen praatjes voor de vaak. Daarom vind ik het niet in de haak, Waarom heet het dan niet “gezinszaak“.…

ooit kon ik je strelen met woorden die ik teder mocht fluisteren in je oor nu laat je ze in kilte van je afglijden, uiteenvallen tot dode letters die oplossen in verdriet waar geen woorden voor zijn…

Ik hoor of ik lees oudheid, eveneens afkorting, aanbevelingen, destijds, doorvoeren, aanmaakblokjes aalscholvers, riet, rimpelingen wimpers, stoel, halte, wind, perzik en ik vraag me af hoe je zonder dit alles zou kunnen denken maar zit je ademloos op een berg in Turkije om de zonsopgang te zien denk je bijna niets van dat alles…

Ik hou wel van een huppeltje in een sonnet voor mij hoeft een sonnet niet streng te wezen ik hou wel van een jongetje met een pet ik hou wel van het pimpelen van de mezen ik maal niet om het wapperen van een vlag voor mij hoeft die niet strak en stijf te hangen ik hou wel van verrassingen in mijn dag ik word niet graag door protocol gevangen…

een zinloze zin is een zin zonder zin maar een zin, niettemin…

Jongens, heb je verdriet, sprak toen de leraar Grieks dan moet je woordjes leren, woordjes leren. Hij knikte energiek zodat er as viel op zijn vest, maar dat was toch al vies. Wij lachten half vertederd, half meewarig, want tragiek daar wist je alles van en hij, heel oud, haast vijftig, niets. En dat het overging als je maar woordjes…

Telkens weer gebeurt het, in een ogenblik worden losgelaten woorden geboren, je verwacht het niet, ze komen daar waar je ze hebt verloren en waar de natuur ze heeft gerijpt, gerangschikt achter glas als olijven in hun eerste persing van een geselecteerd ras. ook als ik het niet verwacht, adem ik ze in een uit, proef de nuance…

werkwoorden moeten iets doen leggen we dan uit en dat doen ze ook lopen staan liggen kijken zoenen eten is echter al moeilijker met 'kunnen', doe je immers niks niet te vergeten 'zijn' schrijven we boeken over dan snappen we het maar toch niet helemaal een paar opvliegende vogels kijken we naar ze verdwijnen aan de…

het kan zomaar zijn dat bijna elk woord te veel is dan zoek je naar niets zeggen maar ja…

Wat denk je te verwachten, Als je leest over ”hoofdgedachte“. Met enig sarcasme Dacht ik aan een pleonasme, Terwijl ik er om glimlachte. Ook als je het niet gelooft, “We denken toch allemaal met ons hoofd”.…

Hoe kun je over iemand dichten Zonder je op hem/haar te kunnen richten? Door de persoon zo te veralgemeniseren Moeten je je wel realiseren, Je op niemand te richten. Maar voor je die hebt gevonden, Blijkt dat die niet bestonden.…

Jaloers op de zon Die door de jaloezieën schijnt Strepen maakt Op jouw naakte huid En de jaloezie Niets meer dan schaduw…

Bent u het ook beu, Dat rare woordje sneu. Sneu dit en sneu dat, We hebben het nog nooit zo sneu gehad. Gebruik dan liever het gladde smeu. Maar biljarten met een kromme keu, Dat is pas echt sneu.…

ik ben het ogenblik een reiziger, de passant die zich telkens waagt op een eindeloze tocht een stoet van woorden straks meng ik me bevlogen met open ogen in het gedruis tussen vreemde voetstappen met een vastberaden tred ik ben het zelf die het hoofd bezet dromen wil verdichten een eenheid wil bundelen van lentelichten als een…

Was opa nu overreden Of moest hij hem nog overreden? Om het leven niet te verliezen Moet je wel de goede betekenis kiezen En letten op de omstandigheden. Gelukkig heeft hij opa het juiste gezegd En kwam alles op zijn pootjes terecht.…

Ik heb een nieuw woord geleerd: verliefd. Mijn zus is verliefd op haar krullen en de mus op de broodkruimels en is de stoel niet verliefd op de tafel? Verliefd is een woord waarmee ik toveren kan. Als pappa het niet ziet, dan tik ik het op zijn schrijfmachine in het rood en ik zie aan zijn gezicht dat het werkt: het woord brandt als een…

edlemazrev srettel sthcels rood laveot nemrov ez nedroow verzamelde letters slechts door toeval vormen ze woorden geen zin in woorden schreeuw ik onzin tot mijn hoofd eindelijk leeg is ik stamel en sta op open de gordijnen buiten regent het letterlijk zinloos ik blijf binnen om woordeloos letters te sparen…

De letterklanken doen mij scanderen en ik vorm de woorden vol venijn om in zinnen van het zinvol leren uit te komen in een terzine of kwatrijn. De woorden vormen klankkleuren in assonanties. Zij vormen de opmaat tot een harmonieus sextet of struikelen over hun eigen introverte alliteraties En komen niet verder dan een oneven kwintet. Ook…