Alle inzendingen over filosofie

De aarde, een deinend woud van twijfel, rijgt zich aaneen in een collectieve zwijgen, waarin de natuurlijke werkelijk verkleurt, een veranderende synthese als leven bewijs dat het weefsel slechts is een handvol zwervende gedachten waarin we ons verbeurt verklaren, trots in eigen belang in elk beklag, onder de grondbeginselen te schuilen…

Is leven wachten? Op onze stille dood? Op het einde waarvan? Op wat altijd is en was? Luister naar het suizen in uw oren. Hoor het suizen van de bladeren door wind die door bomen blaast. Het de stilte die u hoort. Zo leeft de eeuwige stilte, die trillingen nodig heeft, om stil te kunnen zijn. Stilte die in onze oren, klinkt. Zo heeft…

In een opkomende realiteit ontstaat een onbedwingbare mist, een aerogene vitrage, elke autonome druppel herbergt een regenbui, zijn richting berijdt, verbindt zich naar alle kanten in sommige gevallen traag en lui daarin raken we de richting kwijt en uit zich in emoties vol razernij verwond en ruimtelijk vermomd in een ongeremd gevoel,…

Zonder baard nog, leesbril op zong een liedje over de eeuwigheid in de bibliotheek, de Witte Engel om indruk te maken op een vrouw De tijd haalde zijn schouders op het gebouw trilde even als riet bij windstil weer en op glad water waar een schrijverke wat schreef…

Heel stil is soms een kort moment tegelijkertijd eeuwig en omdat je het herkent ook direct weer vergeet te bewaren noemt men het slechts navelstaren…

Ik Wil Echt Puur Contact Wat is dat Wat is echt Wanneer is het echt Natuurlijk Wat is dat natuurlijk Ik wil er gewoon zijn Wat is dat Er gewoon zijn We zijn er toch gewoon Of niet... Zijn we er niet?…

Altijd zorgen Zorgen maken Altijd zorgen Zorgen maken Ik kan het niet meer Ik wil het niet meer Ik ben zo moe Ik nu Ik moet nu Voor mezelf zorgen…

Er mogen zijn met alle zorgen maar ook met muziek en vrienden, met ogen die vertellen van vreugde en van herinneringen aan 't kind dat we ooit waren en toen nog onbewust van wat zou volgen. Kan de stilte ons niet meer boeien of wat stoort ons in een vogel? De harp zingt terwijl we slapen en doet een roos ontkiemen maar ze heeft ook dorens…

Dat een mens niet ervaren kan wat het is om dood te zijn, kent gevolgen. Oorzaken van verdriet. Dat een mens wel ervaren kan wat het is om te leven, kent oorzaken. Gevolgen van liefde en geluk. Wie kent?…

Dat de beeldcultuur door het volk warm wordt omarmd is zeer zorgwekkend...…

mijn hart is groot zo groot, er zitten allemaal kamers in met gordijnen voor de ramen en boekenkasten vol, bestsellers bovenin mijn hart heeft vele gangetjes er staan deuren open enkele zijn op slot in geen enkele ruimte is daarvan een sleutel te vinden er hangt een bordje aan: “ verbod” er knalt onverwachts een deur dicht ik…

Zeg nooit, nooit want je weet maar nooit of nooit, ooit kan worden want dat weet je niet dat ligt in het verschiet in de je, de toekomst verborgen…

Wij dansen om de oude zerken, van gekarteld marmer, waaruit bloed en staal moest stromen en spitte vloeibaar goud uit de moederschoot der weelde. gefolterd en humaan gespleten, deelde hebzucht de grond in tweeën, Pyrrus gewin zonder lauwerkrans, veegt de oostenwind het diepste zwijgen weg, resten gerijpte druiven in een eindeloze droom…

Hallo jij Ik ben blij Via jou Zag ik mij Nu ben je weer weg Ik zag nog maar Een glimp Van mij Nu kijk ik uit Naar een jij Voor beter zicht Op mij…

Gun me, gun me maar even na te denken over je vraag natuurlijk ga ik antwoorden maar nog niet meteen, nog niet ik wil er even over nadenken gun me, gun me maar even en antwoord niet op de door jezelf gestelde vraag voor mij ik ben jij niet, jij ben ik niet mag ik er even over nadenken gun me, gun me maar even bespaar me je spreektemperament…

Hij is de ijsvogel aan de rand van het moeras die over drassige landen loert en het wolkendek in het aardoppervlak ziet weerspiegelen Bomen kleuren groen omdat het levende blauw van God door de gele zon wordt verwarmd Transparante oceanen kleuren blauw omdat Hij in het water woont Water dat het begin van alle levensvormen in zich herbergt…

Bereisd van horizon tot horizon als ik daar achter komen kan, ben ik verdwaald in de kwetsbaarheid van een eierschaal, verlangend uitgekomen in de realiteit van alle zoetste dromen, de directe en de kortste weg tussen beider polen, bleek een dwalend spoor tussen beide oren, in elke stap of verloren print werd ik zwaarder uitgelicht…

Het leven is mij om het even Want maar even zal ik leven Wat ben ik meer dan wat ik deed? En wat als alles, iedereen vergeet? Gaan waar het niet kan zal ik gaan Daar is mijn doel – daar zal ik bestaan Vrijheid is er pas aan het eind Waar niks meer te verliezen is Daar aan het eind zal ik gelukkig zijn Want spijt is voor hen die nog…

mens als goddelijke gedachte denkt zelfstandig te zijn tot hij wakker schrikkend zicht bewust wordt van de onmogelijkheid van zijn bestaan zich bewust wordt van de mogelijkheid van zijn niet-bestaan zich bewust wordt van het wonderlijk onherroepelijk eindig-zijn zichtbaar in het licht van het oneindige dodelijk getroffen midden in het…

Het vroege morgenlicht dat schoon en warm het grote raam bescheen, mij koesterde in stilte, wij als één versmolten in dit gunstbewijs, voor deze dag alleen. En zag een stofje zwevend als een ruimteschip in het onmeetbaar grote licht en kende zorg noch vrees voor zwaartekracht te kunnen vallen in zijn macht. Maar wendde bij de grenzen van…

Over God denk ik maar zelden na. Straks, als we dood zijn, zullen we 't wel merken. Hoewel: hoogstwaarschijnlijk merken we niks. Fini is 't kortstondig feest. We zijn er gewoon geweest.…

Nu weet ik waar de schemering woont... Ik dacht dat haar huis in de stilte stond En daar ik heel geren haar huizeken vond Vertraagde ik bij wijlen m'n stap langs 'n huis Gebouwd in gebeden van sparrengesuis Maar achter gordijnekens bloemig en blank Vernam ik geschater en joelende klank Zodat ik, dom kind, bij mezelve verzon Dat schemering…

Levend stof gedrenkt in tranen vindt een weg in de bedding van ongewijde grond, de houdbaarheid datum in het denken tot de daden leken ongegrond, het laat zich voeden tot een nieuw gewas, een resistent ander ras wat zelfs gedijt in een stinkend moeras, waarin zelfs de antwoorden zich niet durven te wagen, valt terug bij herhaling…

er volgt een pauze tussen twee trefwoorden een voorgordijn in het stadium dat volgt dit stelt men zich voor als voortzetting als bestendiging van roerloos weten ter kennisgeving, zodat sprake is van bevaarbaarheid als bewijs van zichtbare verte want daar omzoomt verstrooid licht de bosrand priemen goudgerande wolken in het zwerk langs…

een ware reiziger heeft geen huis hij zoekt slechts onderdak hij heeft geen doel om te bereiken hij reist om te reizen hij komt hij gaat hij ziet hij geniet hij ziet mensen hopen hij ziet vreugde en verdriet hij ziet hoe levens aan de hand van toevalligheden verlopen hij overdenkt laat en weet dat al wat hij heeft gezien z’n…

Op het Kurhausplein in Pathé met jou mengde zich mijn oog op vier verdieping hoog buiten turend op de lange straat, waar mijn vaders laatste thuis en ik er vaak doorheen het avondlicht oranjig scheen van warme zomeravond, met de Britse kust en klif uit film waarin een man en een vrouw die dichtte tussen hen hun wijze zoon, met onze kust…

Vergeven is het “ver-leden”: het leed ontnemen in het leven. Hij die vergeeft, verkrijgt een grootse zegen. De verloste kan nog een toekomst betreden. Het is een schip dat de woeste baren inruilt voor het zacht wiegende water, in de avondzon van later en waarop het de haven kan binnenvaren. Wat is het wonderbaarlijk dat beiden opgelucht…

Wegen die naar werkelijkheden leiden, zijn wegen richting waarheden. Naar waar we aandachtig zijn. Waar we stil stil gaan staan. Waar ons oordelen staakt. Waar we zintuig worden. Met heel ons lichaam. Met hart en ziel. Vanuit ieders standpunt bezien, heeft ieder mens gelijk. Waarom dan knokken om menigen? Wisselen van elkaars gedachten…

een glas van ijs, staand water als dorst, voortdurend een brood verdeeld in stukken zo ochtend als dagelijks herhaalde gebeurtenis vruchtbaar, ontvankelijk een samengestelde bloem uitwonend in habitat ontaard in bodemleven afwezig ten tijde hunkerend naar…

Ik vind het fijn dat jij de kracht vind in en van de Here Jezus Christus ik respecteer dat geheel ik zelf vind de kracht in mezelf in wie ik was, ben en wordt ik respecteer mijn geheel ik koester het ook in werk en in de samenleving ik werk er elke dag mee…