Alle inzendingen over moraal

het is niet aan te bevelen in de avondstond bij dronkenschap een nieuw lief te beminnen het oog is minder scherp de finesse wordt geweld aangedaan het beslisproces verruwt beloften regenen onbeperkt de dageraad slaat schril en ongenadig toe met ongewassen tanden onbeschadigde terugkeer naar het dagelijks leven wordt ernstig bemoeilijkt…

Daar zaten ze - de sprookjes korte jakjes uitgedaan de Blauwbaard sprak er likkebaardend onaanraakbaar toverwoorden van zijn platgeslagen aarde heksen laaiend op de stapel en nog van de Zeven Plagen die de sprookjes wilden horen Doornroosje was er niet sliep uit haar spinnewielverdriet met Eenoog dromend aan haar zij die er zijn lodder…

Blonde hoofden, bleek gelaat op ziel en hart gericht, waaraan de dromen kleven, ver uitzicht, waadt ze door de tranen heen, benen getooid in zwart brokaat, handen in afzwerend gebaar, met madelieven in het natte haar, kleur op wang en lippen waaraan geen regenboog kan tippen, ogend vurig in gestolen blikken, om zich in de dubbele…

Wie goed doet, goed ontmoet. En de mensen dan die dat willen maar niet kunnen uit angst voor falen? Ze botsen tegen kwaad en zitten thuis te balen.…

‘Wie zonder zonden is, werpe de eerste steen,’ zei hij, doelend op de in zijn ogen onterechte veroordeling van priesters die zich vergrepen aan afhankelijke kinderen die aan hun zorgen waren toevertrouwd. Wat zit hij fout, die oude paus, om ouderwetse lynchpartijen te verwarren met rechtzetten en boetedoening van schulden begaan door…

this is a dead-end street zoals klip zowel als klaar vermeld op deze woning daar u ziet dat eveneens aan gindse stapel lijken van hen die dachten niet te hoeven wachten…

Wie bepaalt oh wie bepaalt Dat dingen mogen en of moeten Dat het gras groen is en mensen dom Wie bepaalt Dat er verbod is of geboden Dat groot, groot is en klein, klein Wie bepaalt Wanneer er sprake is van droefheid Wanneer je huilen mag of niet Wie bepaalt De lengte van de dagen De kortheid van de nacht Wie bepaalt Hoe je leeft…

'Toesies' In de trein. Twee meisjes smoezen over het vriendje van de een een bekende van de ander. Een zwart/wit foto kan ik hiervandaan nét zien. Was dat mijn vriendje zou ik ook fluisteren. Ik herken ze, de dorpse trutjes. 'Toesies' genoemd naar een dominee die ooit het Damdorp op z'n grond­vesten deed trillen. Jurkje, tasje, hoedje…

Het bos- of weidebeekje drenkt en laaft zijn omgeving behoedt het leven in hem is niet te vergelijken met rivieren als Rijn en Maas doch door oertijd gewrochten mag het evenzeer bestaan.…

Voorgelogen en bedrogen, ge- en misbruikt, uitgelachen en bespogen, weggegooid, kapotgescheurd, als minderwaardig weggepleurd, weggesmeten en verkreukt, neergeslagen en gedeukt, stukgestompt, geestelijk mishandeld en verneukt, verscheurd, vertrapt, tijdelijk en niet meer nodig, nagetrapt en overbodig, beroddeld zonder mededogen…

homo imperfectus wat we leerden zijn we deels vergeten en we hadden al niet genoeg geleerd wat we dachten heel zeker te weten bleek later soms finaal verkeerd steeds in de weer ondernemen we veel maar laten lastige taken graag staan en van wat we deden was ’n goed deel beter nooit of anders gedaan felle emoties en stiekem venijn zijn…

Een goede baan een vette knip dan denk je toch al snel… verhip ik heb een heel rijk leven Een redelijke vriendenschaar ze wisselen wel met het jaar niet een is echt ‘gebleven’ Vergeten om te investeren gevoelens weten te blokkeren Een goede baan en vette knip gemengd met een vleugje egotrip zo ben jij alleen gebleven Is dit een rijk…

Wat heb ik met dat hout gesmakt en punten aangeslepen En immer naar de lof gesmacht en hippe vreugdekreten Het is mezelf echt niet ontgaan laat staan het zelf beschreven Hoe vreemd en bijna lichteloos mijn pennevruchten leefden Ik las wel hoe er nu en dan es iemand kwam vertellen Hoe hij of zij het eigenlijk zag en hoe mijn bron moest wellen…

deze vrouw boezemt mij vrees in lijf en geest torenen boven mij uit slaafs dien ik betaal ik al haar ideosyncrasieën op goed geluk…

Links bij mijn oor is het warm en nat mijn oog dwaalt af valt bij mij weg het asfalt glimt mij tegen storm en regen zijn tot zegen ik ben op weg rondkijkend zie ik boeken kaften op een rij gelezen en vergeten was het heg noch steg luisterend eerst links dan rechts hoorde ik weer stemmen doof zijn, niet begrepen weer iets weg…

kiespijn wacht niet. afzien baat niet. buikligging misschien en achterom kijken? buitengewone knuffels bestaan wijselijk; ze zijn in de huid geschreven door die ene wijze uil die zijn blik op mijn schouders tikt en in zijn hoop mij in een potje yoghurt legt waarin ik kan drenken, mijn mond bijt minder; verdoezeld dat…

De gruwel die mensen van oudsher begingen, de duizenden huiveringwekkende dingen, die zouden we liever met wortel en al uit onze herinnering willen verdringen. Geweld overwoekert dit treurige dal en lokt ons (ook ons!) nog zo vaak in zijn val: instincten zijn nagenoeg niet te bedwingen, de weg naar volmaaktheid zo steil en zo smal.…

Een goede raad van harte gemeend wil ik wel ter harte nemen Het is mij om het even zo wordt er gezegd, maar... als ik jou was zou ik er even bij stilstaan De wijze zegsmannen knikken en...lopen door!…

Pijlers om te bouwen met elkaar verbonden de een is wat beschadigd de ander ongeschonden Zij vormen een constructie tot een sterk geheel elk stukje is belangrijk zo ook het kleinste deel Pijlers om te steunen een last zo zwaar als lood maar met elkaar gedragen lijkt die wat minder groot Lees in plaats van pijlers; vriendschap en wees…

Lieve God, ik denk dat U een foutje hebt gemaakt Uw cupido heeft volgens mij zijn doel niet goed geraakt Want ziet U, de persoon waar ik Zo hopeloos naar smacht Is eigenlijk perfect, maar heeft hetzelfde geslacht Lieve God, ik smeek u, doet U mij dit niet aan! Want zeg nu zelf; twee vrouwen dat hoort niet te bestaan!…

Ergens tussen Groote Markt en kathedraal zat zij daar - winterbleek op schoot van Brusselse straten Gehavend - ontheemd van de wereld vervreemd tussen mensen die werkelijk haar ledigheid niet zagen Niet haar honger dorst haar schamel kleed de wind die haar de das omdeed het zieke kind dat aan haar borst in tranen werd gedragen Ze…

Ja, het was in een roes je wist niet hoe dat ging als je steeds maar jong was had je nog geen gedachten van afscheid nemen kreeg je eeuwig spijt in dat gevoelige woordenboek werden er danszalen ingericht naar het inzicht van jouw geestdrift sloofden wij ons uit in trage jurken.…

tegen die woorden had ze niet opgekund als vlijmscherpe messen hadden ze haar hart doorboord waardoor ze nietsvermoedend leegbloedde…

ik heb het paard in brand gestoken, aanval = verdediging naar de Griek ga ik alleen maar voor de dagschotel Pythagoras kookt, op gas…

Haar handen laten een laatste teken in schaduwen die zich speels vlechten in klinkers muren, het enige licht streelt als tussen voegen werpt een zin zich binnen loop door de dromen deur nader tot je muzen in het woordloos paradijs maar schrik niet, voel blijf hoezeer je ook verlangt te zijn spreek slechts een woord een woord van…

na blootstelling aan waterverslindend miltvuur taalinflatie mondaine bedrijfsstrapatsen en enerverende executies blijkt de boreling behept met getourmenteerde territoriumtendensen fiscaal aftrekbare nostalgie-ervaringen en ogenschijnlijke toekomstperspectieven desondanks ontwikkelt hij vanuit diep genesteld engagement - oh…

Wie denkt dat hij een god is In het diepst van zijn gedachten Kan beter even wachten Of het niet de Duivel is Wacht u voor u zelf te doven Er kan nog een droom aan komen…

Gespeelde kinderen Met hemelse wonden Zijn veilig en stil In wit verbonden Rood met poten In het aardse zwart Gelovige honden Het wit is hard Gespeelde kinderen Met lege…

Gespeelde kinderen Met hemelse wonden Zijn veilig en stil In wit verbonden Rood met poten In het aardse zwart Gelovige honden Het wit is hard Gespeelde kinderen Met lege…

Snijd maar door mijn boerenland en glij voorbij aan slechts dit ene wat jou liederlijk vervloekte soms kon haten vanuit tenen om datgene wat jij meebracht soms liet knuisten in mijn hand om hier te houden wat verborgen was en lichtjes had ontbrand om boerenbenen die ik trapte door dit eindeloze leven van mijn boerenland dat heenging met de…