Doodse stilte
na de lafheid van hun daad
in het niet
verdwenen
terwijl de ambulance
met gillende sirene
weg rijdt
waarin een laatste zucht
staan zwijgend
drie getuigen
met elk hun eigen
verhaal
in ogen handen en voeten
ze keken toe
zwijgen ook nu
angst voor represailles
ketent
hun stembanden
zonder ruggengraat
sjokken ze huiswaarts
waar op elke hoek
in een vuistje
wordt gelachen
elders huilt een moeder
ze verloor
onder een wit laken
ligt
haar zoon
hij spreekt
nooit meer
note
geen fictie maar rauwe werkelijkheid
anno 2010
Geplaatst in de categorie: moraal