Alle inzendingen over moraal

kwaad sist giftig vermomd in schaapskleren in sinistere schaduwen lispelt lucifer zijn lof der volslagen zotheid slechts een handvol puur houdt haar stand vergiet blauw bloed trouw aan de muzen tot de monddood ruggelings intreedt geuzen bezingen het lied van vrijheid in catacomben tot wedergeboorte…

Het recht om alles maar te zeggen wat je zeggen kunt met woorden wil niet zeggen dat je daarmee dan ook alles zeggen moet het is de kunst en niet het recht om als het moet te kunnen zwijgen en te wachten op het woord waarmee de liefde wordt begroet Want een viool zal pas verhalen van haar lied van de beschaving als zij met een vleug van…

Men gelieve vaderlandse poëzie die duidelijk niet voldoet aan internationale normen en hoog verheven waarden te behandelen gelijk bellettrie Lezen mag met likkebaarden evenwel onder gepast betoon van correcte omgangsvormen Men denke aan verhelderend knipogen naar delen van hogere bourgeoisie…

Kent U de mensen die zeggen niets te wensen te hebben. Kent u de mannen die zeggen genoeg aan hun vrouwen te hebben? Kent U kinderen, die tevreden zijn met wat ze bezitten? Kent U ze wel? Woon ik dan in de verkeerde stad?…

Het smelt. Het smelt gestaag, Traag, Eerst de bovenlaag. Dan sijpelt het naar omlaag, Op het Bankje, Als druppelende tranen. Konden jullie het maar zien. Het mooie van smeltend ijs in de zon. Waar, oh, waar, de ellende begon. Het bla, bla bankje met mooie bla, bla verhalen Een mooie dag in juli. Een warme middag, die woensdag. Van verdrietig…

Hallo traan: Zegt de lach wat een mooie nieuwe dag Hallo lach: Zegt de traan waar komt jouw lach vandaan? Mijn lach draag ik altijd met mij mee ik voel mij altijd heel tevree Ik heb nooit een slecht humeur en houd niet van gezeur Wat een mooie eigenschap: Zegt de traan ik voel mij hierdoor ontdaan Ik heb vaak veel verdriet zodat iedereen…

de lezer is de koning de dichter is de nar die hem bedient en na gedane zaken weer naamloos in het niet verdwijnt hendrik…

Beweeg me onder regen smeekte je met een hart in jouw stem leefden spoken die hartstochtig naar de aarde roken, moest verboden worden woorden het liefst zonder klank en niets is anders dan de leegte een echo van leven, de door God gegeven dank leefde in de tussenwegen sprak je van moraal en hield mijn ziel daartegen, sloeg de wind,…

Zij die alles al zo hadden hadden nooit genoeg gekregen en zij die het steeds ontbeerden stierven weerloos in beklag Daar moest hij steeds weer aan denken bij het stillen van de meren waar geluk dat er in rond dreef niets meer dan het water was Voor de koningen een plas om er hun rijk mee te markeren voor de kardinaal een graal waarin…

Het kleine oog gericht door het kleine venster in het licht van de wereld de kleine caleidoscoop, kleurt de aarde met één oog, telt de multiculturele regenboog, abstracte stukjes land en culturen afgewogen, verkleuren vorm en plaats, beweging door een simpele handomdraai, en een voortschrijdende tijd, om de carrousel te verfraaien, intuïtief…

ze gieren over dat strand zesendertig kilometer op de ATB voor de Egmond Pier Egmond langs Castricum en Wijk aan Zee ze voorspelden bevroren zand blijkt het toch zacht gezond zak je weg wat dacht je wat die bikkels gaan harder rijden achter de finish wacht een menigte struise meiden…

Ze voerde revolutie in de dagen dat ze kwam tegen opgeblazen honden en de argeloze muren waar ze uren dreef langs kieren die verstierven in geschreeuw om te vallen in genade voor mij - als de lichte sneeuw En ik - ik kende nog haar naam vanuit een rijk en rooms verleden waar ze scheen soms als een elfenblad in neergedwarreld licht ik nam…

hun huwelijk ogenschijnlijk harmonisch bleek tot onze schrik een waar debacle wij hadden er geen kaas van gegeten en lagen dubbel van het lachen en applaudisseerden als er niet alleen woorden vielen bij het dagelijks gebruik van geestelijke mishandeling en huiselijk geweld: hun uiting van liefde van alles vloog ons om de oren tranen…

Gooi alle heimwee overboord natuur in de natuur geworden waandroom van een trouwe vriend hier in mijn stoel, met betraande ogen voor het vage beeldscherm waar iemand mij vertelde dat huilen ook bidden is ben nog ik nog vrij om na te denken het allemaal anders te zien, wil je mijn vaste land vasthouden mijn wereld nieuwe horizon geven verdwijnen…

Een gang in het Concertgebouw en jij daar, met een andere vrouw Ik maak mij haastig uit de voeten bevreesd voor dit mislukt ontmoeten Mijn adem stokt - mijn oren suizen Dat schaamteloos jij kunt verguizen de liefde die nog gisteren stond voor al wat onze harten bond! Een gang in het Concertgebouw en jij daar, met een andere vrouw Ik vlucht…

Als de regen traag blijft vallen en het licht wordt als aan zee, sluit de ochtend naadloos op de avond aan. Dat klinkt als somberheid, maar niet per se. Je hoeft niet alles in mineur te zingen. Je doet de dingen met je beste been vooruit. Aan donker zit altijd een kant die glanst zoals de natte straat. Het heet ook hondenweer voor…

Plotseling stopt handelen uit onwetendheid. Wijsvingers laten handen de handen en geen woord over “vroeger was licht witter” glipt over de lippen. Slome tango’s slingeren benen heen en weer terug naar elkaar voor samenhang en stevigheid wroeten voeten in verloren ogenblikken. Geen steen blijft onbeheerd. Tuinen vol puin drijven uit onze…

Hij was genomineerd had kans te winnen kon echter niets beginnen tegen zoveel natuurgeweld wat werd tentoongesteld. Hij won geen prijs, maar vond terecht, dat de winnaar gewonnen had en er geen verliezers zijn.…

Aan elastieken draden van onvoltooide processen, in processies meegetroond op de bolderwagen van de tijd, verwoord in gerecyclede patronen, in neonkleuren, in zuivere willekeur vergeten, langs de lijnen van een dubbele moraal waarin oude krassen te diep zijn ingesleten, maakt rechtlijnigheid plaats voor vicieuze cirkels, spreekt in kern…

Besmeurde kinderhanden Nagels zwart omrand Diep in straten daar verzonken Niemand die om hen rouwt Flakkerend kaarslicht Verwarmen ogen koesterend Gesprongen koude handen Tot disk ontvouwde krant Glinsterend getooid Belemmerd het zicht Met ijzige witte parels In het schamele licht De kou dreigt te winnen De appel zeven parten gedeeld…

Langs vale wintergrenzen, het loodgrauw in de lucht, vermoedens gevat in wensen, sjouw ik het levenspad, omzoomd met distels af, langs gladde keien, tussen wieg en soms het graf, maalt de molen haar tijd, ruist het alom aanwezig leven in stof door de vingers glijdt, haar blik mijn toekomst kuist, bedekt met open hand, de opening van…

ik stop op mijn hoogtepunt, wel god allemachtig..... dag (mede)mens, krioel nog even, omarm intens een armetierig leven ik stap uit…

Wij nemen bidders bij de benen knielen voor witte schurft uit jurken slurpen willen wij en nagelvijlen zien sprinkhanennekspek in dunne repen gesneden gestapeld tegen kerkhofmuren handen bloedeloos op rooie ruggen vouwen. Wij willen zwarte ogen boven witte tanden blauwtongzoenen diep in de hals striemen over maatwerkhart zien kloppen…

Nemesis, Maät, Portia Godinnen van gerechtigheid Met zwaarden zilver en zuiver Trekken zij ten strijd' Zij doorboren ieder onrecht Totdat ieder recht is gedaan En wie hen op hun weg komt Kijken zij genadeloos aan Hun zwaarden treffen het duister En het licht breekt er doorheen Voor wie de weg ooit kwijt was: Dat licht, daar gaan we heen…

Niemand heeft in de gaten dat ik mijn zin door druk.…

Onvermoed ben ik de oneliner begonnen, en niemand die het door heeft, reageer maar, lijn 4 staat op de rails.…

Het meisje Waar ik toen van hield Heeft mij vandaag verlaten Vanaf dag één Was ik al Blind En had niets in de gaten - Mijn handicap Was geen probleem - Zo zei ze…

Ongezouten je mening verkondigen is flauw.…

De bus stopt alleen maar als ik mijzelf aanbied om vervoerd te worden.…

Is het een zonde of een zegen, dat mijn vermogen om te genieten zich niet lijkt te berusten in de bezigheden van het leven waarmee men daar komt wat veel mensen lijken na te streven? Ik voel niet de geringste behoefte om mezelf te ontwikkelen. Bij een sollicitatiegesprek zal ik niet degene zijn die oprecht kan zeggen: “Ik wil er voor gaan…