Alle inzendingen over taal

Plots had ik het door Het was een metafoor Het wezen van de zaak Is beeldspraak Het zet je op het spoor. Een metafoor, Gaat … er altijd voor.…

Op de rug van de geest werd met zwarte inkt geschreven als graffiti op een verouderd hart en op ongerept papier, ook wat de prullenbak niet vrat, ontdaan van alle franje een kortstondig streven had. Nimmer bleef het een onbeschreven blad waarmee de wereld werd volgeklad, onverschillig voor de dood en voor het “zijn”, onfeilbaarheid…

Ik schreef verkeerd 'verkeerd', Ofschoon ik het juist had geleerd. Maar al dat leren Kan zich tegen je keren: Het kan verkeren. Maar hoe je het ook wendt of keert, Het was gewoon verkeerd.…

letterliefde woordwarmte regels die neigen naar poëzie... het gedicht loopt langzaam warm voor leesgrage ogen…

Gij, fris on lieflijk vrouwenbeeld, Geboren op de Vlaamse wei, Gij, die gemoed en harte streelt, Als de eerste schone dag van Mei, Zo zoet! De gele golven van de Scheld' Gelijken uwer lokkenpracht; Uw wang, een geurige roos uit 't veld, Waarop de zielenvrede lacht Vol gloed! Uw gang is licht gelijk de wind, Uw lichaam slank…

Als het om handig gaat Gebruik dan het juiste apparaat. Staan je handen verkeerd Dan gaat het vaak gesmeerd En heb je het zo geleerd. Op je smartphone staat Steeds een app paraat.…

Het artikel dat ik las, Riep op om vooral ruim te denken: Je moest niet bekrompen zijn, En daar aandacht aan schenken. Geslacht, Ruimer dan gedacht.…

zie een vogelspoor in de sneeuw en je weet is van een vogel ooit begon zo het lezen nog zonder verleden tijd sommige talen hebben dat nog steeds…

gedachten sijpelen door het toetsenbord en zouden eenvoudig kunnen worden weggevaagd zodat een smetteloos wit vlak zich voor mij uitstrekt. En ik zou dwalen in een witte woestijn waarin de zon nooit ondergaat en blanco een oneindigheid mij zou beroven van oriëntatie en denkvermogen ik dorstig zou zoeken naar letters die net zichtbaar…

Voor de feestelijke dagen Gaan we omaatje vragen Zij is een welgeziene gast Die bij dit Kerstfeest past We zijn nu al enthousiast. Kerstomaatje, Kerstomaatje.…

De woorden verzamelen zich een put, een sloep, de berg een zwaan op de vijver es ist auch l'imitation een trappenhuis de dageraad op de terugtocht wachten op het vertreksignaal en een spoortje bloed…

Je gebruikt de aanvoegende wijs Om je wensen te verwoorden Om zo je gedachtegang verantwoord te verantwoorden. Terwijl je al schrijvende Allerlei wensen opsomt Je ook vaak concludeert Laat kome wat komt.…

Wat is er aan de hand Met het begrip tolerant. Is het tegen de rand Over net over de rand Of misschien bekant. Tolerant en verstand Gaan altijd hand in hand.…

Een Labrador uit Deelen Mocht bij Man bijt hond kwisspelen. Als speler op TV, Dat viel nog eens mee, Dat hij spontaan moest kwispelen. Toen dacht de hond, Dus Man vond hond.…

Met woorden wordt een wereld gebeiteld die overal is en nergens bestaat. 's Avonds laat rijmt op dageraad maar is een ander universum. Die avond en die roze of water en wind en wapengekletter het scheelt nauwelijks een letter maar slaat andere toetsen aan. Van geuren weet je hoe ze werken en licht snijdt je ooit de adem af maar woorden…

elk moment in je hoofd zeg je iets het houdt niet op al dat zeggen in je hoofd is taal en nog en keer taal dus wie zegt dat taal communicatie is vergeet dat het is het niet, je denkt het ondoorgrondelijke elk moment weer dat denken tot je iets zegt eindelijk en die uitgesproken taal is bijna niks maar toch oke, noem het…

wat dit is is zeker niet deze mogelijk wel dat maar dan nog niet die langs verlaten hemel jagen wolken vol regen…

Wie de kunst verstaat van z'n hart geen moordkuil te maken z'n zielenroerselen in woorden om te zetten mag zich terecht een hartenkreter noemen met de nadruk op 'art': een kunst op zich en pakt het droevig uit, een smartenkreter voor wie die kunst verstaat!…

Geef mij regendruppels spelend met de splinterlaan als achtergrond melancholische woorden helend mond vol volgende morgenstond Lantaarnpaal en je kraag omhoog omstandigheden gegarandeerd is niks in dit leven morgen wordt er een vebod op gedaan tot dan klinkt muziek op de laan Splinternieuwe gemoedstoestand ten tonele gebracht eendracht…

verstaan woorden scherp als scheermessen monden vol van oude woorden en nu het zwijgen in alle talen het breekpunt is nabij aan de voeten de hel die gretig geheel gratis inviteert voor de afdaling oren tegen de grond en verstaan voor de eerste keer…

vandaag zag ik jou weer schatje je komt uit een zo ver land zit je bij mij en je lacht en je zegt hoe ver je hier vandaan komt en ik luister naar je stem in het Nederlands die alles meedraagt alle klanken van het Dari van Afghanistan maar zo mooi, zo mooi die stem van jou…

ik weet wie ik ben maar dan sluipt er iets in van onzekerheid wat het ook is misschien de taal terwijl een mens kijkt naar de trotse bomen in de mist dan denk je en denk je en je probeert om niet te denken maar het is waar je kunt niet anders dan denken over het water en over de vloed die alles…

de taal gewoon zoals het moet leesbaar vooral geen hermetisch gesloten zinnen doch slechts de klare taal die het ontoegankelijke doet ontginnen... de dichter ploegt en trekt voren in een akker van taal de lezer echter neemt notitie en begrijpt het allemaal…

Ik las bij vormen van rijm Over het vrouwelijk rijm. De artistieke kneep Is een extra lettergreep Ten opzichte van het mannelijke rijm. Vrouwelijk rijm tweecomponentenlijm.…

ze is een vrouw zo doodgewoon tot plots letters dicht bij haar komen haar bekoren en het verlangen strelen ze koestert woorden speelt met zinnen ontdekt een bijzonder iets ze schrijft zo waar haar eerste dicht als een woordenstroom niet te stoppen stoeien zinsbeelden in haar gedachten tot ze moe gemoedelijk uitrusten in haar schoot ze prikkelen…

Voor Micheline haar ogen vinden de schaduw het licht in mijmerwolken boven een stille zee ze draagt haar leven als kunstgeverfde bloemen op een zondagskleed ze weet de zomerzwaluwen gaan het afscheid rust in een vleugelzwaai elk jaar weer de herfst waarin ze vergeet-mij-nietjes wiegt in lenteliedjes ze gelooft in de streling…

De voet van de toren steekt diep in de mythe. De spits prikte ooit in het vlies van de hemel. Er lekt nog wat licht uit het gaatje De treurwilg verbeeldt zich fontein. Zij heeft meer weg van een paard. Er slapen doden onder haar manen. Hier woont de man met de schaar, hij knipt de wereld in stukken en lijmt haar. In zijn domein bevraagt…

Op het eerste gezicht Is het evenwicht Dat je aan het denken zet over een natuurwet Die het verplicht. Ook een gedicht Is een kwestie van evenwicht.…

Dichten is... essentie aanvoelen. Dichten is... over onze zoektocht vertellen, in woorden, uit een woordeloze taal. Dichten is... hopen dat iemand begrijpt, wat jij begrijpen wil. Gedichten zijn vuurvliegjes. Dichten is vuurvliegjes vangen, en die verwonderd weer loslaten, en nastaren.…

Zei ze hadden we nieuwe ontferming besteld wij, ze zouden die brengen, de nieuwe ontferming, op vrijdag. Zeggen ze vrijdag kan het op zaterdag. Zeggen we ja, maar dan wel in de morgen. Zeggen ze gaat niet, dat gaat niet, de morgen. Zegt mijn man goed, dan kom ik die zelf halen, zaterdag dan in de morgen, dat kan? Ja dat kan, zeggen ze. Komt…