Alle inzendingen over tijd

de liefde rite de passage gemaakt voor de valkunstenaar van de bovenste plank getooid met vleugels van glas zweeft ze in breekbare smeltende tijd om hemel en aarde te bewegen geluidloos wekt ze transparante zielen voor de overtocht een trage reis die hen dalend vanaf Eros naar het eiland van het broze einde brengt…

je een koning wanen zomaar een dag door de straten wandelen met de ogen van het kind dat je was en plotseling ook weer bent alles omarmend en bewonderend in volkomen onschuld alleen te zijn in de wereld om je heen de schatten oprapend van de straten je laten spiegelen in het water van de gracht omlijst door reflecterende neonletters…

we moesten opletten hielden camera's en iPhones klaar het duurt maar even voor je 't weet is het moment daar een prachtig uitzicht gouden bergen, eeuwig leven wisten wij veel we waren pas halverwege nu is het te laat alles verdwenen uit het zicht de herinnering vervlogen soms zwart, meestal overbelicht…

Vorst.... heeft nog iets voor ons in petto Korst van sneeuw weer open gekrabd? Of misschien.... meer dan een nacht ijs met ijzige wind als een lint door een kil Hollands landschap de lange afstand-schaatsers tot gerief? Zal zijn regeerperiode kort of lang van duur zijn?…

Leer stil zijn en leer niets doen en leer wachten: 't geheim der sterken school altijd daarin, dat zij zich instelden op lange drachte' en intoomden d' ongestuime dadenzin. Niet 't wachten der praatgragen zij het onze, die, sprekend aldoor over wat zal zijn, intussen inslurpen als grage sponzen, met lijf en ziel de hete levenswijn…

Waar ben ik gebleven liet ik me vangen door de tijd waar ben ik gebleven in eigen overlevensstrijd Dwars door de gevaren ben ik langs afgronden gegaan Wars van navelstaren heb ik alles doorstaan Een orkaan van de gedachten die zich verdringen in de luwte van mijn geest dachten verwachtend aan hoe het gisteren was geweest…

Het gezang van een gele kanarie klinkt als een eerste lentezegen op een zondag eind januari met vieze, druilerige regen. De lente is nog ver te zoeken geen lichtje dat me buiten roept dan maar snuisteren in de boeken met een kop koffie en een koek. De luiken doe ik vroeger dicht de verwarming mag iets hoger gaan het aanmaken van het kunstlicht…

Vrijdag op het weekend aan. Een week voorbij; zo snel aan ons voorbijgegaan. Aan het eind van de week kan men gaan balansen. Hoe sloeg je je er door. Heb je wel voldoende geprofiteerd van al je kansen. Een levensklok tikt alle weken door. Onvermijdelijk schrijft die ons de regels voor. Het leven van de mens is de wens te blijven leven…

De wereld is zoveel anders als sneeuw haar bedekt De wereld is traag en stil na het sneeuwen De wereld stelt zich de vraag: waarom zo snel? Waarom..... deze dagelijkse overkill aan doen, werken ons kapot minder...het laten? Van...... eeuwen sneeuwen niets opgestoken? niets geleerd? We leggen ons te snel neer bij het…

De Nacht is komend met een heir van dromen; Zij volgen mee met wijd-geopende ogen; Ver van het Westen af kwam zij getogen, In 't vreemd blauw kleed met brede zwarte zomen. Daar de verzoenlijke Avond lag in vrome Gepeinzen neer, op hare arm gebogen, In licht opaal en klaar goud onvertogen, En zag nadenklijk naar 't verloren Rome... Laag…

het is tijd het is tijd kom schiet toch op voordat de tijd verglijdt laten we dansen laten we proosten op een nieuw vruchtbaar jaar het is tijd het is tijd doe het voordat ’t te laat is anders rest je ‘n een leven lang vol spijt…

Het lot heeft een eigen stem. Het kan met geluk jouw kant oprollen met hoge ogen. Het benadrukt dan met klem; hoeveel van die ogen jou in de toekomst graag gaan mogen. Er zijn zes vlakken van een onomkeerbaarheid. Een mogelijke optie in de toekomende tijd. Ze tonen het beeld van die vrouw op de kaart. Die met jou huilt of juist de lucht…

We zijn het pad gegaan het gladde pad de aarzeling in onze stappen We verwachten van mist het nat zon scheen schielijk vanachter strepen wolken Waren we niet goed ter been? ijzel deed zich plots gelden ...onverwacht uit onverdachte hoek het boek van winter -blijkbaar- nog niet uitgelezen.…

Het zal wel duren denken we vaak. De zonvloed stroomt soms langs de boorders van ons leven. Het is de uitstelling die dan maakt, dat wat na ons komt ons bij een confrontatie geen rust zal kunnen geven. Uitgesteld leed zoals dat heet van rationele alledaagse zaken. Die in essentie geen uitstel blijken te zijn, omdat zij in perceptie…

zijn er lichte dagen van heldere geurende honing vogels die de hemel in trage vleugelslag beschrijven optilbare woorden in stille uren van onbetreden sneeuw trillende crescendo's van diep verborgen nachtegalen roffelende hagelstenen op het dak vuurwerken voor leven en dood in tijden van blijven en weggaan de oogwenken van zijn en niet…

als de arbeid gedaan is, rest de thuisreis, trein tussen vertrek en verblijven, niet ver van ginds zoekend maar volgbaar open de weg, volg het ijzer zoem het voortgaan, verder weg van stilstand, hoor de uren slaan, licht en donker, beleef een betrokken weten, dit vlees verschijnt in niemandsland asbak, niet uit het raam hangen ‘…

het blijkt gestoeld in de zetel die het leven draagt, kussens rijp van oud de leuningen geschaafd in het rijk van heden vier poten aan de vloer raken de aarde die eeuwig zwiert langs obstakels die het stenend licht aan het roer hebben gemeerd de zitting tam doch stroef knarst de tijd afwezig van een eigen zelf, erbarmen draagt het stof…

'Ga uit het zonlicht, schaduw van de nacht'. 'Ga uit het zonlicht, want het is de nacht die op jou wacht'. 'Jij wachter op de morgen houdt je voor het zonlicht verborgen'. 'Want in de duisternis van de nacht; daarin ligt jouw ware kracht'. Eén lantaarn, één schijnsel in de duisternis schijnt voor een liefde, die de ware is. Het is…

Januari de somberste maand van het jaar als de wolken somber en grijs hangen geen tekens verschijnen van het voorjaar om naar een bloeiende lente te verlangen wij kunnen alleen binnenshuis genieten knusjes bij de haard, met een thee of wijn ons lekker in een goed boek verdiepen of met gans de familie gezellig samen zijn januari is nog…

de week is er niet maar staat stil in haar dagen ondertussen is het niet langer de eerste dag, ook niet de laatste beviel iemand van een kind valt er regen, niet eerlijk maar wel echt en morgen werpt een visser zijn net uit is wegens geldgebrek een verloren portemonnee weer actueel valt maandag dit jaar op een ochtend, reiken halzen…

We waren maten voor het leven en nu uitelkaar gedreven Zonder een woord of conflict heeft onze vriendschap zichzelf verstikt en nu bittere nasmaak na jaren van glorieus bestaan. is de verbroedering verdwenen en het geloof in mijn wereld veranderd. Want wat eeuwig had moeten zijn was niets meer dan een tijdelijk besef…

Er is geen zekerheid Niets is de enige zekerheid die eens komen zal Wanneer het Zijn er niet meer is…

Er is geen eind in de tijd ook geen eind aan de tijd geen eind voor de tijd ook niet mettertijd die komt er niet wel steeds een nieuw begin!…

Ik kocht een doos met 24 Vegter's-rolletjes bij Albert Heijn. Voor de helft van de prijs. liggend tussen een stapel overgebleven artikelen van Kerst en Oud en Nieuw 2016. Met een gratis spuittuit, maar de slagroom hield ik om persoonlijke redenen achterwege. Ik heb er flink van gesnoept, want er zitten nog maar 3 in. Ze doen me denken…

‘t Is wintertijd! De deuren gaan vroeg op slot! en gordijntjes dicht, als ‘t vriest achter de ruiten. Ik drink warme thee en zet zachte muziek op ’t is wintertijd! De deuren gaan vroeg op slot! ik neem ‘n boek dat ik lang geleden eens kocht om mijn dag in rust en schoonheid af te sluiten. ’t is wintertijd! De deuren gaan vroeg op slot!…

Sta even stil bij het verdriet dat er was de verliezen en de pijn laat het zijn Sta even stil bij alle liefde en geluk groots of juist heel klein laat het zijn Sta even stil bij wat nog zal komen de wensen, de dromen Laat het even zijn laat het leven zijn…

De nieuwjaarsklokken luiden blijgezind over een dorpje dat in slaap is verzonken de verstilde straten zijn met confetti getint waar in de nacht gefuifd werd en gedronken we worden wakker in een gloednieuw jaar om verder te schrijven aan ons levensboek een vernieuwde…

De klok tikt zacht...in stilte...door de tijd maakt ruimte om te beseffen, we zijn elkaar kwijt. Ik zie nog je lach en je lieve ogen alsof je blik en woorden nooit logen. Wat voelde dat puur en fijn eindelijk weer kwetsbaar te mogen zijn. Ik ging je bijna geloven onze liefde zou immers nooit meer doven. Hier zit ik dan te luisteren naar…

Aan het einde van het jaar wil ik toekomst soms vermijden. De tijd geeft ruimte aan het zijn. Want er is genoeg van beide. Het één is niet groter dan maar in balans spreken we van heden. Meestal realiseert men zich Dat vooral in het verleden. Die vorm van bewust zijn Bepaald het leven van alledag Toch zijn we het gelukkigst Als u zich…

Morgen weer een dag Gewoon verder te leven maakt je soms al blij…