Alle inzendingen over landschap

Nevel ligt als een fijn zijden laken op de struiken De schemer verliest onnavolgbaar het gevecht De zwangere lucht van bloemen beroert het ruiken De natuur houdt zijn adem in, voordat het iets zegt Het leven ontwaakt in zijn allerdiepste pracht De zon schijnt glinsterend op ruggen van druppels Langzaam verdwijnt het duister van de nacht Het…

het bed is een polderland molens draaien op volle toeren lakens worden vermalen en te bleken gelegd sloten vallen droog en lopen over het matras het zakt in op een, soms twee plaatsen ik trek mijn laarzen aan de molens zijn gestopt en de regen blijft komen maar ik kijk omhoog en baad in weelde…

Nostalgia gaat gewillig met ons mee een kijkje nemen bij de Blauwe Stad. Via de Hoofdweg (garage Blaauw ligt plat) naar de Niesoordlaan met sportpark MOVV. Nostalgia kijkt mij nadrukkelijk aan. Ze ziet de herinneringen zich verdringen. De bal in buurmans tuin en and’re dingen die glashelder door mijn gedachten gaan. Vol van gemoed komen…

regendruppels dansen op mijn zomerjas bemodderde voeten stappen in een plas fietser kijkt chagrijnig naar man op zijn pad hond blaft naar eend kater zoekt kat visser ziet alleen zijn dobber jongen roept meisje na: trut, fiets maar gauw verder! meisje lacht en zegt: ja, pa… ik kijk snel weer voor me val over een leeg blikje, bijna.…

Aandoenlijk aan een sneeuwlandschap is: het ongerepte, het verruimende, en in de grijsblauwe verte over de boog der Hodonkse akkers alleen maar de witte daken als reuzententen op de vlakte. Of nog: het grillige lint der Zwarte Nete met hangwallen van sneeuw en in het gestolde land de nu intense siddering van levend water. Of ook: de…

Het is de hemel op aarde, Het kwaad geschiedt er niet. Immense bergen , diepe meren en Mystiek bereiken hier haar limiet. Elk ding is hier fascinerend, Niets is hier ontberend De stilte zetelt hier het meest van allemaal, De natuur geeft je hier een warm onthaal. Glinsterende druppels in de zon, Zijn hier als onbetaalbare diamanten, Ontkropen…

Handje vol steen, vervallen tot puin, waar Goden huisden, democratie heerste, Archimedes, Aristoteles, Plato, Socrates, wetenschap en natuur, vergeten en vergaan, puzzelstukjes land, zee rondom, keienstrand verhit, verzengende zon, vergeten lauwerkrans, eeuwige roem, olympische spelen, gewoon Griekenland. -------------------…

In de stad loop ik op steen En water loopt langs de randen Naar gaten naar onder In steen naar plassen en meren Het water en de plek het land Ontmoeten elkaar zelden Want de stad de stad Het land het land Dat wat hier had moeten plaatsvinden Vindt elders plaats…

een kudde wilde overhemden ze staan daar te rillen op de savanne en denken aan hoe het was de afgelopen zomer aan de zomerplas…

Dwars door het wilde landschap de paden langs een streep - en langs de hele route houdt dat ons in de greep De weg is uitgestippeld... veel moois doen wij zo aan, toch zou ik heel wat liever het rechte pad afgaan En drinken van de zoeten die daar te schenken staan, er proeven van hun vrijheid zonder daar schuil te gaan En fluiten…

Je ziet zo'n polder denken aan het grijzig-groen beweeg van wilgentwijgen, het snelle rijgen van signalen langs het riet, de simpele overdracht van sloten op kanalen, het vastleggen van breedbeeld luchten in de weke delen van een plas en aan het bedachtzame omspelen van getande dijken. ----------------------------------------------…

Achter de duinen het overbodige landschap. Geronselde wolkenhorden. Strand dat langzaam zichzelf schept. In ouderwetse rieten strandstoelen zitten mensen te sterven, tatoes op hun geloken oogleden. Een enkel sigarettenrokend lijk lost op in rook. Een beroepshond met een bijbaantje snuffelt langs de vloedlijn. Vindt een kinkhoorn.…

Tere stralen door het hout oude paden uitgesleten, stoere den en slanke berken, doorzichtig groen, ragdun en fijn door het zonlicht niet vergeten. Een grote kei en meerdere als ik me niet vergis. Hoe zijn ze hier beland? Wie heeft dit graf bereid? Geen antwoord op mijn vragen. Tekenen van lang vervlogen tijd. Duizenden mensen op uitgesleten…

Als 'tafelkleed' nestelde zich een grote wolk Op de Tafelberg van 't Kaapse volk Een gedekte tafel voor zowel blank als zwart Jaren achtereen heeft dit Afrikaners verward Staand voor de afgrond, een diepe kolk…

Naderend tot niets zo klein een kleurenspel dat mij tot zwijgen dwingt zo veel zo vol ik blaas pluizen van een bol verbaasd dat zoveel zaad zo vrolijk aan de adem hangt ik ben verrukt van de beweging van het leven tussen het kruid ik wil maar kan niet schreeuwen wat ik schreeuw komt er niet uit bedwelmd door de bloesem die geurrijk…

Het peil is stabiel en de geur en de dampen de dood verwekt lichte walging is eeuwig als wroeging die leven bewijst als een last zuur scheidt zich af uit vochtiger delen en etst teveel grijs in dit drama diep en te breed als een gang Broekland bewijst zich zompig als spijt als deuren knarsend vallen in sloten.…

In dieper adem speelt de zon met schaduw langszij een buizerd in fluwelen lucht voor mij dwaalt een dal groen overladen een gedrapeerde toonzaal omringt de beek Mijn oog kijkt op een levend ver verleden uitgerust kleurt ontluikend de sleutelbloem herinneren trekt met hondsdraf mij het dal in verliefd leiden zwaluwen mij langs deze wegen…

Om niet de brug te zien Het grauw en gretig grijs Het snel maar gaan en terug Ging ik naar rechts nog voor de brug en nam de dijk tot andere tint mijn blik toen trof nog grijs maar dieper van beweging de stad met kloeke toren gleed langzaam tussen zwerk en water een huivering zou dit het eind… en morgen bij ‘t ontwaken geen ‘Bommel…

Beleef noord Nederland waar iets gaat boven niets, geknutseld laagland reikt van monnikshand tot euro zeedijkhoogte, waar herenboer zijn zweep liet knallen over dikke paardenbillen. Manshoge terpen afgeroomd tot nederpolderpeil. Bedijkt en veilig schurken kleine eeuwenhuisjes zich tot dorp langs lang bedwongen diepen, kaarsgelijnd…

fietsend over de dijken mijn dag kan niet meer stuk met een blik over de polders voor mij het ultieme geluk sloten glinsteren in de zon zwanen zitten op hun nest een reiger staat op de loer windmolens doen hun best prachtige oude polderhuisjes met hortensia’s naast de deur de boomgaard met laagstam verspreidt een heerlijke geur een…

Zoals wij daar lagen met takjes en twijgjes nabij een bosrand zonder vragen het stuifzand dwarrelde blij Minuten die zich moeiteloos plooiden in een waar geworden droom de ranke grassprietjes tooiden het spel zonder rem, zonder toom Een roek kwam en streek neer in het geschilderde licht van de dag zag goudvinkjes getooid zonder veer en…

Roerloos bij zoveel schoonheid een droom gelijk staat de wereld even stil De wuivende korenhalmen ragfijn gepenseeld lijken mij dichterbij te wenken De vogels nog niet uitgespeeld stijgen in de strakblauwe lucht De roodgouden gloed van de ondergaande zon straalt een bekoring uit die ik ademloos onderga…

ik wil slapen op rivierbed en opstaan met de geur van mest lopen op werkeloze dijk of wat er nog van rest ik wil de wind in m’n hoofd want m’n stadshart is bevuild ik wil de regen in m’n ziel want m’n stadsgezicht huilt een meeuw geeft geluid aan de lucht een kerkklok zweeft op de wind een boom neuriet zachtjes mee alsof Brel het…

Een zudde wordt gemaakt door riet daar woont van alles in, van karekiet tot waterspin en ook de gors die van het mos haar woning heeft gebouwd. En weet je wie j’ er ook vaak ziet? dat ben ikzef, je mist me niet want met een kluitje in mijn hand zomp ik wat af in ’t drassig land.…

het gaat nu over ons gemis daar scheen de zon en hier verschijnt de grijze mist een nevel die me koud bedekt de haren nat, glimmende huid ik hoor hoe je stem verlegen aarzelend klinkt, me roept met een zachte, tedere lach ik hou mijn handen op mijn oren verdikke ik wil je niet meer horen vanmorgen toen ik van Waasland vertrok om boven…

Mist begint waar je kijken eindigt, in de lucht zwevende deeltjes water, maar je ziet daardoor maar weinig, het meeste zelfs enkele seconden later. Je leeft voor even in een kooi van ongeveer zeventig meter doorsnee, je zit gevangen als zijn prooi maar wel reist hij met je mee. De weg ga je dadelijk achter je laten maar de mist lijkt niet…

Met de gedachtestroom in het lijf zindert de schaduw van de wandelaar. Als hij passeert dan zwijgt het vee en lichten open plekken in het struikgewas op. Het getik van zijn wandelstok ratelt in onze dakgoot. Versta jij, pas aangekomene, al de kunst van het snel over je schouder kijken? Geef een ruk aan je hoofd en je zult zien hoe de schaduwen…

Toen ik in de trein voorbij reed en je zag, tussen oorverdovend stil geluid, de wind verlaten wit tussen de takken, zó breekbaar. Je stam een zachte, zoete zuurstok, maar niemand proefde je; behalve ik – ik heb jouw alleenzijn verbrand in de haard en samen zitten kijken naar gezelligheid.…

laten we gaan slapen de wind die langs de ramen raast brengt witte vergezichten in vroege uren zal het tuinpad spoorloos zijn en moeten ogen wennen aan een ander licht een smetteloze droom (gedempt) ligt morgen voor het rapen…

Een zonnestraal, het begin van een glimp licht. Een heldere gloed, straalt over het land, over de zee. Een afbuigend licht, weerkaatst op het water. Terug naar de hemel, waar de zonnestraal begon.…