Alle inzendingen over verdriet

In de war Kijk hem daar staan, zo bedenkelijk Kijkend, starend, voor een poos Iets deed hem niet meer doorlopen En hij kijkt een beetje boos Nog steeds kijkend, nog steeds starend Blijft hij staan, hij denkt maar door Hij maar kijken, ik maar denken Waar stopt hij in Gods naam voor? Het moet iets belangrijks wezen Want hij kijkt nu wel te…

je liet me achter met een gebroken droom: een handvol flinterdunne schilfers toen ik heel veel later mijn verkrampte vuist opende ruiselde glazig gruis me als zand door de vingers…

Al wat had kunnen zijn, is verdwenen. Door de zon verschenen En de regen Maar tot morgen geen zorgen. Al wat komt, ligt verborgen in de toekomst, op onze wegen.…

o Gij, in weedom neergebogen, Weerhoud geen tranen in hun loop: Zij drenken 't bloemetje der Hoop, En moest hun bron bij u verdrogen, Bid God, dat Hij uw leven sloop'. Het water, in 't metaal bevroren, Splijt wel het zwaarst kanon vaneen, Waar 't vloeien kon, is niets geleên: Zo breekt hem, die zijn leed wou smoren, Het hart door opgekropt…

is het een troost dat ik om jou rouw en niet om een ander ?…

als een rots bood ik weerstand tegen de zuigende branding op de rand van de leegte die je in me liet tot ik kantelde en in dit dieptepunt roerloos als een rolkei in een kuil traagzaam gepolijst wordt door de tijdloze rivier verweerd door winterse vrieskou geblakerd door zomerzon seizoen na seizoen na seizoen tot ooit misschien een spelend…

Dan is er die dag - eigenlijk waren er al meer voorbij- dat ze niet meer wil Het lange leven beu met pijnlijke veranderingen te veel eenzaamheid Liefst nam ze een pil rechtstreeks naar de vergetelheid Het valt niet mee voor steeds meer mensen als je niets meer om voor te leven vindt Soms, overleef je zelfs je kind Stil buigt…

Gedachten, die de zonnige uren banden, Bemijmer ik, waar langs de stille kreek Het nachten naêrt en op de lage landen De avond roerloos ligt en schemer-bleek. Dan blaast een jongen op z'n herdersfluit Een simpel liedje van verloren dagen; En 't mijm'rend hart moet zachtkens medeklagen Bij 't gaan en komen van dit week geluid. In weedoms…

Ik denk niet dat anderen weten wat ik daarmee bedoel. Het is niet zo dat ik geen gevoelens heb. Maar er zijn bepaalde gevoelens waar ik met geen woord over rep. Het zijn de gevoelens van pijn, die er van mij niet meer mogen zijn. Ik heb alles wat ik wil, ik mag geen pijn voelen, dat voel ik ook bijna niet. Het voelt gewoon vaak stil…

Gekomen met een zoete mond waar kindsheid heen ons zingen zond als blijde bedelaren, was onze honger goed als brood, en zagen we in tergloze nood een makker onzer jaren. Maar 't leven sloeg, met stille speer, in ieders zijde een eigen zeer. Wij hebben 't bloed gezógen; een lách heeft onze smart gekoeld; - maar w' hebben in de wond…

Wanneer verdriet je diep van binnen raakt, zodat gevoelens golvend binnenstromen, en strijd vergeefs die vloed probeert te tomen tot leed je innerlijk heeft leeg gemaakt, dan helpt verzet niet. Laat de pijn maar komen. Aanvaarding zorgt dat ’t tij zijn razen staakt, en dat in jou een nieuwe kracht ontwaakt die droefheid eerder aan je had ontnomen…

hoog boven de nachtelijke stad een zee van lichtjes ver beneden ons draaide het panoramisch restaurant waar we samen aten langzaam om zijn as ik heb het uitzicht niet gezien, alleen de lichtjes in haar ogen en de blije glimlach op haar lippen mijn wereld draait nu zonder haar en rondom mij heerst enkel duisters…

Daar is een wondere drank die elkeen schuwt te drinken, want bitter is de smaak en doet de mond geen deugd. Elk ziddert die hem ziet, want zwart is hij van verwen, noch spegelt ooit het licht zijn helderheid daarin. Zeer dikwijls is de kelk, waaruit m' hem komt te drinken met doorenen gekroond, ofwel met bloed getint. De Godmens heeft hem…

pijn verveelt nooit alleen de tijd die gaat ik ben er nog waarom niet stoppen jij weet waarom doe je best om te begrijpen waarom ik ga om alleen te zijn. voor het leven ben ik niet nodig.…

naar verluidt hebben olifanten een pijnlijk groot geheugen naar verluidt trekken zij eenzaam naar het knekelhof als het tijd is om te sterven waar kan ik heen, ik die niets vergeten ben, maar deze laatste weg niet vinden kan?…

Hoe vluchtig toch het leven van een tulp dat hou je niet lang vol, gekoesterd eerst de bol, bewaterd,  dan als bloem bewonderd en geëerd wel 1000 x gefotografeerd dan zomaar voor de lol ineens je kop eraf, je bol geëxporteerd is dat je verdiende straf? We waren toch zo mooi, nu ligt ons tulpenblad te rotten in de geul, tot pulpenzooi…

Geen ster hoog aan de hemel, terwijl de lach verzinkt in weemoedige klanken. De aarde fragiel als een vlinder... Mensen beven tussen grauwe wolken en dor gras. In het park geen rode rozen, alleen dode gele. En in vele ogen tranen zichtbaar of verborgen in een tijd van wanhoop en zorgen.…

Nooit meer wakker worden in de eerste ochtendklaarte met jou genesteld in de holte van mijn arm vertederd kijken hoe je glimlacht in je slaap en wachten op de eerste tekens van ontwaken om je op de valreep te verrassen met een vroege zoen van vreugde intiem omstrengeld samen verder soezen tot ook de lust ontwaakt om traag en innig liefde te…

Je bent niet meer Je praat niet meer Je lacht niet meer Neergeschoten ben je Samen met 297 andere mensen Neergeschoten door een stel idioten uit een ander land Vraag is of je ooit zult worden herkend Zodat men jouw lichaam kan begraven in een eigen graf Vraag is of je lichaam rust zal vinden In dit diepe zwarte gat Je bent niet meer…

je bent gegaan zonder mij als een bloem die het gevecht van wind en regen verloor mijn geliefde, ik herinner me hoe je me in de ochtend je warme mond bood oh, ik mis je zo dat zal nooit veranderen woorden van eeuwige liefde waren van ons op toepassing meisje toch… je hebt me verlaten en ik weet weet niet wat te doen dus…

Vandaag gisteren en morgen De dagen volgen opeen Massale steun massale zorgen Iedereen leeft mee Jullie zijn niet alleen Tot in de verste verte kijken dat kunnen we niet Tot nu zien we alleen het verdriet Een steun betuiging een lief gebaar Is alles wat we kunnen doen voor elkaar Voor iedereen die het nodig heeft Niet alleen vandaag of morgen…

Wanneer pijn je leven beheerst, de ganse dag weet ik da'k toch niet klagen mag, want wat zijn die pijntjes van mij, vergeleken met het immense verdriet van de nabestaanden, van hen, die het leven lieten. Daar is mijn pijn niks bij en maakt me stil!…

zand kriebelt tussen de tenen de zon omlijst de avond langzaam sijpelt 't nieuws dat er een vliegtuig uit de lucht geschoten is door mensen spelen in de zee, honden rennen langs de vloedlijn vol ongeloof herhalen de beelden zich terwijl de zon zich neerlegt in de oh zo kalme zee…

Vele tranen, een leemte in de ziel en verdoofd elk gevoel. Verbitterd waarbij telkens wordt verdrongen die pijn om jezelf te vergeten... Wonden die eigenlijk niet zijn te helen worden verzacht door de tijd en met veel geduld. Maar het angstgevoel en de afschuw raakt men niet meer kwijt, getekend voor het leven zijn zij.…

Raak niet verstrikt in je rouw hoe groot of klein deze ook is Gebruik een rouwstrik, toon het: dat lucht op, dat wordt herkend Deel je verdriet met anderen daar wordt niemand slechter van!…

is je stilte, het stugge zwijgen dat hem monddood maakt enkel lafheid? of vraagt het moed van je hart een moordkuil te maken en toe te zien hoe hij wegzinkt en drijfzand hem de mond vult?…

Wij zijn te zamen maar alleen, mijn bleke liefde, en over tijden en ruimten gaat mijn mijmring heen met u door lege luchten glijden; daar kan geen tegenstand ons beiden; gij ziet mij van de hemel aan, als vroeg gij: waarom al dit lijden? ....Zwijg stil, zwijg stil, mevrouw de maan. Ik ben maar liefst met u getweên, gij zijt althans…

In de oude werkgrot verspreide rommel gebroken balken roestige hamers versleten schoenen behakte stenen die eens gezamenlijk klopten en stampten als meerstemmig koor in het gezellig duister nu: wegterend blijven bestaan.…

Ik kan mijn liefde niet uiten, wat hoort staat in de weg. Jij bent jong, ik ben oud, onze sekse is eender. Ben ook nog getrouwd. Stil verdriet is nu mijn deel, en onvervuld verlangen vult mijn dagen. Ik zocht een warm lichaam, een stuk vlees voor mijn genot. Maar ik vond jou, de mens waarvoor ik sterven zou.…

als de verdoving wegebt komt de kamer in beweging en luwt de storm tot weeë misselijkheid en flarden berusting ik luister met gesloten ogen naar de gestolde stilte in mijn hoofd later tracht ik aarzelend in faalangst met stramme lettertekens een brief voor je te krassen op grauw papier maar verder dan luttele woorden kom ik niet…