Alle inzendingen over Overlijden

Lief kind Je moeder hoort er altijd te zijn, want je bent nu nog zo klein. Ze zou je moeten knuffelen en kussen. Ze zou je ruzies moet sussen. Met jou naar feestjes moeten gaan, en met schoolreisjes op je te wachten moeten staan. Als je ziek bent, over je waken. Samen met jou een cadeautje voor je juf moeten maken. Ze is veel te vroeg…

Je bent er nog. Ik praat met je. Ik schenk je thee in. Geef je een koekje. Vertel van alles over iedereen. Nee,ik ben je zuster niet. Je laat me lachen en weer huilen. Ik zet de bloemen op de tafel. Zoek je tas na voor kam. Je vertelt me over deze morgen Nee,ik ben je zuster niet. Je zegt me wat je zal gaan eten En vraagt of je fiets…

Tranen Ik laat ze komen en ik laat ze gaan Want ik kan ze missen Ze komen toch wel weer terug De verschillen tussen tranen en jou…

zonnestralen die mij doen verwarmen alles laten groeien mensen dieren planten zonnestralen weerkaatsen de regen In een pallet van kleuren en vormen de regenboog in mooi gezicht een prachtig gegeven zonnestralen maar niet voor jou Ze hielden je binnen xp verbrandde jouw huid wij moesten toezien hoe je werd verteerd... langsaam.…

met je mooie kleertjes aan lig je roerloos in een kistje want je bent op weg gegaan was jouw zijn hier veel te kort schijnt jouw zon voor altijd in ons midden waar jij hoort doen wij jou uitgeleide op eigen wijs voorgoed in ons hart gesloten wensen we jou een goede reis…

Ik zie de zon nog in het venster staan maar reeds vervaagt de schemering de uren. ik weet dat het niet lang meer duren kan, totdat ik met de dood alleen zal zijn. gij hebt mij lief; ik heb vergeefs getracht u zo volledig lief te hebben als gij mij; vergeef het mij: ik heb het slecht gedaan, en bid voor mij en ga dan van mij heen; hoe teer en…

vanochtend, staande op de koude sloot, zo viel mijn oog op bladeren in’t ijs de herfst lag daar gevangen, eigenwijs in bonte kleuren: geel en donkerrood en bruin, met her en der een vleugje groen elk blad omhuld in dood’lijk zwart, versteend en stil, van leven, dood en mij vervreemd, bevroren, koud gemaakt door ’s winters zoen ze vielen toen…

Een kistje op maat gemaakt voor een lief klein kind keihard door de wereld geraakt en nu meegenomen door de wind Jij mocht hier niet langer zijn de rede blijft onzichtbaar jij voelt gelukkig geen pijn die ligt nu voor ons klaar Rest ons nu niets anders dan rouwen kleine bloemetjes bij de poort we zullen altijd van je houden in dromenland…

Ik zie de hoop in je ogen je wilt nog zo veel leren maar ze is gevlogen en zal niet terugkeren Moe gestreden mens sla je ogen vredig neer vlieg weg als een wens en je ziet me ooit weer Slaap maar in bij mij het is echt wel goed zo eindelijk ben je vrij dit leven kreeg je cadeau……

Wat hem het liefste was, was dat ene stukje grond Midden in ’t groene gras als niets de stilte schond Wat zijn fijn plekje was, was waar hij stilte vond Met goed geknoopte das verzorgde hij zijn wond Wat hem ’t mooist was, was ‘t steen dat er stond Met erbij dat plaatje glas dat hij zijn vrouw vond Wat hem het liefste was, was de…

in duizenden scherven breekt liefde uiteen daar jouw hart ophield overmand door een waterval aan tranen rouwt mijn zijn om degene die ik liefheb met al ik ben zal onze liefde niet verloren gaan maar me dragen tot het einde der tijden waarin wij zielsverwanten elkaar zullen treffen en versmelten als één…

Heen zonder afscheid en nooit weer te vinden — 'Dood' heet men u, mij eenzaam jaren reeds; Blijde onafscheid'lijk trouwe vrinden — Heet ons mijn eigen hart, zo zonnig leeft ge er steeds!…

Laat me nog even naar je kijken want de nacht nadert nu snel het einde is niet meer te stuiten straks zul jij mijn ogen sluiten teer in een voorgoed vaarwel ik neem je dromend met me mee de verste reis zal ons niet scheiden voor eeuwig wil ik naast je staan hoever ik ook van hier moet gaan mijn liefde blijft jou begeleiden het duister…

nu de zeilen zijn gehesen jij aan jouw laatste reis begint je lichaam bleek niet te genezen vaar jij met de morgenwind op naar nieuwe avonturen varend naar het zomerland dankbaar voor alle mooie uren staan wij aan de waterkant zeil je langzaam uit het zicht overmand zijn wij door smart maar je warmte blijft en licht voor altijd in ons…

Nu blinkt de straat van zilver en van goud, Waar 't zwartgelakt plaveisel hel beschijnen De winkellichten. Ver alree verkwijnen De speelse knapenkreten. Star en koud Nu staan de huizen. Achter de gordijnen, Spreken de mensen, warm en welvertrouwd, Hun liefdewoorden - Sterloos donker rouwt De regenhemel boven huizenlijnen. Zo vol die huizen…

De regen valt in de nacht in het dal, tussen donkere bergen; uw haar en uw handen zijn zacht, maar waar, waar moet ik mij bergen in die laatste verwilderde nacht als de hitte de overmacht zal verkrijgen op al het zijnde en de dood in de vlammen ons wacht. nu kan ik nog wel bij u schuilen maar hoe zal het zijn in die nacht als de winden als…

toen ik aankwam was je kamer al ontsmet je kleren en je spullen in de gang gezet ze hadden met javel je geuren al gestolen en hup, daar gooiden ze een ander te creperen in je bed ik vond je terug op een tochtige plek alleen je haren leefden nog blonde pieken zwiepten in je nek maar jij was verder niets finaal gaat ook een moeder op haar bek…

Lieve oom, Ook al bent u er al een jaar niet meer Dit is een soort laatste berichtje U bent veel te vroeg gegaan Ik kende u nog helemaal niet goed We hadden nog zoveel moeten doen U kwam in het ziekenhuis op donderdag Ik maakte op zondag voor u een tekening Ik was net klaar en toen ging de telefoon Het was afgelopen U was gegaan…

Het vermogen tot Klank in de ruimte Die zich aanpast Naarmate de inhoud Meer of minder gevuld Reageert op resonans Die warm klinkt Of hol de leegte absorbeert De schrik of streling van gehoor Onzichtbare verbinding Die terstond dood slaat of Levende trillingen schept Die het luiden schenkt Aan wie zich laat horen Geschreven compositie…

'k Had haar zo graag nog eens, Voordat zij ons verliet, Goênacht gekust. Zij zeiden: ‘Beter niet.’ Zwaar, door hun zacht vermaan, Sloeg mij hun medelij; Niet zien.... Nooit meer.... En toch Zó dichtbij. Toch: ‘Beter niet’. - Dat woord Grijnst me overal nu aan. ..... O, had ik Niet verstaan! ------------------------------------- uit…

Ik heb zoveel om voor te leven Maar ik mis de kracht om door te gaan Ik zou alles willen geven Maar ik kan het niet meer aan. Als ik m’n kinderen zie probeer ik vrolijk te zijn Want zij zijn de reden van mijn bestaan Maar de gedachten doen me zo'n pijn Dat zij zonder mij verder moeten gaan De pijn en verdriet zie ik soms in hun ogen Dan…

Als het mijn tijd is om te gaan En ik mijn leven moet besluiten Dan hoop ik dat aldus te doen: Trots van binnen, waardig van buiten En dan hoop ik dit te voelen, alvorens weg te glippen: Jouw hand in mijn hand Jouw kus op mijn lippen En waar ik terecht kom? Ik zou het niet weten Hel? ‘k Hoop het niet Hemel? Kan ik vergeten Maar waar…

Waar woorden ontbreken begint de Geest te spreken doorbrekend de onmacht met bovenmenselijke kracht, dwars door donkere nachten heen hoor je: Je bent niet alleen.…

Ik zag mijn vader dood toen ik al dertig jaar geworden was, toch gaf het mij een harde schok: wij waren altijd goede vrienden van elkaar, maar toen hij daar zo lag en met zijn lippen trok alsof hij snauwen ging - iets wat hij haast nooit deed terwijl hij leefde - leek hij op een dode hond die, voor hij stierf, nog grimmig in het leven beet,…

ik zie je staan jouw silhouet tegen de hemel rakend aan een halve maan met een handvol wensen kijk je naar de sterren tot ze vallend gaan en jij de boodschap fluistert uit het diepst van je hart een vraag om sterkte en veel kracht want hoger aan het firmament ver boven het plejadengruis twinkelt een nieuw sterretje haar eerste leefmoment…

Mam, Daar lag je dan, in een kist zo alleen, ik liep naar je toe, je hand voelde koud, Wat er gebeurd was, was een ding dat jij niet wist. Waarom moest je nou onder die bus terechtkomen? nu ben je in de hemel aangekomen, Duizenden sterren, maar 1 ster is het stralendst en die ster dat ben jij.…

haar handen hebben bloemen gegeven vaak nog in de knop na het ontluiken kon je de geuren ruiken haar lach bloeide op soms was de hulde een antwoord op morele schulden die wij niet hadden ingelost zij heeft ons grootgebracht met alle liefde en kracht die zij in het kleine lichaam had te snel is zij gegaan maar haar ogen zullen…

de moederschoot waarin ik me tot nu toe veilig waande is verdwenen daar ze vannacht zachtjes van ons is heengegleden hebben we haar teruggeven aan Moeder Natuur zachtjes dwarrelt sneeuw als 'n deken om ons heen tikt de klok gestaag toch voel ik me leger ieder uur…

Je zat tegenover de man in de witte jas. Hij zij dat jouw leven niet te redden was. De tranen liepen over je wangen. Toen je liep in de verlaten gangen. We gaven je nog een laatste zoen. Jij was onze kampioen. Ik was boos, boos op iedereen maar niet op jou. Ik fluisterde woorden en zei dat ik van…

in spiegelend gebaar zag ik mij wonen in ons woordenthuis een dromen- waarmaak-huis een -elke- dag- speeltuin-in - zand - en -water verboden voor onbevoegden niet aanraken, niet voederen dat doen we zelf wel in onze schelpen woonde de zee wie is er bang voor Virginia Woolf riep je soms lachend jij niet we speelden uit en keerden thuis…