Alle inzendingen over Vecht

Maar o zo dubbel lieve jongen we houden ons op de been vechten ons kapot zoeken en krijgen steun vrienden, tranen bloemen en God. Maar jij lieve jongen sleept ons ook dit jaar weer er door heen.…

Maar ik geef niet op, Ik vecht mijn eigen weg... Schoonheid, schoonheid, wat stelt dat nou voor... Als je van binnen verrot bent, door & door... Noem mij maar lelijk, dom of te klein... Zo ben ik geboren & zo zal ik zijn... Ik ben wie ik ben en daar kom ik eerlijk voor uit... Want ik ben een mens, Ik ben geen freak.…

De trein komt langsgereden En de man, de oude man met stok, in gebeden tot zichzelf gekomen vecht het ultiem gevecht. Zijn tijd is om.…

zachtjes waaien klanken over duinen vang ik woorden in jouw voetsporen kleuren treden donker waar stemmen praten schep ik water in de nacht wijl zee mijn enkels drinkt huilen vissen het verdriet in het rode licht van de toren schaduwen flessen op 't zand rond mijn middel kiemen algen laatste stukjes huid reizen af de ochtend vecht…

Ik vecht met leeuwen en panters, gewond ga ik verder, door een donker bos met spokende wezens. En als laatst beklim ik de hoogste berg. Uitgeput sta ik op de top, en dan zie ik het doel van mijn reis, de mensen waar ik van hou. Jullie vangen mij op, verzorgen mijn wonden.…

ik zoek de vrouw die tegen alle stromen in zich vasthoudt aan het drijfhout van een droom die op een dag het Paradijs op aarde vindt en dan voor gek verklaard door niemand wordt geloofd nu het laat is en de nacht valt over zee en de golven niet meer zijn dan een geluid zeilt het schip van mijn verbeelding uit om te zoeken naar wie vecht…

stilte het is er in een kamer zonder ogen ontrouw door de tijd vooraf alsof ik zeeziek word in een beker met water gevuld; een waarheid waaraan leeuwen likken en daar beginnen te vechten gekooid met witte, wilde manen die soms samen vallen in één enkele nacht stilte en het meest nabije als een zachte beweging van een wimper in jouw…

Waarom zouden we vechten om roem, rijkdom, macht en glorie, om zielen. Als alles toch ooit verloren zal zijn. Als er toch een einde komt aan alles, aan jou, aan mij. Het enige wat men eigenlijk weet is dat er een einde komt, dat er een einde zal zijn. Maar wat is er na het einde? Niets, stilte.…

Is een man die niet wil vechten minder of nu net meer stoer. Is een film aangenamer dan het lezen van een boek. Gaat men liever eens uit eten dan bij tante op bezoek. Is een sterrenhemel saaier dan het flitsend neonlicht. Heeft een brief meer aandacht nodig dan een s m s-bericht.…

geliefd, gedoemd te zwichten Ik hou van jou zo makkelijk en los gezegd, gefluisterd, als door een vos Vol verleiding nemende handen de vrije wil, voorgoed aan banden Geworden tot iemands eigendom de gesel van eisen beukt je krom Gekooide geest verslagen identiteit onschuld en vertrouwen, voor altijd kwijt In leegte en angst dan vechten…

En in bittre strijd Om de aarde vechten voor hunne arbeid. Over de ganse aard maken de naties Hun bonden, hun wereldorganisaties, Voor de gezaamlijke wereldarbeid, Maar die reusachtige bonden van naties, In hun vijandige organisaties, Drijft de arbeid tot nog hogere strijd.…

wil ik niet geloven In een droom neem ik je mee Het lijkt een mooi idee Om een tijdmachine in te vluchten Met z'n twee Waar we dan ook gaan Zal onze liefde toch bestaan Jij bent weer compleet En we spreken met elkaar Nu kan jij alleen maar hopen In welke tijd leven de goden Zodat ik ze kan vertellen Dat ze voor je moeten blijven vechten…

Mijn land De Dapperheid De Edelmoedigheid Mijn land is mijn hart Mijn weg Mijn huis Mijn leven is daar aan verbonden Ik draag En waag mijn leven Voor iets dat mij alles heeft gegeven Voor iets waar ik van houdt Mijn land Waar ik mijn hart aan heb verpand Is dat er nog Wagen wij nog Worden wij uitgedaagd Vechten wij Voor dat waarvoor…

Uit elk gebaar waarmee jij liefde zaait volgt nieuwe hoop, ook als een vuur oplaait, ontnemen wil aan wie jij bent gehecht, het eigen kind, bestaan waarvoor jij vecht. De strijd vaak zwaar, zo weinig in jouw macht, volhard jij toch, bezorgd, de tranen echt: een hart dat vat, een hand die leed verzacht.…

je handen weven een verhaal de vingers zijn emoties aan het vlechten hoofdpersonen vechten maar niemand wint je ogen zijn gekluisterd aan het spel je aandacht is geboeid ziet blikken die snel kunnen doden je hoofd laat schimmen vrij met duistere gedachten ze ondermijnen fantasie betoveren de goede krachten en overheersen met magie…

De spanning schrijdt voort langs witte muren en de geruisloos geopende deuren droefenis welt van hart tot hart rillend van afschuw om het geweld de straat vult zich langzaam met bloemen Hollandse vlaggen en gedichten dat dooft de herinnering niet aan Peter die vecht voor zijn leven rondom het duister van de nacht dat langzaam…

Meedogenloos versloeg je opponenten, je liet ze ijskoud alle hoeken zien, ontroerend roerend dus dat jij sindsdien gebruik ging maken van je coachtalenten Je richt je nu op anderen, maar anders en vecht om zielen krachtiger te maken: integer, liefdevol, gepassioneerd Zo maak je nu van tégen- médestanders, ik moet bekennen: jij weet mij te…

Dat doet geen man haar na Die oerkracht is aan de vrouw Daar valt niet tegen te vechten Dus stop geweld tegen vrouwen nu Voor de bevrijding van de vrouw Maar nog meer voor de bevrijding van de man!…

laat me nu brengen wat niet vaker is gebracht ik heb brood en droge kleren naast een warme haard Blijkt het verdriet te zwaar om mee te dragen worden gedachten door zorgen voortgeduwd laat mij bedenken, wat zorgt dat het wat luwt ik draag met jou... je hoeft niet eens te vragen Raak niet verbitterd door onbegrip of hardheid het ongelijk vechten…

zelfverzonnen mini-granaatjes Boem, boem, jij bent dood En met schmink kleurden zij hun handen rood Hij was pas 11 jaar en soldaat Vocht voor vrede, dacht hij, t was een goede daad De grond onder hem kleurde rood Boem, boem…hij lag dood Op de televisie lijkt het een heldendaad Kleine jongens vechtend als soldaat Volwassen kinderen vechten…

Noordenwind zwiert fladder vlerken aan `t plooigespannen hemelkleed waar ze door zuchten zwellend sterken in vlagen snikkend kinderleed Het vragende ‘waarom’ jaagt smeken wervelend, dolend door de natuur waar kalme wateren woelig breken met het zonlicht in het laatste uur dat in schemering met stormen vecht die bevroren verdrinken…

Ze wil het geld niet geven en gunt hem geen plezier zal vechten voor haar leven... het is de derde keer... Ze opent nu een lade daarin heel veel vals geld Hij zal het niet herkennen 't is allemaal geteld...…

buur Hier ligt wat anderen maar wat graag tonen Het kamertje waarin de schrijnkast staat Dat dit, eenmaal publiek, door de afvoer gaat Is hun besluit, hij wil er blijven wonen Zoals een monnik in zijn kloostercel Een hoofse ridder in zijn bidkapel Als wijze rabbi’s in hun synagogen De drang, de drift die is, het zou niet mogen Hij vecht…

jawel, we zien ze nu al jaren vliegen sprak zeer ontstemd het Haagse CDA dat kan toch zo niet doorgaan, denk eens na wat doen zij meer dan stelen en bedriegen hun luid gekwetter is toch al te dol ze luieren, ze eten en ze vechten ze fokken maar, bedreigen onze spechten het luchtruim in Den Haag raakt overvol verwijder a.u.b. dit groen gespuis…

mogen zijn het vult mijn dromen de dromen mijn illusie maar bent niet meer het meisje wat ik toen kende een zinsbegoocheling utopie jij hebt zelf een gezin maar die zinloze droom over liefde heeft zich diep in mijn hart geworteld alsof jij naast mij ligt jong als toen ik kan jou raken voelen ruiken woelen draaien vechten…

mees een beetje hees Aan luizen geen gebrek De mus een zadeneter Zeker van huis uit Wijkt voor geen meter De luis is voor de kleine spruit De vliegende rechter Zegt verbaasd echter Die pruimenboom is groot En is blij met hun dood Van luis en worm In elke vorm Dus vogels verdeel En laat zijn bloesem heel Verspil geen tijd met vechten…

merken, meer een gevoel Een lichte tik en daarna niets Voorzichtig opstaan uit mijn stoel Ja toch,… ik voel weer iets… Gespannen als een strak gewonden veer Begin ik zachtjes terug te trekken Dit keer ontkom je me niet meer Met een ruk sla ik het haakje in je bek en… Oh nee,…vergeet het… niet deze maal Ik heb al teveel met je moeten vechten…

Het verpest zo'n beetje alles, 'k ben net zwelgje, wanneer ben ik sterk genoeg om er tegen te vechten? Tot de dood mijn leven overneemt en ik, ik zucht...!…

Haar denken door drank vergiftigd Mis ik de lieve vrouw in haar verscholen Zij het vechten beu een nieuwe vriend omsloten haar klamme handen het blik als gegoten om oneindig starend klemmend voorheen mijn roede leeg gespoten nu slechts haar keel met goedkoop bier vol gegoten Angstig slurpend bier een flash van verleden…

ik dacht u gaat naar huis maar u gaat niet naar het huis dat ik dacht u vecht u vocht om er te komen kwam er maar het is over dat gevecht die laatste stap u gaat naar huis weg van dit leven loslaten uw kinderen uw familie de mensen om u heen onverwachts voor velen verdriet om u heen `t was u zo gegund…