Alle inzendingen over niet

tweeduizend jaar ben je adembenemend jong je kinderlijf tachtig stamelende centimeters lang bij toverslag verdwenen Isis' krachten Ra stolde de zon Horus doofde het licht de mens stolde het vloeibare lichaam van de kleine jongen tot onvergankelijkheid de zachte hand van Anubis voerde het kind naar het dodenrijk de oever langs…

Aan wachten in wachtkamers, ontkomt niemand. Geduldig wachten op je beurt. Klokken tikken zoveel trager hier. Ongerust wachten op een oordeel. Is het een tumor of een opgezette klier? Vragen. Zat ik maar rustig thuis. Twijfel. Wacht mij een enge behandeling? Hoop. Wie weet ga ik met een receptje, of met een adviesje weer naar huis. Zucht…

Met de metro naar je werk gaan. Een vliegtuig nemen naar de zon. We doen het constant. Iedereen kent vandaag wel iemand die straks in de stalen vogel zal stappen reikhalzend uitkijkend naar het verboden land. Want zo zie ik het nu. Overal waar we gaan of staan loert de dood. We hangen vast aan een bengelend touw juist nog niet aan onze nek…

we moeten versoepelen maar morgen nog niet zeker weten we zijn er nog niet het heeft geen zin het te ontkennen beter is het om er maar gewoon aan te wennen…

Laten we massaal gaan vlaggen vlagdagen genoeg welke komen 27 april de verjaardag van de Koning 4 mei, half stok voor het verleden verdriet 5 mei, onze nationale Bevrijdingsdag oproep aan de fabrikanten van de vlag, de stok en de houder fabriceer er honderdduizenden en verkoop met Corona-korting ze vliegen dan de winkels uit en wapperen…

In de wandelgang van ‘t oude hoofd dwaalt de drang van schrijven dat blijft bovendrijven in de kabbelende stroom van leven een gedachte die bewoog maar niet keren wilde het grote kind met zorgen dat in ontroering mijn moederhart verstilde en wagenwijd ontsloot ik neem het altijd mee toch eens los zal moeten laten tot voor de drempel…

Terwijl uit eten gaan tevoren een hoogmis was, van smakelijkheid en gezelligheid, werd het plots een uitvaartdienst. Waar ik ook keek, ik zag louter lieden die in bedrukt stilzwijgen een wortel tot zich namen en deze bedachtzaam weg kauwden. Daarna bogen zij zich een weinig naar elkaar toe en prevelden enige zuinige woorden. De laatste keer…

"Val wind", sprak Mozes Yam Suf lang genoeg gedeeld ging de storm liggen…

Er zit een geil meisje in Petten constant op internet te chatten weet stoere mannen met gemak te vangen houd van grondig intersletten…

Jezelf willen verdedigen, terwijl niemand je aanvalt. Dat is agressie. Defensie is niet vredelievend. Giftige tongen en laffe wapens, zijn de wortels van het kwaad. Oorlogen beginnen niet ver van huis. Geweld leeft in doodgewone mensen. Bij vredelievende mensen zoals wij. Bij liefhebbers van de liefde. Bij haters van de haat. Afgunst…

’t Is ook ronduit contraproductief, zo’n korte broekdrager op kantoor. Die mag dan wel vleselijk op het werk zijn, in zijn gedachten is hij elders. In zijn tuin, op een terrasje, aan zee, op Kreta, in Acapulco, eender waar, maar niet op het werk. Hij is, zoals hij daar onderuitgezakt In zijn stoel de blote benen uitgestrekt op een laag kantoormeubeltje…

Ik kijk vandaag door het venster naar gisteren wat acteerde en wat was oprecht, soms verzwelgt immers een gewone dag de tijden kolkt leven plots als grote golven over stranden zie je overal verwoestingen en as aan de kusten. Gedachten van hun die waren en zelfs levenswerken kunnen zo uitgestrooid in oneindige diepten verdwijnen. Vervolgens…

Er hangt iets van vreugde in de lucht omdat na winter en droef gezucht de lente weer zijn bloesems toont en er ook kinderzang al woont. Te midden van het droevig klagen, van ’t zoeken en het antwoord vragen komt plots weer licht en blijdschap aan en iedereen wil graag verstaan dat leven toch ook mooi kan zijn, al blijven leed en droefheid…

Het leven in de tegenwoordige tijd, een angstig leven vol onbegrip en haat. Mensen kunnen niet vrijuit functioneren, met een andere mening ben je de klos! Ben je het niet eens, dan trekken ze een mes of krijg je een kogel. Je denkt best twee keer na, voor je reageert. Het geloof in de realiteit is verdwenen. Verliezen we ooit de rechte…

Natuur rustig met rust laten, willen rusteloze mensen niet. We beheren natuurlijke natuur, alsof het onze eigen parken zijn. Zeldzame dieren mogen blijven. Wie het te goed willen doen, zullen we bestrijden uiteraard. Zij verdienen natuurlijk beheer, behalve wanneer ze lekker zijn. Zij wachten in megastallen af, tot ze door ons gemest zijn…

Buiten wordt het donker een kat doet zijn ronde een muis wordt verslonden een varken schrikt wakker van de honger De hemel oogde somber na bliksem kwam donder het was een wonder dat ik werd gevonden onder een vlonder Na rust kwam bonje Dollemam dreef zijn rondjes succes bleek een domper 1-1-2 telde elke seconde.…

Voor ik 't vergeet, wil ik je zeggen, dat ik van je hou... jouw ogen en je stem en je gebaren. Wat er van jou maar te herinneren is... dat ik je mis. Voor ik 't vergeet wil ik je zeggen, dat ik je danken wil. Voor je liefde, je goedheid en je kracht en nog zoveel dingen meer wil ik je danken... keer op keer. Voordat de dagen komen, dat…

De energie die we niet horen, maar die werkelijk bestaat. Straling die niemand ziet. Iedereen ontvangt. Zenden kan. Voelen. Muziek is het. Snarenspel. Leven. Onzichtbare trillingen zijn het, tussen vioolsnaren en ons oor. Het is een wereld van liefde, die je niet begrijpen kunt. Niet grijpen kan. Werelden die blijven veranderen,…

Zij overdacht haar eigen functioneren Ze woog en heeft ook nachtenlang gewikt Conclusie was: ze vond zich niet geschikt Dus zij vertrok om niet terug te keren Haar zelfkritiek werd een gewetenszaak Dat ziet men in het Haagse niet zo vaak…

Een oppermol kroop uit zijn hol en sprak een groots gespeelde rol: ‘We zijn haast zwart, maar leven netjes door ronde gangen met loketjes voor veiligheid in eigen grond. Maar nu maakt iemand het te bont. Een dickpic, een van forse snit, ging rond (een echt familie-lid)! We houden ’t voortaan in de smiezen, we zijn gehecht aan het precieze…

We mogen onbekommerd weer uit eten, We mogen ook weer werken op kantoor. De mondkap hoeft niet overal meer voor, We mogen al die regels weer vergeten. Wat ik nou zeggen wil met dit verhaal: We gaan weer naar het oude abnormaal.…

Voedsel voor de lezer... Maar honger als een paard Gevangene in Troje Was dat de moeite waard? Zoals het spreekwoord zegt Vertrouw die Grieken niet Nog minder hun geschenken Verslind wat je vergaart!…

Uit een woelige zee van taal, zoek ik naar woorden. Verlangend met mijn hart om ze te vinden. Met mijn vingers sorteer ik de letters, één voor één. Ongeduldig tast ik om mij heen. Ik haat dit zoeken, moe tot op het bot Toch wil ik horen, iedere letter komt aan bod. Moeizaam vorm ik mijn woorden, maak ze passend aan mijn gevoel. Maar…

Zo teer en kwetsbaar als een veelkleurig wonder raak je ieder hart. Ontwaak mijn mooie vlinder uit jouw eigen draderig huisje en spreid gevarieerde kleurrijke vleugels opdat ze comfortabel en gestroomlijnd de verschillende luchtlagen raken en de wegen kruisen van geurende bloemen die een voor een ook het levenslicht zien. Bovendien komen…

Er schiet mij weinig actueels te binnen Dat ik kan transformeren tot een grap Die eindigt met een geestigheid, een frappe, Ik zou niet weten wat ik moet verzinnen. Maar op de valreep krijg ik een idee: Ik trek dit laatje open met Plan B.…

Wat Omtzigt schrijft is aardig relevant, Maar als politicus moet je nooit lekken. Een hacker hoeft bij Pieter nooit te hacken, Zijn memo's lees je aan de buitenkant. Was Pieter mij dan viel er niks te vrezen, Ondoenlijk om mijn spijkerschrift te lezen.…

Ik ben gek op hout Ik hou van hout Maar in de natuur Niet in mijn ‘bek’ Dat houten bestek Goed voor het milieu Maar niet voor m’n mond ‘mij niet bellen’ In de rugzak van m’n leven Zit naast een drinkbeker, koppie Nu ook een stalen bestek Want dat streelt m’n ‘bek’ Dan, dat in de vrije natuur Een lekker bakkie koffie Uit een warme…

echt fijnstof en grafiet inademen doe je dat liever niet en het is zeker niet om op te vreten maar de oude garde van Wijk aan Zee werkelijk die zitten er niet mee want al jaren voorziet Tata Steel hele families van hun dagelijks eten en een fijn toernooi met bekende schakers dat is toch al met al heel wat helaas de echte verliezers zijn…

Wanneer de schellen vallen, van onze verblinde ogen. Wanneer de bunkers die ons omgeven, aftakelen en worden afgebroken. Wanneer ons logisch denken zwijgt, en zuivere gevoelens leren spreken. Zo worden nieuwe dichters, die diep in ons verborgen wachten, onverwacht geboren.…

de groene rug van de gebogen man draagt het midden van het plein, een overleefd gebaar in zijn hand voor letterketters en lichtgelovigen. stil op de drempel van een oude tijd bevestigd door aanleunende huizen leeft hij in de plooien van zijn mantel en het klokkenspel dat er om drapeert. klinkers en schaduw gaan zijn verstand niet te boven…