Alle inzendingen over openbaar

mijn open wonden nu het zout der aarde bijt zuur aan lippen vreet bloedt niet alleen mijn hartslag ook de mens twijfelt langer…

je zingt de sterren van de hemel vensters gaan open alles ademt licht je zingt zingt in harten door muren alles wat je zingt is poëzie…

De poort naar liefhebben staat open Het landschap van je lijf mij nog onbekend Je huid met bronnen hoogten, laagten Wie... heeft ze met oog en vingers al verkend?…

Vertekend beeld van de werkelijkheid Geslotenheid onder het mom van openheid Ik zie, ik zie wat jij ziet Het is werkelijk niet en hypocriet De leugen in het verschiet…

Helemaal alleen hang ik hier in het bos Ik weet wat er gaat gebeuren, morgen ben ik de klos Gisteren zijn al mijn vriendjes gehaald En nu waarschijnlijk al tot moes gemaald De verhalen die ik hoor zijn heel erg Ze gaan tot in mijn botten en mijn merg Al die gillende stemmen zitten in mijn hoofd Hoe kom ik hier weg, jij had het beloofd…

Mijn lieveke open je deurke en lach en zend tot de zon je gebed, en een vaas met een gele mimosatak fijn-blij voor je vensterke zet. Die zie ik van ver als ik zingende kom al over de heide gegaan, die zijn lijden vergeet en zichzelf niet meer weet, nu een lente van liefde ving aan.…

zoals je daar ligt het laken wat verschoven in uitgeputte overgave snakkend naar frisse lucht zo ben jij mijn liefste prooi door ’t zout prik ik wel heen daarna smaak je des te zoeter soms kan ik je bloed wel drinken maar vannacht zal ik je nippen als een exquise rode wijn ja, ik zal voorzichtig zijn het zal voelen als een streling en…

En zie de vijand van het licht die vertoeft in duisternis, wat kwaakt gij daar met kromme snavel tweeslachtige vogel, zonne der gerechtigheid: zijt gij opnieuw geboren om de machtige der aarde te bekoren? de wind van uw vleugels doen slapende bromvliegen ontwaken, de wesp opgeschrikt zijn gift injecteert in zacht vlees…

wat jij van mij weg liet in draaiende seizoenen van het levenspad dat verraste mij nog het meest jij ging weg in stappen verder voorbij muren/deuren toch blijven er raakvlakken bestaan tussen jou en mij biedt deze ruimte duidelijkheid is dit niet het einde het pad loopt alsmaar verder de dag deelt prima open als je ‘s morgens wakker…

II. tussen jou en mij is er een oorsprong en een waarheid die ieder heeft gezien; een bewogen fabel bovenop het verlangen of door het aaien van een roze balsemien in beroezing en voltooiing van zinnen zijn talloze namen reeds eerder geschreven wanneer ieder ogenblik in liefde zich door het leven heeft omgeven het raakt je…

Ze liggen altijd op de loer destructieve krachten in scheppende momenten een donkere wolk boven kolkende blauwe zee geselen stormwinden waait creative energie nijgen vlinders bloemen open verspreiden een zoete geur…

Toen jij je luiken open deed en ik recht in je ziel mocht kijken stond ik als genageld. De vrouw in mij was verdwenen. Schoorvoetend vond ik mijn weg in jou langs wegen water en weiden en ‘s avonds toen de luiken zich sloten heb ik in stilte mijn tranen vergoten.…

Diep in mij herken ik nu de gevoelens Verdriet, blijdschap, angsten en de pijn ik hoef me niet meer groot te houden, en altijd maar de held te zijn Mijn oude ik heb ik inmiddels verstoten Ik kijk in de spiegel met rechte rug Van hoge muren maak ik open deuren En kijk niet op gedane zaken terug…

Diep in mij herken ik nu de gevoelens Verdriet, blijdschap, angsten en de pijn ik hoef me niet meer groot te houden, en altijd maar de held te zijn Mijn oude ik heb ik inmiddels verstoten Ik kijk in de spiegel met rechte rug Van hoge muren maak ik open deuren En kijk niet op gedane zaken terug…

Rorate, open u hemel, voor ons diepe verlangen.…

Nadat hij eerst door bleke Medici in hagelwitte jassen Binnenstebuiten was gekeerd Werd hem verteld dat er een vlekje Op zijn long was geconstateerd Dat biologisch niet meer was weg te wassen Keek hij totaal verbouwereerd In de ogen van de arts die hem Zijn leed langzaam verkondigde, Werd hij verpletterd door dit allemaal En was…

het hermetische van gesloten deuren die zwaar in scharnieren hangen zo kan je je innerlijk verwoorden maar doe het niet want er is nog zoveel light-verse soms is er die onverwachte glimlach die mondhoeken doen krullen dus waarom het hermetische van het ontoegankelijke schrijf gewoon op waar het om draait en wat je hart je zoal ingeeft…

Als de luikjes Die jaren lang Hermetisch afgesloten Zijn geweest langzamerhand Weer open gaan Spreekt voor het eerst Het gevoel weer aan Dat al die tijd was Opgesloten in de mens Die eraan gewend was Om levend dood te zijn…

Ik werk graag voor het raam En voor de voorbijgangers werk ik dus achter het raam Ik prostitueer me graag en veelvuldig Prostitueer me met het buitenlicht Kan daar niet genoeg van krijgen Zet het raam het liefst open En als dat niet kan op een kier Mijn longen zoeken frisse lucht Mijn zijn zoekt de elementen De elementen van het buitenleven…

de mokerslag We kunnen het leven niet overwinnen niemand nóóit Kom ga je mee. Samen wandelen naar het verre kijken naar de sterren schreeuwen naar de golven "we komen eraan ... Ja maan we komen" Omstrengeld liggen op het strand. steeds dichter komt de rand laat ze maar komen de golven Laat ze ons overspoelen laat het toe…

Onze harten kloppen door De liefde wordt doorgegeven Elke voetje vindt een nieuw spoor De rode draad opnieuw geweven. Ons bloed stroomt door Door het lijfje van de liefde Daar doe je het allemaal voor Het begint met een eeuwige geliefde Zo kregen wij ook al die genen Vol met passie, liefde en gevoel Waar wij onze kracht aan ontlenen Iedere…

in voorjaarsregen ruist de smeltende sneeuw met vergeten stem een dichter met vier zijn eerste gedicht kwam pas met veertien jaar - een wond met roofies hoe heet kan je ze eten de korstjes op je lip bysshe een poging de mot is aangetrokken tot de morgenster naar het oude nest waar stilte geen stilstand is waait het raam open…

een flard gesprek uit een open raam verwaait de jazz een trompet geeft weemoed aan de bas dreunt huizen verder weg en uitgelopen teer verhindert het verkeer te razen de lucht is zwaar van zomer en geel stof de bomen stuiven luizen lekken vocht dat plakt op autoruiten ik voel de hitte zinderen er spelen nu geen kinderen…

Ze zegt dat mijn ogen zo afgesteld zijn Door het kinderlijk vertrouwen in mij, Door de onbegrensde naïviteit waarmee Ik de wereld in kijk - Ze nemen alleen de waarheid van Leugenaars waar, van voorliegers, Van bedriegers met een open oog En hun gesloten hart.…

knorren en op schoot te spinnen ik bied je rozen aan gewoon om te beginnen je kijkt me lachend aan voelt het tasten diep van binnen denkt laat hem maar gaan ik heb je niet versierd kwam met een glimlach in mijn ogen, hopend dat je mij zou mogen liefde vierend als feest je bent een beest ik heb zo van je genoten zeven hemels gingen open…

de weg is open tussen pijn en fijn ze dwong je die te lopen om te sterven was je nog te klein je wilde wandelen aan de hand die nooit is uitgestoken het vertrouwen dat je in haar had is toen radicaal gebroken je overleefde met die pijn als basis voor je liefde het was jouw stil geheim om ooit nog voelbaar te genieten ik zie…

Een Leidenaar liep naakt de marathon En werkte daarmee hard aan zijn conditie Alleen maar met zichzelf in competitie Dus niet gehinderd door een peloton Zo had de wedstrijd weinig om het lijf Wie met zichzelf speelt, heeft niets te verliezen Maar toch kreeg hij het aardig voor de kiezen Want halverwege werd hij wel wat stijf Zijn lichaam…

Net aangesteld krijgt hij alweer ontslag Geen commandeur meer bij onze marine Nooit meer de ‘blauwe hap’ in de kantine Alleen het uniform – geen strepen – mag Als troost klinkt daar een stem uit opa’s graf Wees blij Alex je komt er goed vanaf…

Een Turks politicus, de heer Arinc, is tegen openbaar gelach van vrouwen. Hij weet zijn standpunt vroom te onderbouwen. Maar Turkse vrouwen protesteren flink. Hun blije selfies oogsten veel succes. Het net toont aan: de geest is uit de fles!…

Nog een knoopje gaat open Mijn handen zien en mijn ogen sluiten jouw mond...…