Toen jij je luiken open deed
Toen jij je luiken open deed
en ik recht in je ziel mocht kijken
stond ik als genageld.
De vrouw in mij was verdwenen.
Schoorvoetend vond ik mijn weg in jou
langs wegen water en weiden
en ‘s avonds toen de luiken zich sloten
heb ik in stilte mijn tranen vergoten.
Geplaatst in de categorie: verdriet