Alle inzendingen over overleven

zon, als je een satelliet bent gebruik je hoop als een sabel geef de wereld blindelings op of doe je schoenen uit onttover jezelf nu beetje bij beetje stap uit je kleertjes zonder dat iemand het ziet werp dat omhulsel weg tegen de spiegel houd jezelf bezig, stel je spiegelbeeld vragen, bereid jezelf voor wees geen overstervende wees een overlevende…

je zal er misschien ongelukkig zijn Ik hou zo erg van jou dat ik bang ben dat je getroffen wordt door het ongeluk dat mensen je pijnigen en kwetsen ook al is het onbewust dat maakt iets van binnen in je stuk Ik hou zo erg van jou alle blaren van het leven er is al zoveel met je gebeurd ik ben bang dat je meer pijn niet zonder schade zal overleven…

als ratten knaagt het zich een weg doorheen mijn denken, m'n verstand ik weet niet meer wat ik zeg ben elders aanbeland ik had niet de minste keuze het kwam zelf naar me toe overleven is de leuze vraag me af hoe ik dat soms doe een duaal verlangen maakt zich los golven, resonantie in mijn kop wie daarboven won de tos?…

zijn kop De wereld versteend, hebzucht, geld en verderf Deze materialistische maatschappij Laat mijn geest verkommeren, grijze vlekken Wil hem ontvluchten, naar de overkant Zoekend naar humor, die hersens vrolijk maakt Terwijl mijn hart weent van etterende wonden Heb bijna de moed verloren in deze nacht Die aangeboren kostbare gave om te overleven…

Kan ik ook zonder jou overleven?…

zich in de nachtelijke uren de wolvin in haar bracht en wakkerde kracht je hebt een keuze sprak de wind fluisterend je verslaat je eigen demonen of je kruipt weg als een angsthaas in het zand het werd een strijd in haar ziel tussen opgeven en het hebben van hoop en vertrouwen ze dacht aan de woorden die haar meermaals hadden doen overleven…

'k Wil zo voelen de zachte kracht van dragende liefde, wiegend op de golven van het leven, eb en vloed overleven. 'k Leg mijn hoofd nu even in Gods schoot en vraag engelenvleugels mij te dragen voor de komende dagen gevuld met duizend en één vragen. 'k Wil het lot niet meer uitdagen in genot dat het verstand doet vervagen.…

op haar homeostase vaart hij bouwt een brug tussen produceren en consumeren in onze wereldlijke praktijk en duidt door infrarode straling op evenwicht zoekende aspecten aangaande opwarming en verkoeling opdat wij kunnen gedijen bij een beter beheer van een behaaglijke ruimte; een "comfortzone" in eigen atmosfeer gericht op overleven…

aanwezig steeds het galgenaas van godgeleerden kreeg je soms gestalte, nooit een lijf veel besproken en toch onbeschreven ben je slechts als tekstlichaam intact gebleven men las liefde en seizoenen af aan je gegroefde huidstructuur winter duurde eeuwen; kou vrat je niet aan wat strijd om het bestaan was werd de kunst van overleven…

Of zal het virus nog slechts een verre herinnering zijn en blijft vooral de eindeloze lente in eigen tuin ons bij, bekroond gecoroneerd zeg maar met een barbecue voor de overlevenden?…

De Noordzee is zeer grillig en stekeblind dat weet menig overlevende en hun kind. Tij voelt als onverwacht vreemd bezoek het wordt al weer donkerder net om de hoek.…

Je hoofd in maanlicht - van opzij een broos en teerbeschilderd ei - is hoezo hier en heel gebleven, in slaap en moe van overleven.…

je lichaam gebroken van warmte verstoken lig je hier stil en koud niemand die om je rouwt je schreeuw om aandacht werd niet gehoord terwijl je jezelf langzaam vermoord met vloeibaar gif in een spuit met naald en vervloekte je de nacht als je levend de dag weer haalt kind van de nacht je bent zo stil elke dag vechten om te overleven…

Dan lijkt z'n autonome tijd voorbij,verliest zich in repressiviteit en in de diepe oceaan van z'n cultuur en z'n levenswijze en is allang niet meer zo vrij, een vlucht in wantrouwen en van moment- gebondenheid, waarin een dolfijn wél kan overleven, maar waarin een mens nog ver is van z'n gekoesterde natuur.…

inzicht waar Poetin goed voor is onder vadertje is niet voor niets geleden op die wegen wordt nog steeds gereden ------------------------------------------- Toelichting: zie www.nederland2.nl/uitzendinggemist/programma/van-moskou-tot-magadan/4263/9031608 Jelle Brandt Corstius sliep bij -30ºC in verlaten Goelag Kamp, sprak o.m. met overlevenden…

Wonderlijk, dat na zo’n enorm hevige aardbeving De overlevenden toch “Halleluja” blijven zingen Terwijl grote angst, dood en verderf hen omringen Moge God hen allen nabij zijn in deze beproeving.…

Oude dienstbaarheid in vergeelde zinnen, wordt egocentrisch beproeft, bekoelt in deze barre tijden angstig van onder het stof gehaald, aan onbaatzuchtige liefde veel gebrek, gedood, omdat mysterie in waarheid leefde armoede te overleven wenst, onzelfzuchtig engelachtige geesten voeden het universum, ze herkennen altruïstisch vergeten niet…

ik leef in de nadagen, dagen erna na wat dan zijn dat laatste uren avondrood van kleur grafsteenzwart van geur soms kan je dat niemand vragen immers zovelen zie ik nu pas in zichzelf turen zal het zijn voor even met pappenheimers omgeven of plant ik nieuwe stekken zeker ik ben bedreven in overleven maar is mijn aarde vruchtbaar…

dat ik echt van je hield dat ik intens naar je verlangde dat ik altijd bij je wilde zijn nu achteraf bezien waren we eigenlijk hetzelfde jij hoorde mij niet en ik jou niet ik zag je wel, maar keek niet goed we dachten aan de toekomst maar vergaten het heden jij had nooit tijd, je was gehaast ik was geen haar beter we waren bezig met overleven…

Zij konden het niet overleven, Maar deze is gebleven. Stiekem is hij opgegroeid, Niemand had hem in de gaten. Maar nu wordt hij veel te groot, Hij moet eigenlijk maar dood. Maar dat is niet zo gemak'lijk, Voor al die oudjes om hem heen, Want hun oude handen beven. Ze zijn blij, dat ze nog leven. Bovendien 't is zo'n gemak.…

iets van besef Dat ik moest leren accepteren Dat vergde heel veel lef De jaren daarna iets beter Je raakt er ook wel aan gewend De tijd die doet vervreemden Van wat je hebt gekend Natuurlijk blijft het steken En voel ik immer nog verdriet Het dwingen los te laten Je verlies te kunnen dragen Tegen beter weten in Je zult wel moeten Het is overleven…

Hieruit maak ik op, dat jullie altijd aanwezig zijn dus steeds in mijn omgeving verblijven mijn gedachtewereld als maar bevolken hier kan ik van medemens spreken leef ik dan met jullie in die grote kille wereld waarin ik geen afstand wil doen van mijn gevoelens is alleen de tevredenheid ons grootste goed om te overleven in onze confronterende…

vechten niet voor ons recht We leven als schapen en volgen de rest Het hele land gaat naar de kloten We worden door de staat alleen maar bestolen De belasting wordt alleen maar hoger Door het ziekenfonds worden we beroofd De rijker worden rijker De armen moeten steeds meer naar hun centen kijken Met eerlijk werken kunnen we niet meer overleven…

Terwijl het bootje Regen trotseerde, Stormen overwon, Of juist brandde onder de zon, Verstreek de tijd, En werd overleven Soms een vreugd, Soms een strijd. Gevangen was het bootje, In een eigen spel, Naar voren, opzij, Van hemel naar hel. Langs weiden en wegen, Deinde het bootje, Tot het niet meer verder kon.…

Stel dat mijn woorden mijn lichaam overleven, wat dan nog? Vind je mij daarin? Sec gezien zijn het maar bij elkaar geslingerde variaties op het alfabet. Spielerei en gewichtig tijdverdrijf. Toch geen ziel tot ziel communicatie. Daarvoor is het nepelement te groot. Letters kussen niet.…

idealen die ik zolang heb gekoesterd, als een zilverberk, in zijn overdaad zijn zaad in het denken zich opnieuw zal kiemen in een empathische tijd die leidt naar de altijd vruchtbare grond van waarheid naast machteloosheid, waarin ik in jouw ogen de oorsprong van het leven herken en vind, als dichter in de bast van boomschors te overleven…

proberend de momenten te vergeten waarop wij dichtbij het einde zien moedigen wij onszelf met elkaar aan het gaat voorbij en we gaan verder opdat wij later niet ontdekken moeten dat wij deze tijd alleen maar overleven kijken wij naar het anders doen en laten als kansen aan voor een nieuw normaal het lot van eindeloos voelend isolement…

lief, mijn hart ligt in jouw positiviteit waaraan ik laaf, ach mijn dorst is gelest, nee toch niet, want de wijn zoekt als een vergeet-me-nietje naar de polariteit waar de aarde me ontlaadt van het ontbijt dat me voedt met een spanning waarvan ik krimp en ik als dwerg me ontdoe van de geur van zekerheden waar twijfel de saus is van overleven…

Ik moet er ook nu wel aan gaan beginnen Ik heb nog wel even de tijd, maar edoch Het leven kan ook mij door de vingers glippen moeilijk antwoorden dan met gesloten lippen Wat wel vastligt met de verwijskaart op zak mijn lichaam is ter beschikking van de wetenschap eerst de hersenen, die linker en rechter kant dat de rest bij strijdende overlevenden…

Mijn werk heeft de overhand genomen Bezuinigingen, reorganisatie, overleven Want ja, een mens moet toch een baan Waar moet je anders dan van leven Maar waar is de lol in mijn leven gebleven..…