Alle inzendingen over vraag

duizenden kleuren wiegen om aandacht vragen je hand in zachte koestering stelen rankheid in een klankbord van groen bloeien van leven naar dood met de vrucht in hun schoot het zijn jouw ogen die hen hebben gekozen de vraag om samen te gaan is hun bestaan bloemen houden van mensen maar zijn helaas afhankelijk van hun grillige wensen…

Kun je teveel om een ander bekommeren Kun je teveel vragen hoe ’t gaat Kun je eigenlijk in deze gevallen Vragen, omdat je er naast staat? Kun je teveel van iemand houden?…

Als er een vraag was die altijd zou moeten worden gesteld, zou het dan zijn: Wie ben ik? Wankelende vragen, Vergeten dagen. Kiekjes die de dagen vasthouden: Wie was ik?…

het breken van een ei vraagt niet veel durf maar welk een warmte en geduld vereist het broeden welnee, u bent geen kip en ik geen kuiken in de dop ik hou mijn broze kop omhoog vraag niet mij te behoeden voor alle tegenslagen een beetje zachtheid anderzijds wat mildheid bij het kijken stel dat ik dát zou vragen… zou het op moed gelijken…

Voor mij een vraag en niemand zal het weten, Zoiets valt niet te meten. Maar toch blijf ik vragen, Wachtend tot een antwoord komt dagen. Wachtend op iets wat nooit zal komen, Dus laat mij maar verder dromen….…

Vraag waarom niet waarom Waarvan of andersom alles legt niemand ooit aan je uit we gaan gewoon jij en ik samen gewoon door keihard door alle muren heen Vooruit kom op koppie op En alle rivieren beginnen aan de top maar het mooiste uitzicht heb je in het dal beneden daar is het rustig daar is het vrede heb je nu nog een vraag?…

dat ga ik je zondag vragen…

vragen malen schouders ophalen vluchten voor alles alweer ik draai me om kom ga met me mee ogen vragen handen klagen zeg geen nee we graven ontdekken openen zacht de gestorven tijd van mijn jeugd die niet mag je gebaar die aai over mijn haar je bent er we delen in godvergeten zeer…

De vraag is mag en kan ik je vergeten waarom zou ik en wanneer ik zou het niet weten Mag ik mij van jou verlossen waarom zou ik willen en wanneer de tijd zal het leren de tijd zal het oplossen Maar als ik het niet wil en jij toch langzaam naar de achtergrond van mijn gedachten verhuist Dan nogmaals de vraag mag ik jou vergeten wat…

eens op een dag als vandaag zal ik sterven net als jij het is ook daarom dat ik je vraag blijf je tot die dag bij mij?…

ogen vertrouwen jou breken liefde vragen stom luister verdoof mij niet…

Het is groot Het is een verlangen Een dezer dagen voel ik me groot Zal ik je hart vangen En dan zal ik je vragen…

Zoek niet naar mijn mond vraag niet waar mijn handen zijn in gedachten zijn ze daar waar ze horen. Ze zijn bij jou.…

zoek niet, mijn tere lief, naar mogelijke zielenkwalen het is vragen naar de duivel die dan op komt dagen…

Dat is de vraag Je hoeft er alleen maar te zijn! En als je daar dan bent Zo zonder gedachten Verdwijnt alle aardse pijn!…

Trillend Als een espeblad Lig ik In jouw omarming En ik vraag mij af: Is dit Een verrijking Of een Verarming?…

De vraag is verregaand, maar hoegenaamd bestaand.…

Daar zijn ze weer twijfels Ze komen als zonneschijn Laten me in vragen Maken me onzeker Waarom?…

hoe klein en fijn ook ieder jaar vraag jij aandacht vergeet-mij-nietje…

steeds weer maar die ene vraag het geluk knaagt hou ik van jou als jij van mij…

soms heb je van die dagen nu meer dan bij vlagen dat zinnen om woorden vragen, ik word dan door de dag gedragen…

Hoe ver kan Depressie gaan, Vraag ik mezelf En de hooggeleerde Op dit symposium - Is er iets om Beducht voor te zijn, Zoiets ergs als Dementie misschien - De professor schraapt Zijn keel en zegt Dan met rustige stem Waarin de ervaring van Decennia doorklinkt - Ze hebben alles met Elkaar te maken, De overlap is immens…

Mede namens mijn broeder Beau wens ik u en de uwen een onvergetelijke indiaense zomer in hartbrekende atmosfeer, welke, zoals eenieder onderhand op zijn klompen in het water aenvoelt en schrijvenderwijs al lezend ondervindt, voor extra vitaminen abc en d3 in lijf en leden zorgt, en al helemael wanneer u de spinnefrutsels en pennefratsels van deze…

Vraag me niets als je me naar de nacht ziet staren mijn armen om mezelf geslagen wiegend in een zee van pijn wiens golven niet te breken zijn maar telkens nieuwe vloed aandragen Vraag me niets als ik worstel met woeste baren stuurloos zoek naar kalme stromen blind navigerend op het vertrouwen dat ik de haven zal aanschouwen wanneer de zon…

Vraag me niets, Als je me naar de nacht ziet staren Mijn armen om mezelf geslagen Wiegend in een zee van pijn Wiens golven niet te breken zijn Maar telkens nieuwe vloed aandragen.…

Door de sterren heen Kijkt U op ons neer Door de sterren heen Regelt U het weer Ik wil alleen wat vragen Als U echt bestaat Waarom is er dan zoveel verdriet Op deze wereld, en pijn, oorlog en haat?…

Dagen van tranen, de weken en jaren, vandaag beter Daarvoor moet ik je bedanken Voor al je mooie klanken Je weet mijn hart te verwarmen Pak je handen en neem je in mijn armen Vraag je waar we straks heen gaan Wat ik je vraag is, mag ik met je meegaan? De vraag is of jij zo alleen wil staan.…

een zinloze vraag, want ze is niet meer vandaag, ik spreek mijn herinneringen aan naar iets onvoorstelbaar tastbaar, misschien luisteren niet naar zinloze vragen die in het bestaan een onverteerbaar antwoord dragen omdat die vraag onbeantwoord zal blijven, ze was een beeld die ik toevallig tegenkwam maar een toeval was het in geen geval…

spreekt niet, stelt geen vragen, maar ze verwoest, ze splijt haar gebeeldhouwde torens soms ijselijk gepolijst dan weer doordrenkt haar windzang de broze stilte met twinkelend refrein ze spreekt niet, stelt geen vragen, maar ze beeft, ze breekt als verdoken broosheid apocalyptische woede vonkt tot zij drachtig van vuur grommend uit…

ooit had ik zoveel vragen en ik ken nog wel van die dagen maar nu heb ik jullie en jullie onbezorgde lach, mijn prinsen, gelukkig en blij en als men mij zou vragen wie schildert de regenbogen zo vol kleur… het antwoord is dan snel bedacht jullie zijn een wonder, allemaal net als de regenbogen vol kleur jullie guitige gezichtjes vol vertrouwen…