Alle inzendingen over water

Dat deze tijd een liedje was dit leed zo een voor op de fiets voor door de groene velden kale vlakten Niet uit je hoofd te krijsen tot de grens meezingen helpt niet meer Als dit liedje niet maar bijna echt zou lijken zou ik klinken als water van de rotsen geslagen Waterwolken in de lucht water in de straten als dit dit liedje…

Zou het anders zijn gelopen zou het anders zijn gegaan Als wij hier niet hadden gelopen als wij hier niet hadden gestaan Zouden onze dochters niet hier dansen onze zonen niet bestaan Zou de zon het zand op weg naar de rivier dan niet verbranden Zou het water niet die kant op stromen Zou het anders zijn gelopen zou het anders zijn…

Geduldig wachten kikkers staan op het menu één springt er voorbij.…

Jonge meerkoetjes zwemmen vrij rond, dankzij twist van moeder met eend.…

Water stroomt onder mijn voeten. Grote golven spoelen over straat. Kletsnatte schapen steken over, naar een stukje grasland over een sloot. In de verte zie ik jou. Ik zwaai en roep naar jou. Je kijkt niet en loopt snel verder. Verder van mij vandaan. Waarom, het doet zo zeer. Dus roep ik weer. Je reageert niet meer.…

Vier eendjes in ‘t water stoppen niet met gesnater ze kwekken en kwebbelen terwijl ze daar peddelen Eentje zegt: Lucy Zwaan heeft een nieuw verenkleed aan zie ze daar pronken en naar iedereen lonken wat een gedoe wordt die dat niet moe? Nummertje twee zegt versteld heeft ze ‘t je niet verteld?…

Wie weet ook dat diep in het water de Meerkoning woont die de hele dag naar alles moet luisteren...…

ze luistert naar de melodie haar gedachten gaan terug naar toen toen ze de melodie hoorde zittend op een bankje aan de waterkant van een boot verderop klonk muziek iemand speelde piano de klanken wervelden over het kabbelende water een melodie zo prachtig zo wondermooi Für Elise het werd haar lievelingsmelodie haar…

Kijk eens aan hey! Die planeet bestaat voor twee derde uit zee! OK, laten wij daar dan eens gaan kijken! Misschien hebben ze wel behoefte aan dijken… Oh, ze hebben ze al, zelfs kunstmatige eilanden! Is er nog wel reden om te landen? Ze halen hun drinkwater nog uit rivieren en meren… Ja, maar het lijkt er ook op dat ze zich tegen ons zullen…

Langs het riviertje bloeit warrig vlechtwerk van riet in springbalsemien.…

geheim dat vloeibaar goud onzichtbaar stroomt in langgerekte sporen van de dorstende aarde Dat de wind de tranen droogt bomen krakend ter aarde vallen zout als parels ligt op een bed van kale takken Dat de Tijd hier geen eeuwigheid meer heeft om besef te laten rijpen want het noodweer loeit met druppels van tranen dat verlangt naar water…

jij bent de bron van schoonheid bij jou borrelt leven in alle helderheid op schijnt zon in een doldrieste waterval onze regenbogen en kleurt het vruchtwater voor weer een schitterende aardse groeispurt naar bloei in een fantastisch magische palet…

Nederland was onder water Wat moest er nu, en later?…

hoe ik water naar de zee draag blind zo gedreven hoe mijn lijf in droogte bezwijkt verhit naar water tast het stromend tij gewillig keert…

Goudglanzend weerspiegelt de morgenzon zich in het water een moedereend zwemt lustig in het rond met zes donzige kleintjes in haar kielzog het is een heel gesnater daar zo in en op het water…

ze nam een duik in troebel water niet dat ze het wist ging zoeken om te vinden het antwoord op haar vraag maar ze zag niets tastte in het duister vond geen weg terug toen besefte ze ik kan onder water leven de mist trok op en in het heldere water zweefde het antwoord op haar vraag ’s morgens is haar lichaam aangedreven…

wandelen over het Lago van d’Iseo een Italiaans water-wonder op drijvende vlonders van het vasteland over water lopen naar Monte Isola en Isola di San Paolo twee eilandjes in het meer nooit eerder wandelden mensen over water naar isole Christo en Jeanne-Claude: zij geloofden ze fiksten het!…

n blauwe lucht waarin ‘n berglandschap van lobbig geklopte room aan de horizon een eiland van grijs zand voor het eiland helderblauw water en daarin een stoel een stoel in het water niets meer niets minder en toch is de stoel zoals hij daar in het water onder de blauwe lucht met wollig witte wolken meer dan een stoel veel meer…

wij kunnen niet ademen de lucht zit onder het water het water draait in de soep de soep stroomt over de stoep en komt aan de koekjes en de koekjes zijn wak van het water. wij zuigen en zuigen wij zuigen ons vol denken wij maar wij worden gezogen wij dat is al want niets kunnen wij niets van dat al.…

ik zit aan het water en kijk naar de mensen die met hun boot bezig zijn een hond blaft, auto's tuteren ik vergelijk mezelf met het dore blad dat van de kastanjeboom valt de wankele stengel aan de kant van het water alleen meer blaadjes vallen in het water, het water alles wordt er in weergegeven zoals ik het zie verbogen en grauw…

Jouw hart is als een roos Die men moet water geven Want water zon en licht Dat doet haar overleven In het donker zonder water Laat ze haar kopje hangen haar knopje blijft dan dicht Zo toont ze haar verlangen Voor jou wil ik het licht En ook het water zijn Zodat jouw roos zal bloeien In heldere zonneschijn Want rozen zijn de liefdesbloemen…

Water is het dat verandert en blijft voortbestaan. Mensen worden klein geboren en groeien groot. Ze komen uit en verdwijnen weer in het zogenaamde niets. Wolken en golven verdwijnen niet. Water sterft niet. Hemels en oceanen blijven. Draag dan water, water naar de zee. Draag dan ook die lieve liefde uit.…

Zo oud niet of hun jeugd treurt in de wilgen, het water spiegelt ze nooit rimpelloos, het gladde blad en niet bladerloos, het is een dak waarover zij zich spreiden, waarop een eend in landschap weggezakt, met een gevluchte in de grond bevriend, laag water zoekt en boven water tracht een nieuwe eend te vinden die haar dient…

laat ogen dwalen langs het water zakken in zacht als zuiver water innig kronkelend vredig harmonieus door de ochtendnevel monden geproefd uit de vinnen van water je diepte ligt binnen kusbereik er zijn veel kleuren in je vochtige lichtvlagen laat ons dwalen zoeken vragen in het meer dat liefde he…

Rusteloos voortbewogen water kent geen moment geduld. De ware beweegredenen blijven in nevelen gehuld. In de bocht van de rivier, in de luwte van de stroom, komen golven tot rust, beweegt het water sloom. Hoe kalm zij hier ook is, de rivier is te breed voor mij. De drang naar zee onstuitbaar en water trekt aan het oog voorbij.…

In het vroege ijle ochtendlicht, een koele voorjaarswind maakt zilveren cirkels in het zwarte water. Het is zo lang geleden maar dan even zie ik mijn gezicht, jong vol levenslust als een weerspiegeling in het water, een oude foto want het water kent geen kleur of tijd. De herinnering vervaagt en met de wind verdwijnt het zicht.…

Angst Soms ben ik bang dat het water me aan de lippen, dat kansen niet verzilverd, dat dwarsliggen me overrompelt. Anderzijds is er een uitzicht, om uit te kijken, Een boom vertelt, het water fluistert.…

op de bodem van een zee van wijn roert het wier zich door het water na eerst wat onderwaterstil als een soort van camouflage omdat het beestje bang is van water komt de kater later…

Als afscheid nemen geen pijn zou doen Zouden we vaker water bij de wijn doen Wanneer er water bij de wijn wordt geschonken Worden we ook wat minder snel dronken…

En vond de woorden die zo treffend waren dat ook het water nimmermeer zijn rust weer vond...…