Alle inzendingen over algemeen

met half gesloten ogen is alles maar een half open boek Ze sloeg de deur dicht en ging vastberaden weg, uitgewuifd door de klink. vroeger dacht ik: nu! vandaag de dag denk ik: toen. maar ergens sluimert: wanneer? De tapdansende wind en meestampende rolluiken in een gietende orgie vol lekkende goten. Kijken in de weerspiegeling…

Noah, snel winklend, nog sneller krinklend, Gelijk het eeuwig ‘schrijverke’ van Gezelle, op en neer, kwiek, een ongrijpbare pijlsnelle. Noah is razend vlug. Noah keert en wendt, Noah flitst dribbelend zijn man voorbij, de bal kleeft aan zijn veeleisende handen. De tegenstrevers liggen allen aan banden,  Noah richt, hij peilt, twee punten erbij…

Leyla huppelt, springt en danst, haar gloeiend gezichtje glanst, haar zingen een melodisch joechjachen, wedijverend met uitbundig schaterlachen. Leyla komt aangewaaid, druk gebarend, armpjes, hoog uitgestrekt, vragend, haar lichaam fleemt, ze is duidelijk moe: “Vang me Tito lief, alsjeblief, pak me, toe?” Haar glinsterende blauwe pretoogjes…

De dag is weer geopend als een boek, eerste pagina bedrukt met wolkenveld en mensen duiken somber en gekweld ergens warm in droog beschutte hoek luid mopperend op wind en regenvlaag dieren blijven schuil in hun warme nest de horizon blijft grauw van oost tot west of zon vandaag komt is nog maar de vraag. Ach, wie weet staat er op pagina…

Het was het reizen naar de verte Gewoon een vlucht als met vogelzang De tijd die mij noch riep Noch tot in de lengte strekte Was in mijn jeugd van enig belang Ik had mijn nest verlaten Gevlogen met de wind in de rug Kwam ik niet verder dan de verre zee Daar was de tijd om te keren Door branding en felle tegenwind Zag nog aan de einder…

Naar gewoonte, loopt hij iedere morgen op gevoel, zonder zorgen in warme zonneschijn, wind, regen of mistgordijn. Naar gewoonte, bij avond al beuzelen, keffen en neuzelen, stipt, nauwgezet en krek tot aan zijn geliefde plek. Naar gewoonte, hou ik goed in het oog, gespannen als ’n boog de ronde kont van mijn hond. Naar gewoonte…

Een bleke winterzon schuift, huiverend tussen doorzichtige ijle nevelslierten, omlaag over de witte bergflank, snuivend, vluchtig geil, als een brutale versierder. Langs de winterklare, doodsbleke waterkant, versiert met blote sneeuwkristallen neerslag, rilt de eeuwige grijsgroene Rhône, snelvliedend maar ijzig koud, in zijn grandioos riviergebied…

jouw mooie Griekse neus en je gesloten ogen je grijze haar dat zachtjes in de wind honden huilen en blaffen naar elkaar van de ene berg naar de andere sterft geluid langsaam weg en hoog in de lucht trekt een straaljager een streep door de hemel tot ver over de Aegeïsche zee weet jij wat de helm kost van zo ‘n piloot, zeg jij vijf…

hoe de winter zich etaleert in het voorportaal waar alles schreeuwt om warmte en schaatsen als beitels worden gehanteerd om het ijs van weerzien te kloven vogels honen de rijp van takken wijl hun beenderen als vloeibaar leven zich voortbewegen met vleugels door de tot ballast geklonken zware luchten niets is nog zeker, dagen schaduwen…

wolken meren aan de horizon geen dag verveelt het regent licht dun verdeeld om een fabriekstoren laag in beeld tegenover een regel zon kruist een viaduct in de oorsprong met auto's op zijn rug een flits ramen beweegt langs de hemelbrug een kanaal duwt brede rimpels over het water een lijnenschrift vandaag gebruikt door een vrachtschip…

Toen het spel ernst werd bleken de spelregels plots heel anders te zijn Vertwijfeld kijkt zij naar alle losse eindjes het eind is nog zoek…

Boer zoekt hond hond zoekt baas baas is niet aanspreekbaar hij heeft een blaaskaak-ontsteking. Speld zoekt hooiberg om in te verdwalen naald zoekt draad om de boel aan elkaar te naaien. Appels en peren zijn heel verschillend maar als zij op de grond vallen maken zij hetzelfde geluid. Mooi is goed om naar te kijken stilte verdicht het…

Als mensen zijn we allemaal een eendagsvlinder. Beseffen we dat wel? Elke dag mag je vieren op je eigen manier. Leef je leven, geniet, maak plezier. Als de zon schijnt, ontvang haar, waardeer haar met liefde. Eendagsvlinder zijn we, dat moeten we niet vergeten.…

weer een raadsel opgelost, na de klok verzetten blijkt de tijd onhaalbaar, zijn race is niet te stoppen heb de tijd omgekocht zijn wijzers opgepoetst, hem mijn lichaam laten verouderen doch de tijd heeft louter lak aan het verlateren van jong en oud ik voedde de tijd met de controverse in zijn voordeel te laten gedijen, in de hoop…

Waterengelen bouwen luchtkastelen van zand en steken die in brand. Door kieren en naden kruipt de wind door de ramen en spint draden waar geen wiel zich aan wil wagen. Als jij komt, ga je ook weer terug en als je gaat, kom je ook weer weg komen is een verhaal van morgen gaan is de herinnering van gisteren. Wiegend op de wind droogt…

Een klerenmot uit Lutjegast Komt regelmatig uit de kast Toch gaat er bij zijn coming out Herhaaldelijk iets grondig fout ‘Ik word’, zegt hij, ‘haast alle dagen Verjaagd, bespoten of geslagen Het is toch eigenlijk te zot Als ze me zien heb ik al mot’…

achter mijn lippen, in de mond wordt het kerkhof geruimd, binnenkort hoor ik hem zeggen vanachter het mondkapje: het gaat hier over de onderbouw de keuze kan ook vallen op stapje voor stapje, zegt de man maar we hebben voldoende geduimd en van nog langer tobben krijg je echt berouw, en Hij heeft er weet van enfin…

Al die uren dat ik ’s nachts al wakker lag In afstand een lange weg naar Dromenland Met horten en stoten … Horde uh lopen en Schapen tellen tegen saai snurken Te lang te wakker in Niemandsland ’s Anderendaags zeer ambetant ……

dit is jouw stad, wat ze ook zeggen de stoeptegels zijn van jou de ramen, de kleuren, de geuren het bloed achter de ogen de geboorte, het kind elke straat, elke taal deze plek is van jou alleen van jou jij bepaalt met wie je deelt deze lucht is jouw adem dit cement zijn jouw poriën hier at je brood, dronk je verdriet huilde je vreugde…

Zo'n liefde, zo mooi, zo wonderlijk mooi. Zo'n kus, zo zacht, zo wonderlijk zacht. Zo'n streling, zo puur, zo wonderlijk puur. Zo'n droom, zo enig, zo wonderlijk enig. Zo'n liefde, zo stuk, zo pijnlijk stuk.…

De vuilnisman daar achter op die wagen Leegt de containers alle dagen Of het nu GFT is, plastic of papier Dat interesseert hem echt geen zier Hij verdient voor vrouw en kinderen de kost Niet iedereen is voor dat werk te porren Maar hij doet het toch maar, zonder morren En zo worden wij van onze zooi verlost Een hondenbaan wordt er weleens…

Een spannend verhaal kregen we te horen. In tranen vertelde hij dat hij dicht bij de hemel was. Het kwam ons hart binnen gelukkig kon en mocht hij zijn verhaal vertellen het ging over zijn hart. In tranen vertelde hij het zo'n lieve man en zorgzaam voor zijn nieuwe partner. Elke dag is hij dankbaar en wil nog zo genieten, van…

Kromme wegen leiden naar donkere stegen hier in het land van pracht en praal worden ze nog als schapen gedreven? Ze hebben het allemaal. Op elke straat een dealer op elke hoek een SUV het ontbreekt hun aan niks dit is het echte leven? Rechte lijnen, gedurfde cirkels in zijn hand de dromen van weleer, spelt de meester tevergeefs oude…

De wind kan niet lezen maar als hij een open boek ziet kan hij het niet laten en blaast de bladzijden om als een waaier.…

Vogels houden me schel fluitend gezelschap, bloemen geuren in een kleurrijk landschap, een hel geschilderd aquarel dit tuingewas. Ik geniet van dit alles op het eenzame terras. Rustig verscholen zit ik uit de sterke morgenzon, mijmer en laaf me aan deze eeuwige oerbron en slurp loos turend in 'n verse hete kop koffie de weerkerende heimwee…

er scheen een zacht licht binnenskamers die nacht wakend over het restje droom voordat dekens en doeken zouden lichten en de naderende dag die het vale schijnsel bracht was het geestesuur in dagzoom waarvoor het lichaam in stilte zou zwichten…

Een zwaluw scheert met een Philipshave over het water, de specht trimt zijn vlecht en tokt om zijn Braun lader, een tortel koert boertig om een nieuw scheermes in zijn Gilette, de wielewaal wielt en waant zich de nieuwe Mondial vedette. Terwijl Woerd de eend mondvol snatert met Palmolive zeep, knijpt de pimpelmees pimpelend weer de Colgate tube…

Een drieste mus met heel veel lef en wat kakkere branie schuilt pocherig uitdagend voor de natte wakke herfstregen onder een enorm eikenblad en denkt van ‘maar gij nie’. ‘Droog blijf ik’, stoeft de snoefmus, 'op hoop van zegen'. Plots vlaagt de schelmse wind en rukt hoog het eikenblad en geeft de zwetsende mus, een gratis koud douchebad.…

ik moet ik Moet ik moet Ik moet ik Moet ik moet ik zal ik moet ik zal ik moet en ik Zal Ik ben moe Heel moe…

Een loopse eega en haar geile jonker, baron 'Prel-de-fleur', liggen tussen de witzijden lakens van 't luxe hotel 'Grandeur', spelen timide, met quatre mains, in mi be-mol en farce majeur, Nabuco's vrijheid, malicieus in pudeur, keurig kuis in mineur. Van opwinding besproeit hij haar te snel met zijn hete babeurre. Ontzet antwoordt ze met…