Alle inzendingen over jaargetijden

ik zie het blad loom vallen in volle herfstkleur takkenbrekende stormen getrotseerd door hagel bezeerd zij klaren al de lucht voor kraakheldere blauwe vergezichten waar sprieten nietig op de hoge stammen in de hemel prikken door berijpen zullen zij zonlicht in duizend kleuren splijten nog warmt het blad de aarde met zijn…

Het herfstbos spreekt, waar de onschuld dwaalt. Waar de herfsttinten kleuren; en de angst in fantasie wordt vertaald. Geesten spreken tussen kalende schimmen van bomen. De herfst is de tijd bij uitstek om jezelf te verliezen in je eigen dromen. Aan de bron van je wezen in een somber schimmig herfstbos; dansen de vuurvliegjes er vrolijk op…

Het is er nu, die vergankelijkheid die zo kan rotten op de grond appels die niet ver van de boom vallen we vinden er ook bodem aardse van onachtzaamheden na zwoele zomerse winden ontdekken er weer eikels zijn gevallen door koude het intieme van de nacht houden van zijn regens regelmatigheid van zwijgen tolereren stormen en dromen…

ik herfst met je mee met mijn pallet vol kleuren schilder ik de herfst neer gewapend met kwasten van ieder formaat ga ik de strijd aan met de zomer kleuren wil ik je net zolang tot dat ik je ontgoocheld heb en jij je overgeeft aan dat wat komen gaat…

Het beukenbos is bruin als oud-geroest ijzer en er staat een eik vol gouden munt, de bewaasde vijver ligt vol puin van blâren gelijk in mijn hart 't verdriet van de dag. En er zit een mus eenzaam op een tak zoals ik-zelf woon in dit land. O mijn hersens, verkankerd van 't verdriet, en mijn bloed verouderd in mijn lijf... De vliegzwam…

oh mocht het leven altijd geuren naar mahonia en zoete wijn zo zittend in de zonneschijn ik zou nooit meer ergens over zeuren wat chips muziek en een goed boek twee wespen die mij totaal niet storen ik kom tot rust voel mij als herboren voor eventjes geen moederkloek de klok tikt verder op weg naar vier dan druppelt iedereen naar binnen…

Fier stond ik in mijn helderheid een zomer lang te staren aan de hemel getekend met een eenzaam venijn om jouw gevluchte lichaam te warmen met de zonnegloed van mijn schijn jij keerde jouw vermoeide lijf naar links en liep naar de rivier om je in afzondering te wenden tot de kikkers die daar sliepen de prinsessen die er riepen hongerige…

Niets is gewoon vandaag. Niets is vanzelfsprekend. Niets lijkt op wat het is. Vanmorgen werd ik uitgeslapen wakker. Mijn virus werd vannacht verslagen. Fris en uitgeslapen sta ik op. Deze dag voelt weer als een nieuw begin. Blootsvoets loop ik door het bedauwde gras. De dageraad voel ik door mijn longen stromen. Dankbaar voel ik me,…

Net als de dauw zo 's morgens op het gras wou ik dat onze liefde ook altijd zo was als de morgenzon,warm en teder strelend zo voel ik me als jij dan bij me bent. Jij, bent als een tornado, druk, vol leven met alles kan ik steeds bij jou terecht een teken hoe 't ook anders soms kan gaan het is iets, waar ik nog te lang voor vecht. Net als…

Het is bijna herfst in onze tuin. Duiven maken elkaar het hof, alsof het lente is. Het nieuwe nest is bijna klaar. Onze herfst is al aangebroken. Ons nest is al àf. Nog steeds maken wij een lentehof, zoals onze voorbeeldduiven doen. Vóórdat het hartje winter wordt.…

Zonlicht Zonnebrand Zonnebad Zonnehoed Zeelucht Zwoel Zandkasteel Ziltig zeewater Zwemplezier Zomer, zo zoet Een zalige zindering Voor het gemoed…

De zomer is bijna uitgezomerd. Het voetbal is begonnen. Scholen gaan beginnen. De cirkel is weer rond. Augustus wijst op vragen, om over na te denken. Wat is de richting van onze levensreis? Wat willen we in onze herfst gaan doen? Wat laten?…

Zwoele zomerdagen zinderende hitte drukt op mij de mensen klagen zwetend zij-aan-zij het felle licht de lucht van wolken vrij de zon brandend in het gezicht van de anderen en van mij de tuinen met een overvloed aan bloemen het gras wordt bruin de droogte doet ontgroenen de sproeier cirkelt in de tuin wij zitten in de noen de warmte…

waar licht altijd dartel en speels overheerst komt schaduw in donkere vlakken hun plaatsjes afpakken nog is het zonneseizoen maar ook het bladergroen lijkt al iets te vervagen stilaan zal de herfst komen met grijze schemerdromen waarin oogst kleurt en nog naar zomer geurt…

De langste dag van het jaar is voorbijgegaan bijna onopgemerkt, ook de bladzijde die werd omgeslagen. Nu, zesendertig dagen later is dat goed te zien, de zon staat graden lager. Het blad van de bomen is dieper groen, de eerste bruintinten laten zich ontwaren het krentenboompje, 't eerste rode blad. De bessen geplukt en tot jam verwerkt…

Daar waar de lucht hemelsblauw kleurde, de bloemen hun geur afgaven als bezwangerde lucht schuiven donkere wolken langzaam maar zeker over de stad. Maar gisteren, scheen de zon, zoemden de bijen geurden de bloemen, dat WAS, NU is het donker, zie jij het ook?…

vooral als ze in juli weer in vol ornaat te pronken staat neemt zij me mee naar de tuin van mijn oma en opa waar ik ooit al te graag mijn neus in haar bloesem stak en naar ‘t oneindig gefladder van de vlinders keek hoe ik nog steeds haar lonkende geur naar binnen snuif, weer met de blik van een kind naar elke vlinder staar…

Gouden zon schildert wolken en horizon in parelmoeren kleur dan gaat ze langzaam onder en sluit haar hemeldeur wind laat het lover zwijgen alle geluid verstomd en in stille omarming verglijdt de nacht tot de morgenstond weer op ons wacht…

Gesloten is de deur doordringend de geur van rozen Ik denk aan vrouw... en minnekozen bij avondval Het kussen geen getal strelingen tot in vingerkootjes Het zijn.... de kleinste kadootjes daar hoef je niet rijk voor te zijn.…

Ik zie de bomen niet meer en waar het licht was vallen schaduwen om mij heen in het gras. Alleen op het gras kan ik mij slechts blindstaren. Ik zie haar niet, haar beeltenis is mijn geestelijk ervaren. Mijn hart voelt zich verloren in dit seizoen zo vol van licht. Een bos van hoge stammen omsluit mijn wezen, brengt mij tijdelijk uit…

Wat is het lang geleden, dat jij nog bij mij was. Ik heb je vaak aanbeden, liggend in het gras. Soms was je plots vertrokken, zo spoorloos in de nacht. Je was zo onverschrokken, misbruikte vaak jouw macht. Hoe kan ik jou vergeven, je bracht mij keer op keer de schaduw in mijn leven, dan keek jij op mij neer. Toch kwam je altijd weder…

Tussen de lijnen heb ik jouw rozentuil gelezen zoals een knipoog tussen dag en dauw van de maan boven de bomen naar de ongeboren zon. Ze zijn verwant als tweeling die elkaar telkens nahollen in immer verlangen…

Wie gelooft er niet in sprookjes? Hier loop je door straatjes paadjes uit een sprookjesboek Je wandelt met je ogen over de omslag door ongekende bladzijden waarin kleuren en geuren als lente met zomer hand in hand gaan Dat ze je versteld doen staan: de huisjes, daken schoorstenen en de klimrozen die niet ophouden…

Op een morgen scheen de zon; die mij wekte en wist te vertellen, dat de zomer van nu af begon. Er hingen overal zweetdruppeltjes onder de bomen, waaronder ik mijn dag lag weg te dromen. Ik voelde mij rustig en geen enkel moment bang. Ik genoot van een luide krekel, omlijst met een begeleidend bijengezang. Er hing een zomerse waas boven…

Ik zat waar zon op 't warme water scheen En gele bloemen bloeiden aan de kant; Het grazend vee ging door de weiden heen, De zomerlucht hing walmend over 't land. De wilgen waren zilverbleek en stil Voor 't stralend blauw, van wolk en nevel vrij; Een glazenmaker vloog, met lichtgetril Op 't parelmoerig vleugelgaas, voorbij. De schuwe…

juist terug van een I.O.K.-vergadering betrap ik me erop dat ik tegen het weer zit aan te kijken ik bedoel de wolken de regen donder en bliksem van deze weken in mei en juni dat wekt in mij dat weer bedoel ik een vage treurnis om wat reeds bijna onherroepelijk voorbij is want nog enkele dagen en het jaar is over zijn hoogtepunt heen de…

O Novemberlicht dat mij gezonden werd vanwaar, vanwaar? o mild, weldadig novemberlicht hoe kon ik je haten..... Hoe kon ik haten de statige regelmaat van mijn dagen en nachten zonder kwaal, zonder last Moest ik eerst weten wat zou komen, wat zou kwellen ten einde toe?…

in de zomer is noordwaarts gaan niet echt een straf de stroompjes zijn doorwaadbaar het landschap toegankelijk en de fjorden te bezeilen ja zelfs noorderlingen hebben dan iets menselijks minder nors(k) vooral anders is het in de winter wanneer koude hen omringd dan tocht het ernstig door de kieren van hun hart nee dan toch maar…

Het rommelt in de verte 't komt steeds dichterbij ook schieten flitsen langs de donk're hemel voorbij. Het rommelen komt nader steeds dichter- en dichterbij nog heel even, dan knettert 't hier bij mij. Het rommelde in de verte nu spookt het hier enorm want wat net ver weg was is nu hier, wat 'k je brom. En als het eenmaal los is…

Ongevraagd geboren worden. Opgevoed worden. Naar school toe gaan. De eerste liefde. Een nieuwe baan. Méér van hetzelfde? Ouder worden. Verval. De dood nadert. Al-tijd en over-al. Blijven zaaien heeft geen zin. Nemen we tijd om te oogsten? Tijd om lief te hebben? Heb ik wel geïnvesteerd? En waarin?…