Alle inzendingen over muziek

(Jethro Tull - Bourée) Van zoiets weet je dat het ermee begon Ian Anderson, voet op knie op zijn toverfluit die toen al verbond met iets ouds, maar verrassend zodat je luistert en verstaat wat je ziet voor de eerste keer en blijft zien zoals voor het eerst.…

In haar strelende ogen verscheen lichte muziek een bestemd gevoel deed mijn gedachten trillen. Haar hoofd zacht gebogen, haar ogen zo dicht, verloren intens verdiept aan het spelen, klassiek. Verdroomd haar gezicht 'n vleug van eeuwigheid ? Een gecomposeerde omlijsting van vrije geluiden. Ongenaakbaar verspeeld, verloren, aangeslagen aan…

Jij wist beelden te verklanken en klanken te verbeelden Samen met jou waren we niet alleen Jij nam ons mee in wilde dansen Op hoge toon zong jij even goed als rauw met je stem en hart van goud Jij bracht muziek, beeld en beweging bij elkaar, vermengde ze tot een cocktail vol ritme en passie Jij bent koning van een rijk…

Ik zie haar ogen kiezen uit het juiste kleurpalet. Ballerina's dragen hun haar strak naar achter selectie van het beste gezichtsbedrog.. dansballet. Een ballerina in opleiding mag nooit wenen. Harde traditie voor danseressen klassiek ballet, haar gelijke beweging kunstmatig tot leven geroepen. Ze zou willen dansen de hele dag, opgewonden Ik…

ze lieft de zee de golvende hartstocht de branding die haar hart doet kloppen haar bloed doet stromen ze voelt de horizon in onstuimig verlangen zo lieft ze ook de soulmuziek met tranen in haar ogen kan ze luisteren naar het timbre van diepe stemmen het lokken van klanken haar voeten dansen haar handen vangen de diepte het ritme…

blijf alsjeblief nog even bij me maak van mijn tranen een zucht van pijn voel ik bijna niks ‘k word zo rustig van je bij me en vrolijk, weet je nog hoe we dansten in de lucht? mijn lichaam weegt zowat niks maar mijn ogen zijn zo moe doe ze met je warme handen toe…

Gitaar bengelend aan z'n schouder verscheen daar plots de jonge god, bovenlip wat schuin omhoog in een uitdagend grimas, vetkuif glimmend in de spotlights. Wat wou'k toen graag dat ik hem was. Bij bosjes vielen meisjes flauw, 'one for the money, two for the show'. Hij greep naar de microfoon, het publiek wachtte ademloos. Heupwiegend en…

daar waar ik aard raken jouw woorden zij sporen ondergronds waar zinnen langzaam rijpen tot de mooiste zetels in afgestorven bodem…

zachte gitaarklanken klinken begeleidend de houten stem van Neil Diamond genietend luisteren naar zijn 12 Songs dwaal ik door emoties van muzikaliteit een levende legende in persoonlijk concert bij mij thuis afgezonderd van de rest van de wereld…

stofwolken benemen het zicht op zandgeschuurde bergen toch ziet hij de verte zingen van wilde bloemen in het land tussen bijbel en banjo klopt Doc zijn pijp en Sara wakkert het vuur aan, speelt de rimpels uit zijn lijf onvervalst klinkt daar als echo van een waterval een stem, white blues Jimmie klatert in het schrale dal hij verjaagt…

Zijn handen stil kan hij ze niet houden Zijn armen benen, de krul in z'n haren alles, ja alles beweegt De beat, beat beat je gaat er van houden De straat maakt muziek en veegt klanken tesamen De ruiten in ramen weerspiegelen de beat, beat, beat.…

Sonny haalt diep adem en trekt meteen van leer: baldadige noten stormen uit de koperen ploert. Ik hoor verdomd een muzikale ets van Escher: ladders op en ladders af, niet van deze wereld. Van het ene been op het andere: calypso, blues, een polonaise van een eeuw. De sax, de baard, de ogen stralen. De colosale man staat eenzaam in het witte…

Een blauwe trein dendert met adembenemende vaart dwars door de voorgevel van de jazzclub. Spiegels vliegen in gruzelementen, Jackson Pollock replicas fladderen in reepjes door de lucht. De zatlap aan de bar pist met hangen en wurgen in zijn broek en laat een natte scheet. Hoeren schreeuwen, kurken knallen, een pooier kotst van schrik…

de dreiging moet je laten horen spak streng de lerares het gaat, zoals ik zei om een ophanden zijnde executie de dodenmars kun je van verre horen 't geluid zwelt onheilspellend aan de arme schuldige, ter dood veroordeeld voelt dat hij niet ontkomen kan dan ontwaart hij tussen ramptoeristen zijn geliefde, die hem zo bemint maar al haar…

Het probleem met saxofoon spelen is dat je er echt dorst van krijgt. Wanneer ik na een optreden mijn sax ondersteboven houd valt er zomaar een halve emmer spuug uit, water dus, dat kort daarvoor nog ergens in mijn lichaam zat, houdt daar wel even rekening mee. Dan komt daar ook nog eens het zingen van blues, jazz, rock en trieste levensliederen…

Mijn hoofd is verdoofd Mijn gedachtes staan uit Mijn gevoelens gaan voort Er klinkt een akkoord Een gevoel komt naar boven Een chaos komt los Wie gaat dit ordenen Ik ben de klos Ik orden en orden Kijk wat waar past Ik geef ze een plek Maar loop even vast Blijf denken en peinzen Moet even grijnzen Ik ga weer van start Muziek van…

Met haar elegante vorm en ontelbare snaren bespeelt ze dit prachtige instrument met magische vingers in ongekend talent betoverende klanken voeren je mee alsof je in hemelse sferen bent met de tederheid van haar spel raakt ze m'n hart en huid met kippenvel…

zoals een merel voor het raam zijn heldere lofzang fluit, mij in alle vroegte raakt, verblijdt zoals mijn stem naar buiten maar ook naar binnen stroomt de ruis verstilt, de klank verrijkt zo wil ik zijn als het woord dat in me zingt, zo klaar zo schoon dat uit ‘n zuiver gestemde bron een bedding zoekt, weervindt…

Negen tegels blinken koperkleurig in de zon, drie bij drie. Een kleuter springt van tegel naar tegel, muziek weerklinkt als van een xylofoon. De kleuter zingt, looft, prijst, swingt, geniet! Negen tegels vol muziek en een dansende kleuter versieren een zonovergoten dag met stralend publiek.…

zij vinden afzonderlijk dan wel te samen hun weg over met ivoor beklede naast elkaar gelegen zwarte of witte toetsen die buigend bewegen voor mijn tien vingers in gelid doch vaker in een sprekende verhouding uitgespreid de klavieren poetsen op weg naar een kleurige klank om de verwachting na te bootsen die in een ritmiek van noten…

Delicate vingers Beroeren de enkele snaren Van het eeuwenoude Instrument terwijl Emotie ontspringt In de vorm van zuivere klanken Vormen tranen In de zwartste ziel Maar verdwijnen In de mysterieuze ogen Van de erhu-speelster Gekleed in brandende qipao Realiteitszin verliezend Begeef ik mij in Magische wouden Waar een glimp Nog meer…

Langzaam zijn de laatste klanken van parkpop 2009 verstild lang heb ik vanavond in mijn voortuintje zitten genieten voelde me op de eerste rang uiteraard was ik er vanmiddag wel even bij op dat grote veld in het Haagse Zuiderpark samen met duizenden mensen maar geloof me te midden van al die mensen voelde ik me ineens zo alleen dus keerde…

Michael Jackson klopte aan bij Sint Pieter aan de poort, maar die liet terstond verstaan dat hij van die blanke man met wipneus en rode lippen nooit ofte nimmer had gehoord. Hij zocht vlug in de archieven, want Sint Pieter - steeds integer - gelooft niet zomaar iedereen en zei tot Michael Jackson: 'Neen, volgens je geboortebrieven ben…

Ik legde ze even naast elkaar die van m'n vader en van mij allebei speelden we mondharmonica smartlappen en liedjes zo blij Ik wilde ze tegelijk bespelen het geluid van vroeger weer te horen net of ik weer met hém speelde maar het geluid kon me niet bekoren We speelden: achter in het stille klooster en van Jantje met een scheur in z'n…

Waar de maan soms meer dan maan was maar een ster - die hij deed lichten als een koning die haar danste door een ademloze nacht daar huilt zij nu de sterrenzee waarin hij viel om te verdichten er met duizenden - die anders waren anders dan hij dacht Zij was de maan - meer dan de maan nog keek omhoog met hem en zwichtte voor zijn zachte voetenlicht…

Zoals muziek in mijn oorschelp woont zoals de gezichten in het veld onzichtbaar in het echt maar levensecht in mijn droom de bladeren vormen een portret de lucht de zee het land pret ogen in mijn oogkast geen kasten alleen maar droomkastelen de gasten zijn wedergekeerd de vertalers van het genootschap de boodschap wake up wake up awake…

Zijn we gezoken in de Donau zijn we als een pas op de plaats Wat hier allemaal meespeelt twaalf vibrafonisten die een liefde delen voor plaatstaal Hier kan niets gebeuren want het anker hangt als een bel aan het oor we luisteren het af Achter die boom heb ik je gekust je mond gaf mee Wat we verwachten van harmonie wat van de vuurpijl…

Kom, Stilte fluisterde Klank wegstervend ... Adembenemende stilte ... Kom, Klank klonk Stilte verwachtingsvol…

Hij blaast blaast zijn partijtje mee Hij staat nooit aan het slot te slapen Hij zoekt vriendschap zoekt zich harmonie Hij leest van blad leest zijn noten Hij is de contrabas onder de instrumenten Is meer van herfst dan van lente Zijn tonen aards en zelfs bronsgroen Het is hem om muziek te doen niet om noten van de grond…

(libertango) stemmig als de cello van Yo-Yo Ma te merken hoe het gevoel wordt overrompeld door wat melancholie zoal losmaakt... een brok wegslikken en weten dat het leven om je geeft Lejo van Kuijeren…