inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 30.932):

poëzie en zingen

de melodie van mijn gedicht
groeit in de adem die ik voelbaar leg
tussen het spreken en de aarzeling
het voelen en weer doven

wanneer ik vrij ben voor
het zingen van de tekst
mogen de golven van de woorden
terugslaan op een stroeve kust

ook mijn verlangen naar de wind
die beukend op komt steken
en even later strelend zacht
de lentegeuren overbrengen kan

laat een gedicht dan zingen
soms schraal wellicht van kleur
bij het koud gemis, maar niettemin
met steeds weer andere toon

Schrijver: annabel, 20 februari 2010


Geplaatst in de categorie: muziek

3.3 met 11 stemmen aantal keer bekeken 667

Er zijn 7 reacties op deze inzending:

Hanny, 15 jaar geleden
Een prachtig melodieus gedicht.
kerima ellouise, 15 jaar geleden
Sstttt en luister: de wind zingt in je mooie gedicht.
pama, 15 jaar geleden
Een vroege lente sonate, mooi geschreven.
wietewuiten, 15 jaar geleden
Knappe songtekst! Eens een andere toon.
sjoerd haxe, 15 jaar geleden
Mooi gedicht.
Peterdw., 15 jaar geleden
Poëzie en zingen, het blijft een prachtige combinatie. Wat een heerlijke melodie in dit gedicht.
elze, 15 jaar geleden
Schitterend, ik zing zo met je mee.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)