Netgedichten

netgedicht (nr. 32.673):

Slow Blues in A

Rokerige ruimte, glasgerinkel aan de bar
donkere hoekjes, gelach, mompelend gepraat
het kleine podium, ‘n geelrood verlichte vlek
de zachte tonen van een aangeslagen gitaar
zwellen aan, een slow blues wordt ingezet
ingehouden tikken vanaf een drumstel,
bastonen vallen in, zachte dreunen in je borst
plotseling de smartelijke kreten van de zanger
een leedschreeuw om hulp, begeleid door
de jankende uithalen van een bluesharp…
“Why did you leave me, oh tell me why”
De vraag blijft hangen in de bedompte lucht
wordt alleen herhaald door de soloklanken
van de stratocaster keer op keer…

er klinkt geen antwoord… ‘t hoeft ook niet
de blues is de troost op alle liefdesverdriet.