Even voor eeuwig bevrijd

Cumulus humulus
Golven strelen het strand,
deinen als het gezicht
van de storm steeds
gericht op het land.
De schuimbekkende vloedlijn
wordt door de draaiende wind
als wolkjes gegrepen.
Grillig vervliegen zij
over land over water
als mist in de zon.
Met het water tot aan de lippen
overspoeld door het moment,
omhelst zij mijn voeten,
ze kust me en
ik ontspan bij
dit zilte schuim
van het wassende water.
Mijn vloed ebt weg
in de zee van ruimte
verbleekt tijd.
Gisteren was gisteren
later is later,
het voelt voor even
als eeuwig bevrijd.

Schrijver: De Hertog, 20 mei 2010

jan.hertog.zelfgmail.com

zee

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 11 stemmen 180