Alle inzendingen over jaargetijden

grasscheuten groeien voor mijn deur mooi groen vers jong leven zo pril met dauw omgeven alsof geluk de boodschap is zo staan ze daar vol goede zin ik raak ze aan en snuif hun geur beleef een nieuw begin…

een brug slaan tussen de seizoenen het voorjaar overbruggen tot het zomer wordt en wij zonder schroom de oversteek durven wagen zoals ook gedichten soms een link kunnen leggen en woorden dikwijls de taal van je hart zullen vertolken…

Zichtbaar aanwezig voorjaar verbreekt de grijze winter met pracht en kleur En zelfs het eeuwig gemopper van de oudste zeur verandert in een voorzichtige losbandigheid. De winter is ten slotte op zijn eind "Binnenkort weer bloemen, in groei en bloei, en de heerlijke warmte van zonneschijn!"…

Geen pelzen meer van node, Geen vlammen in d haard! De lieve lenteboden Doorzwieren beemd en gaard: Ze zoeken onder 't zingen, Waar 't jeugdig nestje stond, De kleine bannelingen Terug op d' oudergrond. Het grauw is weggedreven, Daar 't licht zich in verloor: Beglansde wolkjes zweven D' azuren hemel door; En ieder pareldropje, Haar…

De mensen liepen anders in de stad, omdat het als een zomerdag leek. Zon doet wonderen en zeker die eerste lekkere zonnestraal. Dames hebben net langere benen, hun broeken hangen aan de kapstok. Mooi opgemaakte ogen vrolijk als het zonlicht. De meisjes dragen kortere rokjes, zelfs enkelen shortjes. De zomerkleuren doen hun best hun goed…

het begon vanmorgen zo mooi een hemel blauw als azuur kersenbloesem glinsterend in de dauw eerste bloeiende amandelboom stond fier te pronken in de zon bij een oude vervallen tuinmuur doch 's middags veranderde het weer donkere wolken kondigden zich aan weg was de zon waarmee de dag zo vriendelijk begon tulpen bogen hun koppen…

takjes bewegen anders dan hippende vogels die tjilpend door onderhout gaan takjes zitten aan gewortelde struiken worden gesnoeid als ze lang zijn takjes en twijgjes vormen stevig nest voor broedende vogels in komende Lente .…

het eerste lentelicht omhelst mijn gepijnigde bomen pelt ijskorsten, laag voor laag het verkilde hars in mijn bloed gaat stromen schuchter nog en traag dit is vasteland na een lange vlucht terug van eindeloos ik ruik de ontwaakte lucht hoewel nog broos…

het water spiegelt de zon ontvlamt zich vogels negeren de rust zijn niet te stillen klanken doen het ligusterblad trillen ik kom tot lente-ideeën narcissen knikken hun bol vol kleuren de eerste hyacint probeert te geuren laagjes ijs schetsen de nog aanwezige wintertijd wat is toch het geheim van deze zaligheid……

nog sneeuwt het winterse gedachten haalt felle hagel venijnig zijn gram maar verdrinkt in de milde regen wij schaatsen op het ijs dat niet kwam ik zie lente in je ogen kleuren als je zacht ontluikend lacht de zon klimt iedere dag iets hoger in het subtiel verkorten van de nacht toch zal ochtendvorst de ruiten rijpen gelukkig…

In een zacht ritmisch bewegen danst onzichtbare wind door de nog naakte takken van de bomen maar toch al met een zweem van groen steken ze af tegen een hemel grijs en grauw zon is verdwenen nergens een stukje blauw zo nemen we afscheid van de laatste dagen van de winter afgewisseld met regen en zon wachtend op een nieuw lenteseizoen…

Vandaag is het koud, nog geen vogel aan de lucht. Pluimende warmte wolkt zich naar buiten, alwaar een bleke zon, het opkomen uitstelt tot de vorst zich krabben laat, die zich vlijde over gras en ramen, waardoor de nacht zich zoenen liet en witte kussen hun heimelijk samen zijn verried.…

Het is een spel een dagelijks spel van licht en donker donker en licht De rollen zijn verplicht: dag & nacht blauw & wolken zon en maan,de hoofdrol Het oneindig spel eist zijn tol: nat worden van regen koud zijn door snijdende wind val op glad ijs geen hand voor ogen zien door invallende duisternis..... Maar welk een gemis…

er staat een man bij het venster met een vel papier gaat hij het zo verscheuren of blijft het nog een tijdje heel al een aantal minuten tuurt hij door het raam naar de margrieten in de pas aangelegde tuin ze bloeien naar behoren al waren er een aantal dood er groeien er nog voldoende voor een volmaakt boeket hij genoot er van en van…

een gure frisse wind witte bloesem aan een boom de herdershond in het veld in de voortuin staat een kind wit met grijs gekleurde luchten hemel wordt allengs bedekt door klapperende vleugels van ganzen die naar 't zuiden vluchten…

Ik roek oe, jazeker voorjaar hangt in de lucht En hoor de vogels, ook zij winden zich op, zij fluiten Afrikaanse liedjes en stampen de vorst terug in de grond Het komt nu rap, het duurt niet lang, voor stampers melig stuiven gaan en duiven koeren "roekoe, roekoe, rokjesdag komt dr aan."…

er dwarrelt sneeuw op winterschone bomen naakt wacht de vroege lente onder een vernuftig sprei innig pluizig omarmt het wit het onbeschutte een gloed van liefde twinkelt koddig op vogelveertjes rondborstige klanken treffen de stilte hoop wikkelt zich om uitlopende twijgen smetteloos alles zo wonderbaar nu niets dan…

Het concert van koning Winter lijkt te zijn afgelast geen sneeuw geen vorst geen ijspret waarmee hij ons verrast ook geen koude nachten en dagen met stralende zon in een strak blauwe lucht de hemel is nu grijs en grauw zon is verdwenen nergens een stukje blauw Tja, je weet het maar nooit wat koning winter nog zal doen toch verlang ik…

De bast wijkt op sommige plekken een beetje, waar zij naar buiten spiedt en ziet of t tijd is om groen te ontvouwen. Wat krom door het meebuigen op de wind, wat haar weerbarstig maakte, kleven in kieren fluwelen kussen, waar de regen altijd slaat. Vele jaren ringde zij rond, oh de stormen die zij doorstond. Kon zij verhalen,…

Gedichten schrijven tegen de kou in paniek brieven sturen, een regel op het strijdbare papier, letters met een stramme hand. Gulzig naar berichten, afwezig bij de ontvangst. Bij gebrek aan voedsel komt het steeds dichterbij. ----------------------- uit: 'Stemmen', 2013.…

die nacht was 't volgens de postkaart begonnen te sneeuwen als motten dansten de vlokken rond de panden om vervolgens zacht op bomen, boerderijen en huizen te landen alsook op struiken en heggen: gelijk een groep spreeuwen een stevige bries kondigde zich voorts vanuit het oosten aan witte sneeuwgordijnen sierden in een oogwenk de bomen waarin…

Krokussen ik heb ze al ontdekt in het gras waarin ze zich ontvouwen als een schilderachtig geheel in sneeuwwit, paars en zonnig geel zien ze er uit als was zo ook de narcis hun aanblik zo puur en fris ze kondigen de lente weer aan want de winter (nou ja, winter!) die mag nu wel gaan…

Zachtjes klingelen de ijspegels in de wind een serene melodie. Schuin en scheef schotst het pakijs een onaantastbare illusie. Koud schuurt de wind voorbij een ijsbreker die door het pakijs snijdt. Ver onder de min vecht de mens een ongelijke strijd. Ver van huis in een rechte lijn door het krakende ijs; fluit een ijzige wind een ontheemde…

Het is vandaag zo'n dag die je liever geheel niet zag het is een sombere dag, waarin je geen sprankje zon zag het is vandaag een dag, waarin zelfs niemand lacht kortom: het is vandaag een sombere, druilerige dag. Te donker was het vanmorgen, toen 'k m'n bed uit moest te somber was het ook, eigenlijk was dat al genoeg maar plichten riepen, dus…

Menig paar kerft in dit bos Er in de boomschors flink op los Die kale beuk daar - het is herfst - Is ongetwijfeld het gekerfst…

Lente... wacht ik de kwakkelwinter meer dan zat Er liggen reisfolders op de deurmat... De reizigers lachen me als modellen toe Ik ben zo'n winter beu en zo erg moe Er zijn boden,narcissen trompetteren het rond: lente...nadert.…

Wat macht'ge dromer en al-muzikant En beelder heeft zijn tent weer opgeslagen En weer betrokken na de winter-dagen? Of sliep hij toen ook op het barre zand En in 't nat loof, door koude onaangerand Of vocht, hij, die het alles kon verdragen: De koele hoogt', de felle wanhoops-vlagen Der Onbetembre, haar zo nauw verwant? En heeft hij haar…

Ik zag zo van die zachte katjes die het grijs nog in de ogen hadden, pluizig keek de lente al om de hoek. Ik bewonderde hun moedig ontluiken en nam ze even in mijn hand, om de zachtheid van een nieuw begin te strelen. Wie aaide wie? Nu denk ik steeds "ik hoop dat ze niet bevriezen" want de winter duurt nog lang.…

dit jaargetijde gaat ook weer over jou hoe je mij aantrekt en afstoot daar jij je voordoet als de lente je zo bloemen verleidt te ontluiken zet je vrolijk zingende vogels op het verkeerde been gestreeld door zonnestralen verkeren zij in alle staten hekel ik de kou die jij plots voorschotelt verrast mij met een bouquet ijsbloemen…

hoe ik onder een schuchtere winterzon zowaar de eerste krokusjes bloeien zag hoe ik blijmoedig verder liep, alsof het warempel al een beetje voorjaar was…