Alle inzendingen over haast

Schim van gisteren De laatste kruimels veeg ik van tafel En grijp naast de wollen roes, de wolk Ons draagvlak Ergens onder de glazen stolp Dan verbreek je de lijn En ik gis naar waarom en wie en hoe Dan spijkert een sluimerende beul me vast En je haast je naar de flits Ik schud de bijtende kevers van het vel Terwijl een zomerwind jouw…

De lente is verleden tijd de zomer haast vergeten de herfst bracht storm en regen mee de winter is het heden. De winter die jouw leven neemt regeert met wrede kracht het vechten heb je afgeleerd de dood komt altijd onverwacht.…

Het klinkt zo obligaat Een e-mail sturen vergeet het maar vandaag krijg jij geen post van mij Waarschijnlijk niet gemerkt dat ik even aan je heb gedacht, me afgevraagd waarom jij nog steeds mijn gedachten met jouw aanwezigheid onveilig maakt Toch weet ik haast zeker dat jij mij vanavond misschien weer belt me opnieuw met geweld overvalt…

als je elkaar haast niet ziet. Wat is liefde zonder liefde? maar 1 met verdriet. Liefde is goed en liefde is slecht. Liefde is een illusie, het is niet echt!…

Hij hoopte na een week of tien, als zij op calorieën paste, de helft van haar terug te zien, wat inhield, dat ze haast moest vasten. De arme vrouw was geenszins blij en aan het einde van d'r dromen. Het was een klap, die - net als zij - bijzonder hard was aangekomen.…

gelijk zijn zicht haar gloed weerkaatst als hij halend liefde stemt zo is zij ook in ‘t minst geremd als zijn huilen eens misplaatst nachten heeft hij haar gemist schaduwscherp verlangen eenzaam versmolten met haar hemels lichaam dat hij talmend groeiend wist jachtig haastte hij zijn tocht grommend naar de vele sterren happend als er eentje…

het spook wat ik nog tegenkwam is flink van mij geschrokken en is toen in alle haast uit mijn hoofd vertrokken.…

het nodig was Dan zou de wereld beter lijken Ach als ik toch ter plekke kon zijn Ieder persoon kon bemoedigen Omarmen en omhelzen kon Het geluk wat kon bespoedigen Ach wat zou de wereld juichen Lachen en gelukkig zijn Wat zou veel leed verholpen worden Verlost van zorgen en van pijn Maar ach een droom is ook niet echt En geluk soms haast…

mijn hand al gerimpeld, het vel dat wel mijn hand dus strekt zich uit over de stilte sneeuw, een onzichtbaar dik tapijt helder wit geweven haast glanzend sluipt op tegen een licht glooiende heuvel mijn korte vingers begeleiden de opgaande lijn in de vallende rust naar de verte toe zelfs mijn denken, mijn denken, vraag…

wat het mooie was: een laatste trein natuurlijk obligaat haast gemist natuurlijk mijn voeten glijden weg, natuurlijk seinhuis thermostaat en schuin -net boven de eerste doornen- afgesneden cadeau gegeven: gele rozen wel gegeven en bedankt wentelen gesprekken tot een zich goed verstaan in Woerden dat, -weten we allemaal-, slechts bestaat…

En nog vallen de bommen, schuilen kan haast niet, het kan me niet verdommen, wie er begon in dat gebied. Je schreef me, bid voor ons, niet alleen in het heilig land; vergeef me als ik frons, je bent in een nachtmerrie beland.…

Een zeker slag van varenslui Vertoont zich niet in schipperstrui Men treft hen in het clublokaal Met blazer aan en zijden sjaal In de beschutting van de bar Trotseren zij soms groot gevaar Lijden haast schipbreuk menigmaal Maar dan voornamelijk verbaal Terwijl de whisky klotst in 't glas Vertellen zij hoe zwaar het was Elk met zijn eigen…

Duizenden dennenbomen wuiven een prikkelend welkom naar jouw thuis bedekt door naalden spiegelt het glas gedachten ogen durf ik niet te lezen droge rimpels schrijven allang de laatste letters van pijn verborgen achter ritmisch kloppen haast onhoorbaar vroeg gisteren of het goed was maar terwijl vertrouwen zacht zijn handen vouwde viel…

vroeger met het grote mes schilde ik de lagen in hoog tempo weg had altijd haast om tot de kern te geraken geheimen zichtbaar te maken tegenwoordig laat ik stilte overwegen snijd voorzichtig de partjes zoals zij ooit zijn geregen al doende deel ik het mysterie van dichtbij in bewondering komt haar magie tot mij met respect geopend…

Lieve Annick, blijf hen nabij die om je treuren en leef in 't licht, hoe donker ook de tijd die komt haast alles zal gaan kleuren.…

het vuurstenen kiezeltje rolde verbaasd over de grijze tegels hobbelde nog even viel stil in de goot nog tikte de hoge hak pittig staccato op plaats delict verwondering alom hoe dit alles zo kon natuurlijk was er haast in het spel gelukkig geen kwetsuren maar wel het beschadigd pumpje en mogelijk herstel dader had de goot al…

het hoofd dwingt met koppig geduld tot concentratie het zwart strijkt knarsend neer bruusk dient oud zich aan het verlangen gaat altijd weer stromen er is geen geduldige tijd de spanning groeit en haast zich kleuren dringen zich op het gaat vanzelf de rode draad spreekt over het tragisch lot van goed en kwaad gehoorzaam aan…

Mensen leed beslist aanwezig, ik zie het haast overal. Ja! Destijds als ik jong was. Onervaren! als een kind. Toen! Sprak ik vanuit mijn spel. Spannend! Om te zijn. Door de jaren heen gevormd, opmerkzaam wijs gemaakt. Het spel is heengegaan, wel bleven deze werkelijkheid. Onwezenlijk geleefde jaren, heel het leven opgedaan.…

Er zijn momenten dat ik me afvraag Waarom alles is zoals het is Waarom er geen einde lijkt te komen, Er is altijd zo veel mis… Er zijn momenten dat ik me afvraag Waarom alles gaat zoals het gaat Waarom iedereen zich blijft haasten ‘Anders is het weer te laat’… Er zijn momenten dat ik me afvraag Waarom alles moet zoals het moet Waarom sommige…

zoals het water zoekt neemt en geeft vernielt en bouwt in ijs en land beeldhouwt onderweg is in gouden watervallen waar wonderlijk warm geisers gisten niet te luwen haast huilen en spuwen dansen waterzuilen naar de heldere lucht een weer oude spiegeling in gele en rode bergen zocht Jules Verne hier het middelpunt een…

Ze paradeert topless op 't strand in een weinig verhullende tanga 's Middags op het drukke terras speelt de wind met haar strandjurk ze strijkt hem haast verlegen glad de mannen idealiseren haar door zon en zeewind bemind lichaam het maakt haar aantrekkelijker dan welgeschapen naakt op 't strand schitterend metafoor voor 'n gedicht als…

als ik mijn tred steeds meer in tijd en ruimte vertraag en mijn gang langs rododendrons ten einde beperk tot een van hen dan denk ik steeds minder meer is mijn omgeving nog maar een haast gedachteloze haag benader ik nu een goddelijke sfeer?…

Heerlijk lopen struinen Langs polderplassen Door bossen en de duinen Ongegeneerd staren In hoge wolkensculpturen Momenten, die onverwacht Een eeuwigheid kunnen duren Genieten onder bladerdaken Nevel door de zon belicht, diffuus Verdronken in ons samenzijn Waar tijd, noch haast Gelden als excuus Bewonderen de spiegelingen In het gladde water…

Een bedankje aan allen die hem lieten ontsporen, nog net niet vermoordden, verdronken, haast verzopen -of zichzelf- want zonder jullie "KANJERS" hadden jullie hem niet naar mij gezonden en hadden wij elkaar nooit gevonden.…

Hier, waar haast de rust vermoord de eenling niet langer wordt gehoord de vogel ons inmiddels is ontvlucht en zelfs de vis steeds verder vlucht. Dit land, zowat ontdaan van frisse lucht en ruimte, en waar het dier zich heimelijk verbergen moet en men zijn naaste niet langer groet.…

Een wens nog nu de dag is vergleden, dat het voorjaar, zich wat haasten zal, zodat deze somberheid zal zijn geleden, en de zon zijn warme stralen opnieuw geven zal.…

achter beslagen ruiten zijn wij slechts schimmen in het ruwe spel dat geen winnaars kent in de waan van het kille berusten gaat haast zonder oponthoud naar gindse einder…

ik moet mij haasten deze ochtend het telefoontje kwam laat zwaaiend in de deur de fragiele vrouw 'hier moet je zijn' en ik deed mijn ding klom op een ladder, het stof lag hoog en zij moest steeds gaan zitten omdat zij niet meer zo gemakkelijk bewoog ik heb alles uit de kast gehaald, ik word daarvoor betaald en alles terug…

Van zo'n hemelsblauw verschiet je en een naam als die van jou klinkt haast als een liefdesliedje, enig mooi vergeet-me-nietje.…

- Arizona, vroeger Indiaans gebied - uit de regenrots komen woorden in een zinderende taal vragen om het waterdruppen vragen om de wind die vocht waait vragen om de koele handen van de hemel naar de aarde vragen om het lied van beken vragen dat de rots weer zwart van kleur wordt zwart en nat en haast doorschijnend als een spiegel…