Alle inzendingen over sterren

Ook mijn misleide schaduw - al werd hij door mij gestenigd -, geef ik een nieuwe kans, in twee gelijke sterren verenigd tot een decagram waar hij naar nijgt eenzijdigheid waarover hij zich buigt maar minzaam zwijgt, onderwerp hem aan de mij voorbestemde tijd, stap uit de meervoudige spiegel van mezelf en mijn schaduwzijde.…

waren zo eerlijk zouden niet vergeten dat wat bindt ach jij weet wat wat is verloren wat ik niet meer vind in een zoektocht naar gouden zilveren sterren in de nacht ach lief je wacht tevergeefs wat is nog eerlijk wat is nog waar tot in het oneindige verborgen eerlijkheid weegt jou te zwaar…

woorden zoveel woorden missen de hemel bereiken de sterren niet flitsen langs in het donker strelen mij zacht ik wacht zonder woorden zo dichtbij ben jij blijf jij kom dan doe dan streel mij weer met woorden doe mij pijn je kan niet verliezen niet bij mij…

Hoog in de hemel huizen sterren en God. Er is geen eeuwigheid tussen oerknal en laatste oordeel. In de pan verdwijnen we, dat is ons lot.…

zes ogen kijken zien alleen zoals de maan zou willen lijken zes ogen blind voor het grijsblauw het iris van een kind twee ogen in haar echte zijn de pijn zonder de sterren de lach om haar mond zien diep van binnen hoe waar haar zijn is…

Was zo graag samen gevallen maar iedereen viel apart was zo raag samen gevallen maar iedereen viel apart alleen wij was zo graag samengevallen maar iedereen viel apart alleen wij sprongen naar de sterren. ------------------------------------- uit: 'Nieuwe Sterrenbeelden', 2008.…

midden in de zachte nacht van Pinksteren werd een kleine vlam gebracht, bewaker van het grotere geheel we dragen het, met veel en weinig tegelijk zien de sterren, wel van ver maar ook van oudsher heel dichtbij er klopt geen valse hoop hier in dat kleine hart van mij…

op een open plaats diep in een oud bos steunt een stil figuur op een houten ros verenigd met een stronk en één met zijn schalmei laat hij muziek dromen voor al wie komt ... langszij eenzaam is de nacht zonder al zijn sterren en tevens ook die man ... die geen woorden spreken kan!…

En wijder sperren Zich ziel en zin, Nu ver de sterren Ontvonken in De onbetogen Azuren hoge... Klaar als de ogen die ik bemin!…

vele dichters schrijven prachtige gedichten vijf sterren een kroon op hun werk dat maakt hen sterk kijk kipdrumsticks Albert Heijn lekker uit Nederland zij verdienen geen enkele ster zeer triest he totaal niet charmant…

Alles is neder onder het sterren gefemel dromen beschaduwen de bijzondere zomer nu de woeste rivier in stilte naar een waarheid zoekt in de beginne smaakt de bezinning zoet door wat daar gaat, heel ongerept een bloemengeur ruikt naar de dood Nachtschaduw maakt de bomen groot.…

We kunnen er misschien in kuilen leven Dan gaan we vrolijk dansen op de maan En hebben we een plek om heen te gaan Tussen de sterren gaan we ons begeven De Duitsers sturen we als eerste want Die wonen graag in kuilen in het zand…

ALOM RONDOM De stilte is de baarmoeder van niets, waar iets de ruimte betreedt als een schreeuw Iemand krijgt handen en voeten kruipt over het zwart van een vloer Er lichten sterren op en gaswolken en planeten en vormen satellieten zich nog en sturen alvast alvast voorboden van hen meteorieten…

Liggend op een wollig wolkje tel ik de sterren in de lucht. Het zijn er minstens honderdduizend, en ik slaak een diepe zucht. Plots vormen wel honderd sterren jouw vrolijke gezicht. Zomaar borrelt er een lach omhoog, en ik word verblind door het heldere licht. Er schiet een vallende ster voorbij, dus vlug doe ik een wens.…

van sterren en een zwarte oceaan Die om de hoek rivier wordt, sensuele schram van je lichaam.…

Het doel van deze reis de rust...bekroond, de route wordt een sterrenweg genoemd, dromen op schouders gedragen kapen de mooiste sterren weg. Slechts een enkeling meende dat volkeren elkaar moesten kennen op hun weg naar de sterren ..zuinigheid, opnieuw verleend, was een uitzondering.…

in het zwerk rondom een maan~ En zo heeft God het ook uiteindelijk gedaan Er kwamen zon en maan en sterren aan de lucht Hij gaf de aarde toen een rondedans als vlucht Daardoor zijn dag en week en maand en jaar ontstaan Ook de seizoenen kwamen daarmee aan de beurt De vierde dag werd streng bezien, en goed gekeurd…

Ik heb gegeten van de hemelspijs, Die opgedekt staat aan het ochtendverre, Ik ging met gouden wolken op de reis, En zat te kijken van de gele sterren. Ik ben tot nacht geworden en tot dag, De maan en sterren heb ik ingenomen, En bij de schemer die ik wiegen zag, Vreemde gestalten heb ik aangenomen.…

Ik zie haar weer staan, de halve Maan Ook een Satelliet, gestaag volgend haar baan En daar, haast niemand die het ziet een Meteoor, verdwijnend in het niet Vreemde krachten trekken er in het Heelal Krachten die wij niet kennen, en er nooit aan wennen Het Heelal, waar je ook kijkt, Sterren zie je overal Ze leven…

en daar rij je dan alleen door de nacht en het is alleen de maan die je dan nog toelacht de sterren die naar je knipogen terwijl jij je afvraagt of en waarom het leven je heeft bedrogen maar de maan straalt waarlijk heus voor jou z’n eerlijk hoopvol licht van neem het allemaal maar niet te serieus want niemand heeft op wat hem wacht enig…

waar een kind in dromen zijn wensen verschuilt vraagt het zacht de sterren of die zijn tranen huilt wil het breken met verdriet begrijpen het waarom elke nacht in vragen hoe ver nog te gaan waar nevels verdwijnen het liefde voelt tot een ster haar tranen zijn dromen zijn…

Het uitspansel, de hemel De zon en maan, de sterren Zo ongekend, vol energie draait onze aarde mee in het oneindige heelal... Het is niet te bevatten Geen einde, maar ook geen begin En ik zit daar heel klein ook tussenin...…

Sommige dingen zijn meer waar dan andere zoals protonen elektronen en neutronen meer algemeen in het heelal dan leven gebaseerd op koolstofchemie De grootste waarheid is datgene wat wij delen wij zijn mens en berg sterren en planeten en alles tussen in deel van mijn en jouw al vriendschap voor elkaar…

in de ijle geheugenruimte raak ik ontroering verzoen me met de stand der sterren en andere mysteries toch alsmaar oog in oog met het pijnlijke oppervlak van de dingen met die stekelige en steriele verlangens. de nacht biedt amper uitstel.…

Geen mens, geen zal ooit weten wat ik draag diep in mij Zelf zal ik nooit vergeten de hemel die je zei Het donker dat je lachtte je tranen kille wind De zon die je verachtte geen reden die je vindt De maan zal het ooit zeggen de sterren smelten al begrip zonder uitleggen ontstaan van het Heelal…

zit ik in het helmgras onder de sterren en de maan te kijken naar de schepen die langzaam voorbij gaan. kun je ze nog herinneren die avonden aan de kust. en kun je me dan vertellen waarom dat vuur ooit is geblust.…

Het zachte licht van de nachtelijke maan schijnt vanavond voor jou bijgestaan door sterren, ontelbaar. Ik schrijf dit gedicht ver van jou vandaan omdat ik nog altijd van je hou. Na duizend tranen is het klaar. Ik vouw het papiertje tot je de woorden niet meer ziet. Het verdwijnt in de prullenbak ...want Ik weet je adres niet...…

Maar toen kuste je letters die zich tot woorden afwogen en zo ontstond van de liefde weetbaarheid als bergen en sterren en vrienden voor het leven.…

Sterren vangen, waar duisternis behoort te zijn. Zonder enige twijfel kan niemand mij dit leren. Niemand, behalve jij.…

helder als sterren bekorend zacht verzonken in jouw ogen die tedere lach weerspiegel een blik van liefde om jou heen onthul dromen verscholen in het hart parels kristal puur verlangen ogen vol dromen bekoor de nacht…