Alle inzendingen over oorlog

Mijn vader had twee levens. Een kort en vlammend, zonder mij. En een daarna. Mijn vrijheid was een plicht. Ik speelde in een pasgeboren luwte; wat ik voor vol aanzag was innerlijk ontwricht. Verhalen gingen onvoorspelbaar dicht en vragen ketsten terug. Ik zweeg. Als ik aan tafel zat stond er een horde hol van honger in mijn rug. Ik at.…

Het is een eis voor hen die de functie ambiëren Je moet vriend en vijand schrik aanjagen, de oorlogsindustrie smeren Was maar leraar geworden op een HAVO in Den Haag Je hebt het vaak geroepen Je wilde toch zo graag? Nu ga je in dienst van de VSA met belerend vingertje oorlogsmisdadiger George W. Bush achterna…

In de Govert Flinkstraat in de Pijp Met mijn middel tot een lover zo dun Vermagerd en van de noodruft bijkans lijp Heb ik die hongerwinter meegeholpen Aan het slopen van winkelluiken Tot iedereen de benenwagen nam Als ze lont begonnen te ruiken En de Grüne Polizei eraan kwam Op een zeker ogenblik was er niks Anders te doen behalve in bed…

Meedogenloosheid en medelijden Kunnen contradictoir in het hart bestaan Elkaar complementair tegenstrijden Wij zijn onszelf contrair toegedaan 1 Anne Frank ontroert ons meer Dan alle gezichtslozen die net zo leden Waardoor we aan al het arbitraire zeer Niet teveel tijd hoeven te besteden En in veinzen zijn wij heel bedreven Enkel heiligen…

De zon in de Oriënt opgekomen Aan Japans-Chinese overkant Ging bij ons ten onder in het Avondland na Egypte, Griekenland en Rome Waar presiderend Nietzsche's Übermensch Zich een roekeloze roeping aanmetend Met ons stilzwijgend medeweten Elke wettelijkheid overschreed en grens In ruil voor een kansloos toekomstplan Van totalitaire Teutoonse…

Het hijgend hert der jacht ontkomen maar het mist wel een gewei geamputeerd loopt het nu verder door de bossen, over de hei soms verlangt het naar genade slechts 1 schot, dat snel dodelijk is niet meer pronken, nier meer pralen niet meer brullen om een hinde niet meer paren, niet meer maren en zeker niet vragen naar het waarom Zo voel ik…

we timmeren niet echt als het om vrede gaat we zijn uit krom hout gemaakt krom hout timmert als het er op aan komt de vrede nooit recht we zoeken een schuilplaats voor het kromme hout dat in onszelf schuilgaat kromgegroeid timmeren we aan de peace-now-weg altijd met krom hout en goede bedoelingen geplaveid…

De derde wereldoorlog is begonnen, Want Biden zei dat het is toegestaan, Om met zijn wapens dieper toe te slaan, Is dat heroïsch of toch onbezonnen? En de gewone man kan dit niet stoppen, Die zit niet áán, maar gaat wel náár de knoppen.…

Tijd pauzeert niet, 'de tiid hâldt gjin skoft' Er wordt niet gepauzeerd, net als tijd dit ook niet doet Natuurlijk moeten wij pauzeren Tussen Rusland en Oekraïne is een bestand vereist Een dictator pur sang, zo heeft hij zich ontwikkeld de laatste jaren Geen schim meer van de schijn van eerder; Putin neemt een voorbeeld aan Stalin…

Ik had een huis Het was mijn thuis Toen viel die bom Bracht iedereen om Behalve mij Spijtig…

als diepvriesgroenten keer op keer op een koude steen, beoordeeld - opgejaagd - ongerust - bang oorlogsellende schreeuw binnen en buiten gesprekken met jezelf helemaal in mezelf. Behalve dankzij jij je wacht altijd op mij lekker - gelukkig - vrolijk - warm heilzame ruimte als zoeteaardappeltaart Jij geeft me vonken en vuur; ik zit niet…

Gebeiteld steeds uitdeinende namen in de 'Ménen'-poort, de ingang van de stadskern nooit voltooid. Oorlogsslachtoffers zovelen bloeddorstig geleden oorlogsfronten burgerdoden ongepaste woorden. Klaprozen praten menselijke waarden Klaroenen blazen uitzwaaien. Bloedsporen in loopgraven "groote" die zich vermaken de last post…

Jezus Jezus Jezus Allah Boeddha God Judas Petrus Paulus Fatima op slot Krishna Mozes Wodan Mohammed Mattheüs Javèh oorlog oorlog OORLOG bokki bokki Bêh…

Diepe verachting is in ons gekomen Voor de bloedbruiloft in wereldzaal, - En de vernedering: dat niet voorkomen Werd dit aanzitten ten dodenmaal; - Diepe verachting en de bitternisse Dat wij de beker dronken van het bloed En toch de hand niet vloekten, de gewisse, Die beker doopte in de rode vloed. Afkeer van ons, die met ons denken reikten…

Ik denk nog wel eens aan de jaren tachtig, Toen Nederland massaal voor vrede was, Je kreeg zelfs vrij van werk of van de klas, Want samen demonstreren maakte machtig. Die houding lijkt voorgoed verleden tijd, Nu iedereen zich opmaakt voor de strijd.…

Verwijderd van oorlogen, ver van hier, verborgen. Beelden op de tv tonen mensen verstrikt in geweld: Schreeuwende gezichten, bloed, het menselijke lijden. Afgespeeld in enkele pixels, zonder gevaar, zonder pijn. Wij zullen nooit echt weten hoe scherp de wonden zijn, hoe het voelt om te leven in een staat van lijden. Oorlogen raken ons…

Hij ging veroverend, niets ontziend, Een ontzette wereld door, Heeft onbegrensde rijken gesticht – Alles gaat weer teloor. Vrouwen en vleiers zat, vrouw noch vriend Die hem vrijwillig verkoor; Vrees maakt eenzaam: hij heeft enkle liedren gedicht Voor zichzelf, buiten elk gehoor. Waarvoor heeft dit woeste leven gediend? Rijk en roem gingen…

Hey, maat, ik heb de koffie klaar Het licht schuift blauwe luchten open Een heli, hoor de motor maar Word wakker joh, lukt het te lopen? Word wakker, vriend, en stop die gein Verdikkeme sla op je ogen Alsof is leuk maar niet echt fijn Zij zullen dit niet lang gedogen Ontwaak mijn vriend we moeten gaan Van niet schudden de knappe koppen…

Horus het kwetsbare kind legt een vinger op de lippen maant ons tot stilte voor de dood die buiten heerst voor het donker dat wij vrezen. Ares de brute god die geweld verstaat de humaniteit monddood maakt terwijl het lange lijf van een slang giftig om zijn armen sluipt Chaja een vrouw uit Eros en stof geweven laat tijd en taal voor…

Kom op, snel, of het is met je gedaan Zeggen ze met geweren op hem gericht En wat heb je qua kleren zoal aan, Je blaast je toch niet op in ons gezicht? Wil je geen kop koffie en een peuk Vijf dollar misschien, we doen geen kwaad Of vind je ons sarcasme niet zo leuk Anders gooien we wel een handgranaat Dus klimt hij vrijwel naakt uit zijn…

Ik doe mijn gedicht aan, om me te laten zien -- mijn open wonden.…

Hoe vaak heb ik m'n wekker al gezet hamas hezbollah libanon beiroet het land ligt braak partijen zijn bankroet na haast een jaar lang gijzeling van gaza het grootste middenoosten oorlogsdrama hoe vaak heb ik de wekker niet gezet hoe vaak heb ik al akbar horen klinken half zeven, honderd drones en een raket of honderdtwintig: Israël…

Dit najaar huilen alle bomen Hun takken wijzen naar skeletten Naar steden onder vuur genomen Op stappen niet naar vrede zetten Hun bladverlies staat voor die vielen In dorpen en belaagde kampen Gevolg- humanitaire rampen Soldatenlijken, burgerzielen Dit najaar hoor je bomen kreunen De machthebbers een web toewensen Waaruit ze niet ontkomen…

Dit najaar huilen alle bomen Hun takken wijzen naar skeletten Naar steden onder vuur genomen Op stappen niet naar vrede zetten Hun bladverlies staat voor die vielen In dorpen en belaagde kampen Gevolg- humanitaire rampen Soldatenlijken, burgerzielen Dit najaar hoor je bomen kreunen De machthebbers een web toewensen Waaruit ze niet kunnen…

In ieder wezen schuilt een beul Houd deze goed onder de duim Graaf om hem heen een diepe geul Vol golven met geslagen schuim Houd hem aldus geheel in toom Word niet zoals uw folteraar Denk aan olijf- en wonderboom Aan Vredesduif en martelaar Bij't plegen van een massamoord Maakt niemand enig onderscheid Een kinderstem wordt niet gehoord…

in de bodem sluimeren de doden de zomer is gestopt in het woud van ijzer lopen flarden treinrails vast een man staart over het water bang voor de draak die het denken verslindt hij strijkt zijn haren glad de tijd kruipt voort in de leemte tussen graniet en het gekwelde hart…

Uit dat verre land over het grote water kwam ze met niets in haar koffer dan in een deken van zwijgen gewikkeld dat wat ze nooit meer een stem wilde geven in een nieuwe huid speelde ze vrouw en moeder baarde haar kinderen en beleefde haar dromen in stilte later, veel later zouden de spoken terugkeren met alle beelden van weleer…

“Kind van na de oorlog”. Nog herinner ik mij de verjaardagen Waar de grootse verhalen nooit vervaagden Over gejatte tramblokjes, vervalsing van persoonsbewijzen en tulpenbollen eten Als kind vond ik het spannend en wilde ik er heel graag meer van weten Later kwam langzamerhand het besef Wat de oorlog werkelijk beoogde Over razzia’s en…

Zij is een lichtbron tussen de ruïnes fragiel omhuld door de witte bruidsjapon Het gemoed een wisseling van eb en vloed solodans van in zichzelf gekeerd verdriet Droevig duister mooi en diep de verhalende bronzen klokken De blazende ovens gehamer van metaal op metaal De witte bloemen in haar hand het waaieren van de fijngeweven sleep…

De dag verbleekt de wilde vlam die als een ijl, doorschijnend spook, verwonderd op de wereld kwam in 't weefsel van haar dichte rook. Heugt haar de aanbidding vreze-diep, die tot haar innigst wezen klom toen haar de jonge mensheid riep? - hoe blijft zij verre en woorden-stom. Wie wijst haar nu op 't wereldrond te midden van der volkren…