Alle inzendingen over OR 'roots'

Zacht heidepaars siert elke rots tussen vloedlijn en hoge bergtop…

De heilige stoel op een rots van vertrouwen stoelt op een rots waaruit het geloof in Christus werd gehouwen. Vanuit een rots in de eeuwige stad tot miljarden splinters; menselijkerwijs betekent zoiets wat voor wie niet blind is. Symboliseert zo'n stoel heiligheid; tegen de duivels van de nieuwe tijd.…

Zweer de verbeelding af Op “vipspotting.nl” Op “graaggenomen gastjes” Op “tv-babes punt orgieland” Op “is-she-hot-or-is-she-not” Op “liever naakt dan niet gezien” Een belspel-del Mummie met de Mummelmond Een studienicht Beau de Boulevard Een Prima Film Sex en haat en kop eraf Een goed gesprek J.P. de bal-bla-balkenbrij Bestel een…

Balans van duizeling weegt mijn schaduw meer dan de rots?…

daar heb ik gehuild ze stromen nu bergafwaarts naar een mooi vallei zie je die rots daar? ik was hard voor mijn hart liet niet toe wat eigenlijk voor mij was de rots is weg en mij hart is mee gegaan naar een plek van hoop,geloof en liefde zie je die berg daar? daar ben ik vanaf gegaan…

bijna rot woord betekent meestal pech behalve bij bijna dood geluk…

waar is toch die ene rots tussen al die basaltblokken die schuimend liggen te klotsen in de branding voor mijn kust…

Soms jaagt ze me de gordijnen in, ik fulmineer me lekker rot Ze vreet aan me, zuigt me langzaam uit , doorgaans tot op het bot Toch komt zij meestal fier en als triomfator uit de strijd Terwijl ze onbeschoft en zelfvoldaan haar kopje neder vlijt Ik streel haar zachte pels maar denk : Ach poesje rot toch op Ze spint en lonkt…

Ik zag bokken buitelen van rots tot rots, dartel scharrelend naar groene blaadjes. Hun mannelijke trots draagt horens. En zo doe jij, mijn vriend, die even ijverig maar minder dartel jaagt op 't jonge groen.…

Het wordt mij droef te moede als ik lees Van violette heuvels in het zand En hopen puin van bergen steen op 't land Het tranendal van weduwen en wees 'k Zie liever Flora bloeien in 't decor Van Puy-de-Dôme, Dordogne en Lozère Ardèche, Haute-Loire, Vaucluse en Isère Van Franche-Comté, Savoie en de Côte-d'Or In koele meren onder…

Publish or perish Had men mij wel gelezen? Steeds werd ik afgewezen. Van Meulenhoffs redactie kreeg ik zelfs geen reactie en ook de Tweede Ronde had mijn brief nooit gevonden. maar Het Liegend Konijn loog: bij ons moet u zijn! Uitgeverij Perdu vond mijn werk déjà vu. Querido schreef correct: u heeft niets dat ons trekt.…

Als uw poëziecriticus John Bayley schrijft over jonge personen die opkomen en schitteren als meteoren in de academische wereld, is hij zelf aan het imploderen en wordt een gapend zwart gat. Ingezonden brief van mrs. Val Hennessey, Lyme Regis. Wat bedoelt Bayley als hij dichters prijst die weigeren poëzie te laten klinken als zichzelf…

De koekoek is een dwangneurotische vogel als 'ie in een klok woont.…

Zij was de rots in mijn bestaan de spil in ons gezin ik kijk haar blauwe ogen aan ze is voor mij heldin...…

De stem van het mangrovebos lispelt steeds haar oude lied als een mantra door mijn ziel in ‘n branding van verlangen spoelt ze al m’n zorgen weg als ik toegeef en moe zeg: ik kom naar huis… misschien al morgen Want ik ben het moe jouw lokroep aan te horen elke dag….,elke nacht och, ik weet dat jij niet stopt met roepen dat je op me wacht…

op de rand van dood en leven in het land van teveel geven tussen de waarheid en de leugen de vrijheid en niet deugen de reus de rots de kneus zonder trots…

Och, hebben rots en zorg wel zin? Hij is er snel vanaf.…

voor de strategische generale ontspan armen, benen en nek en kuch voor het verbale De concentratie is groot de inspanning vooral leg ziel en zaligheid bloot voor de dans van het bal Lichamelijk gereed gespannen is mijn blik daar het slaken van de oerkreet een onderdeel is van mijn ik Gedreven kijk ik achterom en bestudeer de enorme rots…

- Maar als een stoere rots van top tot teen blijft Rita in de branding overend. Verbazingwekkend? Nee: ze is van steen.…

een kl*te wereld, Oorlog na oorlog, ziekte na ziekte Kan het niet anders?! Ongeluk na ongeluk, studie na studie Het wordt er niet beter op Mensen maken ruzie, Vaak om onzinnige dingen, Over een snoepje meer of minder, Tot het niet meer anders kan, Je kan er niet meer omheen, De studie is niet afgerond, De ziekte is vastgesteld…

Marche-lez-Dames, 17/02/1934 Een koninklijk alpinist, ervaren in Venusheuvels, werd op een dag geklist en stierf tussen de keutels ...…

Hoog, op de bergen, boven rots en mensen, kerft geel en rijp de wijndruif aan de stok.…

Je zit als een rots, je loopt met de tred van het water, zachter en harder dan steen, alleen en verbonden als nooit meer alleen.…

De pijnboom, eenzaam, Op steile spits, De storm rolt rotsen Voorbij zijn stam; En diep daaronder, In 't dal, de kruinen Die vrede aadmen, In dommel suizlen ...…

Hard en vast als een rots. De golven vreten haar aan. Maar zij blijft volhoudend staan. Koude en wind tergen haar lijf. Maar zij trotseert beiden stijf. Meeuwen bekladden haar dak. Zij blijft sterk en op haar gemak. De grote zeeën spreken tot haar. Ze zeggen: “Je loopt gevaar”.…

De pijn gaat dwars door mijn ziel hij blijft bij me hij is als een rots die het water belemmert om door te stromen mijn hart gaat tekeer mijn hoofd bonkt mijn lichaam vecht maar tevergeefs dit is een hopeloze strijd ik kijk naar buiten ik zie dat de ruiten niet gewassen zijn ook dat nog.…

Zo steil is de woestijn zelden terwijl aan de neergang de oase kleeft en daar waar het licht het landschap raakt wordt het vastgeklonken door gewassen zonder vrees Onvindbaar voor smalle briesjes of brede stormen wast - nog onzichtbaar - de toekomst de aarde kiert en dreigt zonder inhoud zoals dood lava doet de horizon reist hier…

je rolde weg na jarenlang het zicht gedomineerd te hebben bergafwaarts in een wolk van steen en gruis het stof vooruit om later naamloos weer het dal te vullen tussen andere tekenen des tijds jouw tand ontbreekt zodat de bergkam slissend stormen preekt nog piekt de pijn als lage wolken poetsen erosie kent alleen het samenzijn…

ik zie het water stromen in de stilte van je blik handen vol met dromen ogen licht verschrikt schouders wiegen wind in tegenwaarts bewegen benen kruislings op de rots verankerd in het leven jij beeldt standvastigheid ik was jouw stem en richting even kwijt…

In dromen, de dag die maar niet wil komen in dromen, de dag die kruipt als een slang terwijl die echt nog moet beginnen de rots legt schaduw over een gesmolten oceaan die natuur voor de toekomst heeft hier een ruwe rots met robben daar vele sternen af en aan diepzeeduikende zeezwaluw die tijd volledig aan zichzelf heeft krijgt trek en…