Alle inzendingen over Eenzaamheid OR veranderen OR geweten

En nu is het genoeg geweest Hier eenzaam in de kast Waar ’t leven mij niet past En de leugen niet geneest De vinger op de zere plek Is anders zijn dan anderen Maar zonder dat mijn ziel vertrekt Zal mij dat nooit veranderen Ik kom eruit, een trotse zoon En veeg voorgoed mijn waarheid schoon…

ik ben het zuiverste dier op aarde ik slaap met de nacht als met mijn lichaam en de nacht wordt groter in mijn hart in het donkere weefgetouw van je vingers borduur ik een nacht van eenzaamheid veelkleurig veeleisend veranderlijk ik ken alle tranen van de eenzaamheid sla mij maak mij open ik ben een roos van vrolijkheid kom hier vertrouw…

Je weet dat ik de stilte nodig heb om me op te laden voor de mensheid want vragen stellen ligt me niet antwoorden heb ik niet voor handen laat me maar even in mijn eenzaamheid er is nog voldoende tijd om de wereld door mijn aanwezigheid te veranderen het zijn de kleine dingen die ik doe ze vallen niet op en maken me niet moe door niemand…

Mijn mediagestuurd geweten is een zootje, Dus ik gireer nu toch ook maar mijn fooitje.…

De kranten schreven wekenlang uitsluitend over de modieuze Máxima. Dat leidt de aandacht even af van pa, die meer wist dan hij toegaf - dat is stuitend. Maar Máxima... zo'n bééldige verschijning: Wie zeurt er dan nog over een verdwijning?…

Jankend en vloekend schikt hij zich Zijn gevoel voor eigenwaarde tot nul gereduceerd Dat ziet ze niet, maar ze zou het kunnen weten Als ze maar zijn binnenkant had gelezen Dan had ze het geweten…

Lang gerepeteerd om zoiets fouts te zeggen we wisten het niet (uitspraak Simonis)…

De bisschop die eerst nergens wat van wist Heeft achteraf tóch ergens van geweten Maar wát precies is hij helaas vergeten Hoewel er wél wat was, zegt hij beslist Wanneer je toen wat wist hield je je koest Dan kon je later zeggen: 'Nichts gewoest'…

mijn geweten is niet schoon mijn geweten is heel vies het is stoffig daar diep in mij een plek waar de zon  nooit schijnt ik wil het schoon ik wil het schoon poetsen met mijn tandenborstel was het maar zo makkelijk als het poetsen van mijn tanden.…

In de houdgreep werd ik genomen, zodat ik er niet meer aan kon ontkomen, werd in de boksring geplaatst, zonder handdoek dan helaas, want had ik van te voren geweten, dat ze me in de boksring hadden gesmeten, had ik bij voorbaat zeker en vast, de handdoek, de last, in de ring gegooid!…

Had ik het geweten, Sprak de moordenaar Bij het overdenken Van zijn daad Dat die doodslag Zo op mijn geweten Zou drukken - dan had Ik het niet gedaan En had ik het gelaten Bij alleen maar slaan…

Kies ik voor jou of kies ik voor mij? ik weet, ik moet er zijn, maar dit kan er niet meer bij. Even weg, even lucht, even lachen, geen gezucht, even vrij, iets voor mij, wordt het dan nooit een keer laag tij? Bij mij ligt de keus dus het besluit, maar echt, ik kom hier niet meer uit. Telkens een droom, die weer vergaat, omdat…

laten we niet vergeten dat het vergeten van wat we willen vergeten omdat we het willen vergeten zodat we zonder een knagend geweten verder kunnen leven (meestal) wel kunnen vergeten immers gewetens willen ook blijven leven hun levensader is het nooit en te nimmer vergeten…

Als ik het geweten had, had ik beter naar je geluisterd als ik het gehoord had had ik anders gereageerd een ding heb ik nooit geweten, dat jij je niet met mij wilde meten nu blijkt het tenslotte jouw geweten, dat altijd op de voorgrond trad eind goed, al goed jouw geweten had ik moeten weten was zo zuiver en zo rein nu weten wij beiden…

Een geweten, wie heeft het niet Iedereen heeft een geweten gekregen Dat kan voor ons vaak zijn tot zegen Geen ander die het voelt of ziet. Het geweten is van innerlijke aard Dat God in het mensdom heeft gelegd Het kan wel goed zijn maar ook slecht Niemand wordt hiervan gevrijwaard.…

Bij het uitdelen van de gewetens stond ik per ongeluk te ver vooraan En dat heb ik geweten O wat knaagt en knabbelt zij Een konijn kan nog veel van haar leren Had ik ’t maar geweten Dan had ik me nog bedeesder opgesteld want echt ik heb het niet zo op konijnen…

Alle huichelaars die zweren Op de heilige Bijbel of Koraan Als ze voor de rechter poseren En van het nauwe pad afslaan Die jokkende koppen trekken En grijnzend zonder schroom veinzen Terwijl ze de zaak juridisch lopen rekken Voor geen gebod terugdeinzen Die zich aan geen God verplichten Maar met leugens de waarheid beroven Om jou onheus…

Ooit sprong de vonk Al werd het niet geloofd Het vonkje doofde niet Maar was, en bleef We zijn het niet kwijt Nóóit verloren geraakt Toen was daar de tijd De woorden geschreven gewaagd Uitgesteld verlangen Wegen te ver gegaan Zielsgebondenheid Eindeloos verbonden Waar het altijd was Kwam het samen En de reis gaat…

Waar de kou weer spreekt ben ik het verhaal dat begint met de wens die de wakende dag vraagt om elke eenzame echo te veranderen in een belofte van warmte en gebaren die elkaar vinden met een liefde zonder zwaartekracht en ogen die beloven dat woorden van afscheid niets meer zullen uitdoven.…

Vragen aan het scherm en woorden verliezen die het scherm niet veranderen. Denken aan een moment dat geen moment wil zijn maar alles laat zwijgen. Beloven dat ik alles vergeet wat ik nu lees en wat me weer wakker maakt als ik wil zoeken naar de knop die echte dromen minder eenzaam maakt.…

niet anders willen zijn niet raar, niet bijzonder niet leven bij het wonder niet meer alleen op een lege bank in het overvolle park niet een dwaling een eenzelvige gestalte frêle hangend in de mist niet verloren in een geschapen wereld die niemand kent niet de grijze droom tussen de blozende slaap maar weten wie je bent…

Voelde zich eenzaam en verlaten Omdat hij nu eenmaal anders was En niet zoals de jongens in zijn klas Kon er met hen nooit over praten Voel jij je soms eenzaam en alleen? God de Heer wil je altijd nabij zijn Hij weet van jouw verdriet en pijn En zal er steeds zijn voor iedereen.…

je greep bloedt in mijn schouder onder jouw weidse veren balancerend even nog die warmte in een scherpe groet ik heb je diepe vrijheidsdrift verstaan de ongebonden eenzaamheid begrepen tussen regels door geweten dat liefde ook betekent los te laten door te gaan 14-02-2016 *Voor H. Mac Donald en T.H. White…

wachtende ongeduldig dolend in het ongewisse blijvend starende ogen priemen in het niets dat een leeg beeld weergeeft op een troebel netvlies een diepe zucht zakt diep weg verloren in machteloze strijd om zekerheid eindeloze stroom gedachten verwaaieren in een onrustig hoofd bezeten moe en gestreden berust hij…

er lopen lijnen over je gezicht verbleekt in scherven gevallen onder de laatste laagjes zon die je achter een glazen raam met geraniums ervoor verzon de herfst plakt aan jouw vel je ritselt als karton…

Ik droomde dat het anders was Vrij van geest de dagen lengde De uithoeken des levens verkende In rust volledig van de angsten genas Explosies van verblindend licht Zwepen sloegen in mijn gezicht Implosies van vergaan vertouwen Die muren tussen lichaam en ziel bouwden Flarden mist mijn stad omsloten Schaduwen verdwaalden in het duister…

Dan is er die dag - eigenlijk waren er al meer voorbij- dat ze niet meer wil Het lange leven beu met pijnlijke veranderingen te veel eenzaamheid Liefst nam ze een pil rechtstreeks naar de vergetelheid Het valt niet mee voor steeds meer mensen als je niets meer om voor te leven vindt Soms, overleef je zelfs je kind Stil buigt…

De alleengaander kent slechts de ergernis van de eenzaamheid die aan geen ander mens is verwant. Tafeltjes met lege stoelen. Een eenpersoonsbed en een koortsachtige verlangen dat om verandering vraagt.…

Kracht vereenvoudigt het leven dat zonder "anders" niets meer was de stilte van geweten dat geeneens zonde vond.. kom adem diep uit en wees maar stil.…

Waar schimmen en gedachten een wakend afscheid tekenen en dromen geen kleuren meer vragen omdat ze uitdoven wat nog veranderen wil zolang het een sprekende schaduw over heeft.…