Alle inzendingen over Ego

Vandaag is net als gisteren een rotdag, kotsmisselijk draai ik me weer om Net als jullie wil ik leven Op Mijn Manier zonder kritisch gezeur Dit is toch een vrij land waarom dan moeilijk doen? Waarom laat je me niet met rust met jullie regels en jullie geleerde meningen? Ik heb geen zin om me steeds te verdedigen na te denken…

dood is het verleden een herinnering slechts het kan niets meer toevoegen aan zichzelf noch aan de toekomst de toekomst die zich weliswaar toont als het ongerept heelal zwanger van het leven zoals mijn gedachten van morgen waarvan evenmin kan worden gezegd dat zij al behoren tot het leven maar mijn gedachten van nu zijn alles wat is dus…

Plooi mijzelf naar u Mijn lief, ik glooi, ik gloei In uw wezen wil ik zijn Ik ben uw tooi, ik groei Naar geurige bloesem mijn Van ego ontdaan trek ik u mij aan Heb u verstaan, schijn uw maan Ik ken geen grief, want Ik heb u lief.…

Het gegeven zijn kans in alle hevigheid doet gelden zonder het ego te doen schaden; al je weergeeft ook de ruimte om heen bevrijdt, schone zaken binnen het concept immers te raden.…

Lego versterkt je kinderlijk ego en vormt de bouwstenen voor 'n gezonde speelse groei naar volwassenheid! -------------------- Deze hartenkreet draag ik op aan de jarige (6) Maurits en zijn harmonieuze familie!…

Wie dood gaat verliest zijn ego. Wie sterft verliest zijn zorgen. Kwalen verdwijnen uit het zicht. Jezelf doodlachen is feestelijk. Lachen om de dood, maakt leven licht.…

Ik weet nog hoe onschuldig en ludiek Het vroeger was, dat mesjepingelen Je mikt en trekt een lijn: omsingelen Maar zonder tyrannieke retoriek Voor macho's met hun opgeblazen ego Is landjepik meer spelen met stratego…

Door velen gewaarschuwd, maar niet geluisterd Zijn EGO had hem wat anders ingefluisterd Hij ambieerde de hoogste baan hij zou Nederland regeren gaan!!! Zoals het nu gaat, als dat het is Dan slaat het Balkie, de plank goed mis…

reikt de hemel nog ver als mijn ziel even wordt gekend door de glans van reflectie of zie ik slechts mijn ego in vermeende perfectie ik word gewaar van mijn gevoel daar vertelt de stilte wat ik bedoel…

Mijn tweede ik Wil literator zijn Geheel opgaand In de literatuur Mijn alter ego Verletterd tot in De kern van mijn Leven* De mooiste woorden Tot mijn mooiste zinnen Voor altijd Voor even Voor onbepaalde duur *vrij naar Van Heugten…

Voor jou Zou ik er altijd zijn Jouw eenzaamheid Liet mij niet koud Ik Nam de moeite Jij Nam mij - Hoe dubbel Het gevoel Misbruikt Door jouw ego - Typisch jij - Jammer - Ervaring rijker…

Ideeën zijn voornamelijk elastisch Zijn ego nummer één en dan zijn vrouwen om wie zich zijn camainopootjes vouwen Z’n artsen doen hun best, ze zijn zo plastisch Omringd door maffiose engelen om z’n belangen te verstrengelen…

Het ego primeert. Ze willen koste wat kost in de geschiedboeken belanden, ook al hebben ze er zelf nooit één gelezen.…

Het ego primeert. Ze willen koste wat kost in de geschiedboeken belanden, ook al hebben ze er zelf nooit één gelezen.…

Er woont een oranje clown in 't witte huis, Zijn ego is mega, hij waant zich een Zeus…

Sterft daar hun ego? Natuurlijk niet. Sterven is nageboren worden. Sterven is bevrijd worden, van ons hinderlijke ego. Sterven is verlost worden, van ondragelijk verdriet. Waarom zouden we daarop wachten? Wie of wat houdt ons tegen? Vrij leven zonder spijt. Leven zonder verdriet. Waarom nu al niet?…

Het was nog geen maand geleden dat wij -nuchter als wij zijn- overwinningen bestreden want ons ego was te klein Maar nu weten we het zeker er valt niets meer aan te doen morgen winnen wij de beker morgen zijn wij kampioen !…

ik ben wie ik schijn te zijn, een veinzer, een dichter dus van wanen en lyriek toch lees je uit mijn liefdesverzen voor…

De zonne is weg, en 't daglicht heengevaren; het duistert al, de dood heeft de overhand gewonnen over ons, die eer zo luide waren aan 't leven, heden, vrij en onvermand. De zonne is weg, die liên en land verblijdt, en 't vlugge volk van 's hemels harpenaren. Ze zwijgen al nu, tonge- en taalberoofden; ze treuren: 't zonnelicht is uitgedaan…

Ik ben een blomme en bloeie vóór uwe ogen, geweldig zonnelicht, dat, eeuwig onontaard, mij, nietig schepselken, in 't leven wilt gedogen en, na dit leven, mij het eeuwig leven spaart. Ik ben een blomme en doe des morgens open, des avonds toe mijn blad, om beurtelings, nadien, wanneer gij, zonne,…

schenk mij waarheden doorheen die lach laat geen masker markeren wat liefde vermag steel met jouw woorden geen ijdelheid meer een ego verloren hervindt zich wel weer in het aanvaarden dat wanhoop kwijnt soms in je vragen het antwoord verschijnt…

ik de laatste restjes innerlijke beschaving af weg stropdas ook normen en waarden gaan als stof ter aarde onwennig met intolerante blik kijk ik de wereld in en schrik er zijn er nu te veel die over lijken gaan het sociaal zijn is gedaan waar ieder voor zichzelf kiest de rest zal stikken door het grote graaien van al die ego…

je ego trippelt je haast voorbij op hooggehakte sandaaltjes verwaand loop je ernaast in een poging ze bij te benen elke stap opzij is enkel om schooiers te ontlopen want om aandacht bedelen is immers je eigen specialiteit hooghartig blik je lucht en mist zo al het moois dat onder diepere gronden allang aan je voeten ligt…

eigen mening de algemene norm vormt hij zich een cordon om het uitgeteerde lijf dat krijst om crematie welke ogen verdragen nog eenzaam op een eiland zijn schier reeds lang verdronken wappert het levend skelet met de flarden van zijn vel niemand die nog omkijkt naar het vernieuwde Atlantis als een bruistablet opgelost in de wereld geen…

mag ik naast je staan mijn vleugel om je slaan je even warmen zonder armen om de wereld te bekijken in samen vergelijken ik kom niet van zo hoog geen regenboog of hemel gewoon een alter ego een klankbord waar je tegen praat als het soms moeilijk is of alles minder gaat ik groet je in de dingen die je ziet bloemen en de zon…

steek niet over blijf staan waar je bent misschien kom je zo aan de weet wie je bent en als iemand je vraagt vanwege de blindenstok kan ik helpen zeg dan nee dat je wacht op de hond die de weg verkent…

Ik kom eraan met al mijn messen en beitels. In het heetst van de strijd zal ik mezelf tegenkomen Weerspiegeld in de zwaarden van de tegenstanders. Het vagevuur verlicht mijn pad. Ik beklim langzaam de louteringsberg. Hierboven is het koud en de schapen blaffen. Wieldoppen rollen omlaag. Mijn vijand wacht op me. Het gevecht kan beginnen…

Ik weet het niet dat ego borduren waarom je telkens verpest wie ik eigenlijk ben je zegt me dat de buren steeds gluren maar niet naar iemand die ik zelf heel goed ken je vertelt me dat ik niet mag dwalen de weg recht vooruit gaat altijd naar het doel nooit luister jij naar mijn levensverhalen je weet zelfs niet eens hoe of…

Wie ben ik eigenlijk, denk ik. Wie vraagt zich dat af? Ik natuurlijk, zegt hij. En wat doe ik dan? Jij moet luisteren, fluistert hij. Je hebt je vandaag weer uitgesloofd. Ik kon je niet bereiken in je hoofd. Anderen wil je altijd overtuigen. Dat werkt averechts. Ik wil dat je nu gaat slapen! Ik wil wel, maar het lukt me niet. Iets in mij…

het is al best verwonderlijk dat ik al zoveel gedichten heb geschreven over verschillende onderwerpen dat niet alles me is bij gebleven maar goed, misschien is 't wel beter want ook ik scheid kaf van koor en misschien heb je 't nu wel door dat ik zonder te rijmen een steek verder kom en voor wie wil zijn ze welkom de mensen die een nieuw…