Alle inzendingen over Elkaars OR Handicap OR Plaatsen

Schermend achter de muizenissen die ons leven verstoren is het nieuws telkens weer de handicap in mijn ogen recessies, bonussen en weglopende bestuurders, dit zijn onvruchtbare gronden waar de goeie wil nooit geteeld zal worden dit Nederland lijkt een cactus paradijs op een eens zo vruchtbare bodem…

Dit zwarte gat, mijn handicap, die samen optrekkend met mijn ziekte weet wat sterven is Een nakende dood vele jaren en zoveel eerder dan gepland hoewel een eeuw lang is Een Eeuw ja Een eeuw is lang, maar niet met aftrek van diverse decen- nia, of wel...?…

Als vanzelfsprekend je wordt ontnomen en verandert in een handicap, een gemis of verloren vaardigheid. Wanneer dr ergens iets klem zit, blijft hangen of zich groter strompelt, naar een knellende onvolkomenheid Geef dan geen centimeter toe, maar vecht meedogenloos, want wilskracht bergt hoop en vrijheid.…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

Zodra de dag als een dreigbrief in mijn kamer wordt geschoven worden de rode zegels van de droom door snelle messen zonlicht losgebroken huizen slaan traag hun bittere ogen op en sterren vallen doodsbleek uit hun banen terwijl de zwijgende schildwachten nachtdroom en dagdroom haastig elkaar hun plaatsen afstaan legt het vuurpeloton van…

natuurlijk droom ik over zon en grazige weiden maar altijd met jou bij me over zee en strand op een subtropisch eiland wandelend hand in hand maar het liefst zie ik de verte in je ogen reizen we de stilte door naar plaatsen waar woorden onnodig zijn door het schitterend decor omdat leven de hoofdrol speelt in het geven aan elkaar…

Terwijl de zwijgende schildwachten, Nachtdroom en dagdroom, haastig Elkaar hun plaatsen afstaan, Legt het vuurpeloton van de twaalf Nieuwe uren bedaard op mij aan.…

Een dikke handicap ligt dichtbesloten onder uw firment. Rusteloos komt hij. Volumineus droomt hij... Die avond verzekert hij met getrokken gitaar de menigte heesschreeuwend: 'Onder dit voltage een héél zacht ijlend lichaam...!'…

Dolle Leopold Bloom beleeft op één dag in de stad Dublin alle avonturen, die naar Grieks verhaal jaren moeten duren voor de held Odysseus, krijgsman vol gezag. Al dit gebeuren mogen de Ieren elke Juni met blij herdenken vieren.…

Is zwarte thee zo zwart als inkt, hoewel die bruin is, als je 'm drinkt? Ze blijken beide geel te zijn, de groene zeep en witte wijn. Zo lapt men kleuren aan z'n laars. De rode kool is waarlijk paars. Ik zeg je eerlijk, wat ik vind: de consument is kleurenblind. Toe mensen, help me uit de droom: wat is de kleur van groene stroom?…

(Gilles de la Tourette) over 'den ie-oh'spreekt men in Twente wanneer men het heeft over die jongen die soms onsamenhangende kreten uit zelf denk ik wel eens dat zo'n jongen een veelbelovend dichter kan worden hij zal met zijn verzen geen lof oogsten laat staan prijzen winnen maar tóch... schrijft hij zijn teksten vol overgave en slaat…

Wie werden onlangs zwaar gehandicapt? Degenen die zich beperken moeten? Mensen die teveel aandacht kregen, voor de rijkdom om hen heen? Zij die kortzichtig werden, door teveel goed nieuws? Wie zijn de slachtoffers vandaag de dag? Invaliden die niet meer lopen kunnen? Mensen die te veel vragen stellen? Mensen die verblind werden? Veel te…

Meer bewegen is een plicht meer asfalt een recht samen mobiel zo sociaal!…

reizigers in trein op plaatsen in het gelid niet zo afwijkend…

op zoek nemen we de plaatsen van bewoners, in verlaten huizen herstellen wat stuk is, slapen in hun bedden, nemen een bad eten resten uit koelkasten maken schoon, wassen kleren elke dag een andere woning onzichtbaar worden alleen nog maar elkaar zien zo scheppen wij bewoonde huizen wachten op het openen van het slot in de deur…

Zodra de dag áls een dreigbrief in mijn kamer wordt geschoven worden de rode zegels van de droom door snelle messen zonlicht losgebroken huizen slaan traag hun bittere ogen op en sterren vallen doodsbleek uit hun banen terwijl de zwijgende schildwachten nachtdroom en dagdroom haastig elkaar hun plaatsen afstaan legt het vuurpeloton van…

en leg dat mobieltje maar neer, als mannen onder elkaar heb je daar niks an gewoon met je blote handjes meneer, ja kijk uit als ik me kwaad maak pleur ik je zo door je vijfde deur, scheur ik je voorklep wordt straks je mokkel niet zoenen effetjes pech hè, zeg kom op poenige golfyup wat zoek je, je handicap soms?…

samen in de sneeuw de sporen liegen niet wij lezen onze wandeling door maagdelijk gebied geen strakke lijnen die de afstanden verkleinen maar speelse boogjes van en naar elkaar in het snijden lijkt de voetstap te verdwijnen op de platgestampte plaatsen van het land ook stukjes recht waar in samen lopen compromissen zijn gesloten…

deze eensgezind te dragen Legde het relict erop met zijn hand En liet de twistzieken elkaar schragen…

Liefste, als je niet meer van me wil houden mijn vlees geen koorts meer opwekt in je bloed als je niet langer week wordt van de wijze waarop ik mijn handen vouwde toen ik je talenten prees strooi mijn as dan uit op de plaatsen waar we de duivels in elkaar ontbonden met lichamen vol gretigheid de natte banken in het park de groezelige…

letter na letter heelt ze verse wonden waar pijn een handicap wordt. hang ik maar wat in woorden boven het gras tussen twee bomen gebonden aan het touw dat nooit kan breken onder het zuiver gewicht van het lezen en kennis als krieken op te eten.…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

heb vandaag mijn jeugd herschreven met kroontjespen op wit papier regel netjes op de lijn die met dun potlood flauw zichtbaar mochten zijn ik duw de pen die vlekken geeft als ik te snel mijn hand er over veeg linkshandig zijn deed vroeger pijn in niet begrepen worden zakjes om de hand en pressie tot toegeven konden deze handicap…

Mijn vuurtoren, ik mis je zo, gauw zal ik mijn hand weer plaatsen op jouw koude rug van ijzer, en dan gaan we weer naast elkaar staan in de krachtige wind, en kijken samen hoe een grote witte meeuw door de avondzon vliegt.…

Schrijf me, maak me blij wees een engel, jij zet je liefdespijn liever niet opzij Onze liefde blijft wij zijn één en vrij onderga het, dan gaat ze nooit voorbij Altijd weer zul jij Zywa zijn voor mij…

Het is de kunst om in een gedicht zoveel gewicht te plaatsen, dat je het belangrijkste weg kunt laten.…

Als een wals is deze schone ochtend op me neer gestreken doch het plaatsen van mijn voeten is in tijd gebleven…

Uit elkaar..om nog te redden, wat er te redden valt. Voor logeren blijven bedden, maar wel uit elkaar, voordat het uit elkander valt. Maar laten we het nu doen, nu het nog gemakkelijk kan. Uit elkaar als vrienden met een zoen, wat denk je er nu van.. Dan kunnen we nog samen, alleen niet dag in , dag uit.…

Jij bent daar Ik ben hier Onze gedachten reiken naar elkaar Jij bent daar Ik ben hier Ons gevoel van liefde vond elkaar Jij bent daar Ik ben hier Onze herinnering blijft voor eeuwig Jij bent daar Ik ben hier De vakantie bracht ons bij elkaar maar... Jij bent daar en ik ben hier De afstand houdt ons uit elkaar…

Ik wil niet huilen maar ik voel dat we uit elkaar vallen als bladeren uit een klaproos. Ik zag de tekenen niet op tijd en vraag nu, tegen beter weten in, of een nieuw horloge me zou helpen. Ik wil niet huilen maar de lucht is grijs waar hij blauw was ooit en de zon is niet op mijn balkon. Liefste, zouden we niet trouwen?…