Alle inzendingen over Femme fatale

Ik kan je afdoen als een van de vele femme fatale's, een mannenverslindster, een ijdele sirene, die mannen naar de afgrond leidt en pure destructie wenst, maar dan getuig ik niet van zelfinzicht, want we waren beiden gevangen in onze gekke, gekmakende liefde.…

ik om de hunker zitten drinken en om de weemoed in je ogen toen wij afscheld kusten er was zoveel dat ik had willen zeggen hoe oeverloos ik van je hield en woorden die ik niet kon spreken uit angst voor een ommuurde morgen: zo duur dacht ik mijn voze vrijheld van vandaag nu zit ik hier een trieste clown en knik als men me zegt que femme…

Niet langer waart zijn ufo rond cherchant la flamme d'une femme zijn zoektocht was een queeste bedeeld heeft amor hem met twee reëel fysieke vlammen geen schone schijn van vlinderende geesten…

zo’n omweg is fataal ik zet mijn schouders schrap tegen de branding van jouw woorden ik moet naar open zee, ver buiten jouw bereik. ik wil nooit meer verdriet om jou. om jou nooit meer.…

de beitel spleet zag scherpte aan vallende scherven steen venijnige bassen zongen in hameren het donker breken van tijd hoge tonen ketsten in lijden hun schepping voorbij jij verafgoodde god in het pogen zijn volmaaktheid te evenaren liet eva herrijzen maar zij was geknakt door die ene fataal brekende klap…

Een dier zonder huis had nog kat kunnen zijn vleugels neergehaald in hun laatste vlucht matjes met wat stekels een bloederig donsje geraakt in de sprong Platgereden restanten tot voor kort nog levend kleven verwijtend aan de weg hun levenstempo niet aangepast aan onze fatale snelheid Kraaien en kauwtjes genietend van hun delicate wegrestaurant…

tegen de elementen zonder commentaar gevolgd voorwaar een unicum omdat bemoeienis als een wade om je hangt zeker als de tandwielen zonder olie kraken door nonchalance nagelaten de gescoorde lach is je liefste vorm van mededogen die relatie voor ogen had een vroegtijdig constateren van infantiele uitgangspunten is jouw fatale…

En de mens wordt sterker en sterker met meer moed en nog veel meer durf en we hebben heel veel lef we slaan en meppen om ons heen we worden harder en meedogenlozer nietsontziend en snelle reacties we zijn in staat om al dan niet verbaal ieder neer te maaien al dan niet met fatale gevolgen, de mens wordt sterker en machtiger met of zonder…

jij wist het land te vinden uit de golven van de zee groeide op in schaduw van de zon met eigen licht bouwde jij je koninkrijk in rollen zonder protocollen jou overkwam de witte wereld met fatale kracht beschadigde verbindingen tot zwarte nacht nog dool je op nietszeggend land maar de golven roepen je naar huis met hun al gekrulde…

de merktekens zwemt hij fataal voorbij eindeloze kringen draait hij, eenzame eenzaat tussen lotgenoten die eindeloos kringen draaien. als zij toevallig kruisen -amper een rimpeling- zijn ze reeds voorbij achter blinde ogen zwemt hij: duisternis blijft hem bespaard…

moment dat evenwel geen diepte toestaat omdat contact is geblokkeerd vage dweperigheid heeft ook de geest gegeven omdat die uitstraling geen bron van leven heeft meteen weer vingers aan de knoppen ogen kijken het rood uit hun doppen om de rigoureuze stuipen te ervaren van aards laatste apocalyptische blauwbloedstolling en fatale…

ik zag kou in duizenden kristallen dwarrelend vallen waar stilte vroeger raasde wagen zich nu alleen nog maar patsers op de weg die glinsterend hun lachende bravoure spiegelen de gladde toer fataal afgebroken in uitglijden met val naar bloedrood dat sneeuw in overvloed doet smelten het leven snel laat verwelken langs…

Kom we roken nog een sigaret stiekem hè `t is niet best erger dan een kruisraket en ruiken ons net als haaien prooien ruiken kilometers ver jagen verjagen plagen verketteren verscheuren verpletteren schrijven dodelijke teksten maar ruiken niet de sluipende kerncentrale links midden rechts bewieroken de generale fatale finale.…

Maar dure auto ‘s en fatale vrouwen, Ze kwamen van de regen in de drup. Zij namen hem vanwege zijn talenten: Hij kon geweldig goochelen met centen.…

Het broeien in zijn haarden van verzet werd zij, virus dat in hem haar groei bereikt, stuwing die doorheen woorden groeit tot wet, zwart die zij aan de universa eikt, en stof met haar fataal festijn verrijkt: een zuchten dat hen mond aan mond ontgaat, het git dat zich ontplooit tot dageraad.…

in elke celdeling schuilt een kans op een nieuw levenslot; gewoon een speling in een ogenblik verveling van een achteloze God ieder lichaam wordt langzamerhand tot chemische fabriek waarin een kruimel stof kan leiden tot fatale stilstand van het mechaniek elke ademhaling voegt heel banaal een nieuwe regel toe aan het verhaal dat…

Voor de tweede keer in zijn leven raakte het onvolmaakte in een spiraal van streven Ooit greep hij zich vast aan de filosofie van de tijd Zijn wens bleek een contrast De eerste keer was fataal een poging tot permissie een toekomstideaal De tweede keer was een onthaal een dilemma zonder grenzen verdwenen moraal Nooit gaf zijn…

Met de juiste schoenen in goed gezelschap is het goed toeven langs de Waal Mooi weer deze zomer heeft ons aangenaam doen zwemmen tussen de kribben De zon nodigde uit heerlijke verkoeling Aangenaam in de rivier Waak echter voor de stroom en de trek van vele schepen die fataal verrast Rivier tussen dijken met zeer stevige kracht…

Dit is waarom onze liefde verdorde, het werd de liefde fataal... Ik luisterde maar kon niet spreken, jij kon wel spreken maar niet horen. Deze combinatie deed ons breken, het spel der liefde hebben we verloren... Er zit nu een zwart gat in mijn hart, door intens gemis van jou.…

Floot de Nachtegaal zijn mooiste lied En keek vervolgens apetrots Naar zijn vriendje, de Parkiet Zachtjes begon ook deze te zingen Tot grote spijt van de Nachtegaal De Parkiet wou blijkbaar meedingen Naar de prijs voor zang in vogeltaal En, tot ieders verbazing zong hij geniaal, Maar hij kwam plots in ademnood Spijtig genoeg werd dit hem fataal…

Het snelvuurkanon in de staart vliegt overboord Het pantser weegt en vreet brandstof Buiten bereik van het afweergeschut Valt Little Boy door het luik Zijn romp vol uraan geperst Neemt een steile, fatale duik De havenstad is in een wenk weggevaagd In een wijde straal daalt as en puin De helft ontsnapt, kruipt met buikloop, Verminkt door…

zo mijn dorp zien sterven de wegen versjteerd de paadjes te hard te veel, te vaak, te hoge muren, de geest uit de fles vervreemding een winnaar in dit fatale spel de rust is dood mijn hart is dood waar…

Si tu danses, si tu danses Je suis marié une femme, deux enfants Tu les aurais aimées Tu connais la ressemblance Si tu danses tu penses à moi? Si tu danses, si tu danses Écoute, ma bien-aimée on y joue notre chanson nous dansants les nuits les jours, les midis…

-fataal- Dus...... Wie helpt mij beslissen hoe ik die spam kan wissen? Wie kan en wil mij leren hoe ik gedachten kan defragmenteren? Hoe kan ik mezelf resetten en mijn gedachten op nul zetten? Ach...... Gelukkig ben ik geen computer, maar een mens van bloed, zweet en tranen! En ben ik uniek in al mijn onvolkomenheden......…

samen een kwartet geef jij mij de zin van het leven jij bent het licht het einde van een donker gat wij samen mijn tijd vloog voorbij, verblind door jou ook jij vloog maar weg van mij onverwachts die woorden van pijn woorden, harder dan ik hebben kon samen een kwartet maar jij mist de vierde kaart de liefde werd mij fataal…

Gekleurd gekruld en okergeel Pronk je voor mijn vensterraam even nog genietend van je laatste uren voor de fatale val tussen kastanjes en verdroogde blaren in een plas of op het kort gemaaide gras nog niets vermoedend van de lange tocht schuilend voor de koude wind onder hopen lotgenoten...…

Met een onverhoopte sprong tuimelde fataal funest een kwetsbaar pluizig vogeljong uit moeders veilige takkennest. Resteren vier piepende koppies blind met witgelige snavels wijd open niet bewust van een smartelijk verlies op levensadem en eten hopen.…

Als fan van Pantani en dat zeg ik u met enige nostalgie vond ik hem heel mooi klimmen al hoefde hij daarom niet te winnen soms vond ik hem een eenzaat maar 't is daar niet waar het om gaat tijdens het klimmen had hij die verbeten blik bijna had je van hem schrik "het olifantje" had iets speciaal misschien werd dit hem wel fataal zijn dood…

bang dat iemand mij zal raken wikkel ik mijn zilte ziel in een ondoorzichtig laken met de geur van sex-appeal vrouwen spelen in mijn leven met de olie op mijn vuur in plaats dat ze liefde geven maken ze mijn druiven zuur wie verlost mij van de manie die mijn hart tot droefheid stemt bevrijdt mij van de litanie die mijn geest fataal…

maar wist niet meer waarheen kwam verder niemand tegen hoorde stemmen in paniek uit een groezelig portiek in passeren werd gezwegen voelde hoe de wereld sloot kou het bot verkilde omdat de dood mij wilde zag licht bewegen in een opklarend raam de wenk om niet te gaan kwam zo mezelf weer tegen in de drup van regen die voor mij fataal…