Alle inzendingen over Flora- en Faunawet

hij kiest het tuinpad achterom weer langs de wilde rozen zijn blik schaart over land waar paarden ongejaagd zoals de stilgevallen vogels niet laten blijken dat er wordt gewacht haar roep die ver draagt over drassig veen en stil zwart water verstomd nee, als hij komt is het om stilte van verloren heimwee * duogedicht II…

Nu de dagen breken met lommerrijk groen, de zon haar immense kracht verliest, verkleuren bomen pronkend hun fatsoen, de wind die stil aan hun bladeren briest. Oneindige kleuren komen in beeld, pracht glinstering door ochtenddauw, roodbruine warmte dat wijds aanbeveelt, tegen de horizon in hemels lichtblauw. Fraaie beelden in zoete vlammen…

Waar anders dan in ons eigen landschap doorwoelt het innerlijk, de zachte gronden voorzichtig strelend, ongeduldig klauwend op zoek, op zoek naar verborgen schatten waar hun schakels langs wel duizend wegen aan het bereikbare van ons verlangen stonden klinken vertrouwde melodieën uit de diepte, de kloppende kadans van ons wijze hart met…

De verandering kwam niet geheel onverwachts, een maskerade in gedoodverfde kleuren verschenen door schaarste in het verschiet bladeren gehuld in geleefde geuren, nog onbekommerd warm uitgedragen in ondraaglijke lichtheid van het bestaan, beroeren stralen deinende kruinen de top van de kleurenpracht bereikt het uitzicht verbluffend.. een…

Ver van vervlogen tijden, leek stilte nooit stil te staan, blies winter met ingehouden adem zijn bespiegelingen op het raam. Spiegelingen van verdrongen warmte subtiel geurend in knetterend haardvuur, vlammende liefde doet hartstocht oplaaien eerder buiten nog winters aangekleed. Genietend van geestrijke sappen doet innerlijke naaktheid…

Roze is kijken naar de zonsondergang. Bruin is vertraging met de trein. Roze is vakantie. Bruin is een verplichting. Roze is vrijheid. Bruin is van de trap vallen.…

Regen doet de straat opnieuw glimmen volledig anders dan het ene prachtmoment het dagen van nieuw inzicht wordt nu spaarzaam ja, door wat nevelig maanlicht geveld.. water op het trottoir weerspiegelt "Marie, Marie" de glans van nooit verloren gaand geluk, heerlijke overgave alsmede onrust schreeuwt onhoorbaar een naam.. schildert de fijne…

Voltooid aan de schepping deed hem de eerste aanraking verstillen.. Hij vroeg zich af wie hij was, de stille kleurrijke man van vele winden, een beminnelijke lach dat horizonten brak, het hemelsblauw finaal doormidden. Verlaten sneed een voorlaatste diepte, scheurde lucht om te ademen, branderig van geur brandde de ziel het weemoedige…

Effen of gedessineerd, je broze leven was vol van prachtige blikvangers.. verbleekt en te zwaar woog het als regendruppels van het leven op je afgematte vleugels, evenwel geen dracht met belevingen versierd kan beletten je bestemming te dragen op de ademscheuten van de wind, vleugels opgekruld en roerloos voor even, het rood, de draad…

Met het wassen van de maan bezit jij de kracht om te verbeelden zoals de zee haar spiegel overstijgt, grenzen voorbij gaan aan het heden buitensporig trekken beelden zachtjes eensgezind hun schreden, de glans van lang beroet verleden langs de duistere hemelwand, Zilverblauw valt het sterren strass waar blinkend maan verankerd was in de…

Rozenbloemenweelde in nazomer wekken verbloeide nabijheid op sluiten liefdevol de armen rond mij heen, Ik voel het.. mooi als een luisterlied nabij, zie eenden gezind verzamelen, dansen op tienduizend fonkellichtjes glanzend tegelijkertijd vermoeid zwemt hemelse zonneschijn als een redding.. vrolijk, vol ijver rustig, zachtjes drijvend…

De kunst in zekere mate als maatstaf buigzaam riet langs een dunne meetlat, soms misleidend voor mensenhanden educatief doordacht, als kunstproject geraakt, glad als een ritselende slang, spelenderwijs. De vooruitzichten van morgen om de geschiedenis te vieren met het ontstaan te luisteren naar vibraties voelt kunstzinnig de bijzonder mooie…

Mooi antiek, glanst de massief houten zwart gelakte koffer.. onbeperkt zijn houdbaarheid efficiënt tegen de gevel van tralies geschoven brengt samenvoegen dicht aan de fijne naden en verruimt vooral de gelegenheid, daar valt geen buitenmuur te betreuren om de in de armen gesloten dagen met nieuw verworven inzicht tegen aan te houden,…

Langs oeverrijk water bloeien ideeën op zover al gekomen na dit eerste tumult heeft de kabbelende beek zijn kruiken dichter bij de bron nog maar net half gevuld de strekking van de stroom heeft een volledig verwarrende weg open gelaten medaillons nog niet half verslagen hebben het leven op zich statig verder gedragen met tussenpozen geprobeerd…

Nog even en dan zingen stille kinderharten het van oudsher meest gezongen kerstlied op aarde. De sneeuw valt betoverend tussen ons neer het fijne kerstlicht dwarrelt als kristallen suikervlokjes krachtig, vanuit schoon bezongen hemelse sfeer vallen ontelbare kleine witte stukjes wereldbevrijdend vredig .. als eerste Kerstontmoeting op…

zomaar werden zij wreed uit het leven weggerukt afscheid hadden ze niet kunnen nemen vaders en moeders staren over het lege groen schreeuwend huilt hun gewonde hart realiteit snijdt de ziel doormidden donkere nachten rijgen pijn als nooit tevoren roofwolken verscheuren iedere zonnestraal duisternis beslaat de ramen met wasem het leed stort…

ik zie wat ik wilde zien de eeuwige flonkerende diamant die zich vormde in ruwe eeuwen ieder facet de geslepen glans geen verkrampende duisternis meer alleen lichtdruppels op mijn stenen bloesemwoorden waaien in najaarswind oneindige zonneschijn op lijnen geen vogel vlucht meer niet de geijkte paden de schaduw leeft niet in de nacht…

altijd brandde een smoes voor alle energie die gloeide in mijn handen ik liet het gaan -ik kon niet vliegen- en zag de bleke meeuw die onverwoestbaar leek, maar op het asfalt strandde daargelaten Sinds allerlei nuchter besef mijn levenslust ontsteeg en jij met al je antwoorden ons liefdeslied verzweeg ben ik van alles gaan verzamelen; proza, flora…

wanneer voldoende licht mijn woonplaats gratis bestrijkt aan de thuisbasis eenvoudig vrouwelijk verstand zucht niet meer in een ander muzeverhaal wanneer de oogsttijd komt ploegen als het tijd is om te maaien neem ik rust tot mij hart denk aan het land van mijn dromen verzamel licht aan jouw boezem van natura zintuigen binden Flora…

Tussen jong mos klinken keverzangen op dood hout, door Flora heilzaam gewond. Rondom de molme boom ontwaken geuren vam krachtige jeugd, golven met behagen langzaam dichterbij, willen hem opbeuren. Witte tuilen scheppen schone bloeidagen, verdrijven elke gedachte aan treuren om hun stamvaderdicht voor te dragen.…

Dat verruimend inzuigt met fris vermogen; en verkleinend stikstof uitstoot die door de flora wordt omgebogen. Een leven in disharmonie met zijn omgeving, maakt het vaak traag zonder zingeving. Ademnood schuurt en piept de kinderborst zonder enig belang; verstikt astmatisch zijn trage pas door de ziekenhuisgang.…

dauwtrappend proef ik het zachte serene gras onder roze voeten, tuin geruchten stil waar ik U voor de 'groene uitstraling' prijs in de kern der zaden die sprieten weelderig voort op grote schaal is de sleutelbron met eindeloos geduld die van dag tot dag voortgaat het groene gras is een lust voor het oog ook de vele meizoentjes flora is…

Het is aeonen geleden dat de hemel tot de aarde sprak dat de wind land en water brak in zeven zeeën in een uitbarsting van hevige weeën dat ieder elkaars taal verstond en Orion de Schorpioen verslond Zo is de tijd vergleden lichtjaren verder naar het heden Er woekert flora uit oeroude zaden verspreid door weer en wind die men op…

Ik fantaseer al over flora in deze asfaltwoestijn, het kleurenspectrum is verkleind, zal nooit anders zijn. Dit was de laatste druppel. Ik vertrek.…

boezem liefkoosde met zijn sap in deze verbolgen waarheid sprak zei hem toe terwijl ze haar tedere genegenheid aan zijn roede toevertrouwde schudden voor gebruik leek het haar toe te schreeuwen regen in de schilder hij wist het nu zeker hij is er tussen gaan staan met zijn eenzame penseel in die broze werkelijkheid van bloeiende flora…

Een allerlaatste noot grande flora bedwelmend van nature verdampt als broze lentegeur in volle fleur tussen tulpenbomen onderscheidbaar en toch geheel zuidoostelijk eenzelfde naar de natuur getekend met vreugdevol gevoel staat een magnoliaboom contrasterend en alles beheersend eeuwigdurend kraken zijn twijgen bedekt statig…

Die hete zon rent het alfabet af letters krijgen vleugels woorden vliegen fladderend langs flora en langs fauna zinnen lijken weg te dansen om lichaamstaal te willen verstaan aan de overkant van de oevers alles wat deugd gaat ten onder achter wolken verscholen daalt de hemel dichterbij vol liefde de enige vreugde het prille…

De totale rust die overheerst in dit ongerept stukje levert onvergetelijke momenten op: luister naar de laatste gezangen van een onzichtbare merel, een grenzeloze stilte bij de slapende flora Het wonder van schemerlicht in al haar glorie, een nieuwe nacht is op komst.…

Negen maanden groeide jij in mijn buik. Negen maanden keken wij naar je uit. Nu ben je hier, het is een wonder. Je bent zo mooi en zacht, echt bijzonder. Kijkend naar je in je wiegje, zo klein. Zijn we Hem dankbaar dat je ons kindje mag zijn.…

zo leeft in mij de stilte waarnaar ik soms verwonderd kijk als immer draaiende spiegel in een gevoelig schemerlicht dat kaatst naar alle zijden om het gedoofd lawaai nog verder te verspreiden met grote ogen zoeken mijn zinnen de oorsprong van het eenzaam zijn in de hartslag van duizend vragen tot ik krachtig ben om het antwoord…