Netgedichten

netgedicht (nr. 80.237):

De kwast en de wilgen

Ze vormden samen
een merkwaardige combinatie
in het zoete duister
van de volmaakte liefdesnacht

de kwast en de wilgen
en de lichaamswarmte
van zijn beminde geliefde
een bekende fotografe

er kwam weer
regen in de schilder
tranen, nodig
voor de onstuimige rivier

in deze breekbare stilte
vol abstracte wellust
passie en ordinaire neigingen
naar lust en liefde

Hoe je bent gebleven
vroeg hij zich af
terwijl hij haar boezem
liefkoosde met zijn sap

in deze verbolgen waarheid
sprak zei hem toe terwijl
ze haar tedere genegenheid
aan zijn roede toevertrouwde

schudden voor gebruik
leek het haar toe te schreeuwen
regen in de schilder
hij wist het nu zeker
hij is er tussen gaan staan

met zijn eenzame penseel
in die broze werkelijkheid
van bloeiende flora en woorden

zachtjes lurkend aan vochtige verf
openhartig met de bonte kleuren.