Alle inzendingen over Herhaling

En het gebeurde opnieuw - de wind waaide het gras loste zijn zaad en zaaide over de vlakte torende hoog stof in wolken dat voortbewoog en even later langzaam daalde tussen het zand - tot het zich herhaalde en het weer gebeurde, de wind waaide en het gras zij zaad loste en zaaide. -------------------------------- uit: 'Spinrag van…

Jou laatste stappen, aarzelend dog te zeerste gewaag, herhaal die ritme van die eerste: hoewel nie juis volkome onbesuisd geskied jou voortgang meestal uit die vuis, dit toon onafgerond, iets wat geen ag slaan op sisteem of pas by elke dag.…

spiegel nimmer zonder vreemden volière die de inbreuk van ontheemden begroet met een beurtzang tussen buiten zonder binnen en het zich buitensluiten droge regen koude zon en een stom naar elkaar staren tot aan de horizon vol woekerende meubels en muren sneeuwend in hun evenbeeld je bent snavel aan snavel roofvogel belust je dood te plukken…

Sommige gedichten dienen elke dag herschreven. Gewoon hetzelfde gedicht elke dag opnieuw. Andere gedichten niet. Wéér andere bleven beter ongeschreven. Dat zijn verreweg de meeste. Maar sommige gedichten dienen elke dag herschreven. Gewoon hetzelfde gedicht elke dag opnieuw. Tot het onlosmakelijk met ons is verweven en met de werkelijkheid…

Bij herhaling blijkt het zelfs goed om te zijn in de werkelijkheid; maar voor een gedicht is het meestal niks. Bronmos markeert wel de plaats waar zich de bron bevindt, maar tevens talloze andere plaatsen waar van een bron allang geen sprake meer is, laat staan van mos.…

in donkerbruine strofes stroomt een overvloed aan melancholie waarvan de gedichten straks zullen overlopen het is weer zover herfst tergt mijn gemoed tot schrijnens toe de eikels hoog in de bomen zullen spoedig vallen als verwoestende neerslag…

In de trein en oortjes van de iPod in gaf je, lijfblad in je weergaloze hand, een ingekeerde remix weg van Gerhard Richter en good old Vermeer, Lezende, zoals de trein jou zonder moeite lezen kon, bij het gesloten raam, tweede klasse, intercity, neigend naar het eertijds lezend meisje bij het open raam, haar pofmouw twinkelend van schier denkbeeldig…

Wat gisteren gebeurde komt nu weer: de zon (of soms afwezigheid ervan), de weg die glanst in autolampen, de frisse kinderstem die hoop kan brengen. Wat gisteren gebeurde komt nu weer: het zoeken naar geluk, de moeheid en de traagheid, ook de klachten, naast dankbaarheid die alles kan verzachten. Wat gisteren gebeurde komt nu weer: en toch…

zometeen ga ik je bellen en vertellen dat ik in- en uitgeklokt heb waarmee gezegd is dat geen minuut ooit hetzelfde is waarin ik graag nog eens zou willen doen en niet doe omdat er dan niets meer is wat ik ooit nog eens zou willen doen wat ik altijd al had willen doen…

Je vulde mijn hart met een lied dat ik zingend op het ritme van mijn wandelpas bleef herhalen en herhalen totdat ik uitgeput bleef staan om diep adem te halen. Men lijf voelde gelijk een vol glas bruisend helder water.…

van de herhaling is de bekende open deur, mij zo eigen en tot dwang doet drijven, wat is toch het doel of gemis…

De Eeuwigheid kan zich zelve nooit herhalen Alles wisselt, maar 't blijft wisselend één.…

Dat brengt de materniteitkennis: gevoed bij herhaling vrucht laat, uit zijn ontwikkeling, men gelost tot moeder geheld.…

Vandaag kijkt ze naar de herhaling van een film van gisteravond; ze hoopt dat ‘t deze keer beter afloopt als gister…

Het is weer spitsuur voor de barbecue En dus sluit ik mijn ramen en mijn deuren, Allergisch voor de gruwelijke geuren Van kipkluifjes en halfverschroeide koe. Gelukkig duurt de zomer hier maar kort. Ik hoop maar dat het heel gauw rotweer wordt.…

ze is de weg niet kwijtgeraakt ze heeft zich niet vergist ik zal het steeds herhalen zij wou zichzelf verdwalen omdat ze hier de weg niet wist ik zou haar kunnen vinden als ik dat werkelijk wou als ik maar niet zo bang was dat ik zelf verdwalen zou. -------------------------- uit: Chrysallis, 1978.…

Wie ben ik Om jou te verwijten Dat je niet meer verder wilde Een oordeel Dat is niet aan mij Wat er toe doet Is niet wie ik ben Maar waar ik ben En wat ik voel Ik ben hier Jouw laatste woorden Ik herhaal ze nog een keer Maar ze verdwijnen In de stilte Want ik ben hier En jij niet meer.…

Over de recidivist Hij had als recidivist Jaren in het gevang verkwist Door steeds in herhaling te vallen Was hij van kwaad tot erger vervallen En was zijn pleit beslist. Want ook een zware jongen Is ooit met iets lichts begonnen.…

wat zijn wij toch waanzinnig pathetisch in ons onmetelijk zwoegen koppig blijven we de kei van eigendunk een berg op duwen de goden lachen om het futiel herhalen van menselijk onvermogen…

ik ben de nacht ik ben de dag de wind en de regen de vis in het water het zoet en het zuur de traan en de lach alles ben ik wat ik zie en wat ik zag werk haar dus niet tegen en ben gevormd tot de mens van toen nu en later ik onderga en ervaar het leven ik sta niet boven maar ben onderdeel van de natuur dat is wat ik ben…

herhalen als vaker woorden zoekt in het eerste jaar van ooit het jonge leven kroop je door de wereld omdat lopen nog niet lukte zoveel jaren later lijkt dat zich te herhalen nu lijf en leden strammen dus weet je eigenlijk is het niet erg ouderen lastig ja irritant soms ook omdat je nu weet wat je toen niet wist leven…

geducht doet het gerucht de ronde onbevrucht slaakt de diepe zucht, reuzezonde niet van de lucht, deze zaak het smucht, ik kom het tegen, te vaak kun je het nog een keer herhalen, zei de blonde…

Niet verder meer Zelfs bij mij is een grens Vrede is wat ik wens Niet herhaling, keer op keer Leed gedragen jarenlang Leg ik nu af als een oude jas Uitstervend ras Hier is mijn andere wang…

herhaal ik Nee een vlouw! corrigeert hij geërgerd Ah! een vrouw Plecies een vlouw!…

Ik , de regenzon weet nog goed hoe het begon te regenen in mijn droomwereld dat was het begin van wat er later kwam ik herhaal mezelf zo nu en dan komt er een dag dat je mij ziet zing dan voor mij het mooiste lied en denk aan een ieder die dat niet kan.…

stokpaardjes trekken aan oeroude koeien uit bevroren sloten in herhaling gevallen beren liggen op de weg ---------------------- toelichting: Het jaar 2010 is koud begonnen. Wordt het niet eens tijd voor global warming?…

Waar ik maar ga ligt een pad voor me open secuur in mijn blik zoals littekens lopen Hoe de dag ook verblauwt of opvlamt om mij ik volg niets dan mijn hartzeer en het naambord ben jij ------------------------------ uit: 'Ik herhaal je', 2002.…

ik blijf het steeds herhalen.…

vandaag ben jij en ik ben er ook tot aan de laatste snik van wat we doen vertalen we herhalen we weten we dat samen ooit alleen zal zijn we weten het als eenheid, als de uitgebogen tijd niet meer van ons is…

Weer heeft hij 'overwogen op te stappen', Maar ondanks dit herhalende patroon, Vindt hij zichzelf bij uitstek de persoon, Om toegebrachte schade op te knappen. Voor mij heeft hij de boel te lang bedot, Hij is een paling in een emmer snot!…