Alle inzendingen over Het Land van Water OR Het Land van Water

Dit uitgestrekte land, van Cadzand tot aan Hulst, grenzend aan de Westerschelde, schuurt tegen het Vlaamse land aan, lijkt amper Zeeland te zijn. Of toch? Water, stranden, duinen uitgestrekte polders en kreken zijn hier ook. Alleen de zee slaat haar armen niet volledig om haar heen.…

Na jaren is ons land nu met een hittegolf gezegend. Of wordt erdoor geteisterd, zo kun het ook zien. Het peil van al het water daalt gestaag totdat misschien Over wat weken of een maand het eindelijk weer regent. Waarschijnlijk dacht u net zomin als ik dat dit ooit kon: Als ’t doorzet met die hitte gaat ons water op de bon.…

Heuvels lijken te dalen grond verschuift langzaam en drijft weg in de stroom van rood water. Het rode water volgespuwd met liefde sleurt je mee naar gebieden waarvan je nooit wist dat zij bestonden. Het bijna vlakke land ligt er verlaten bij zo zonder obstakels is de weg vrij.…

Waar land geleidelijk in water overgaat en je in zompige poelen het ontstaan van leven waant waar tussen de groen- en grijstinten van het wilgenhout de modder glinstert als de avond valt kun je onverwacht een rimpeling in het water zien en mits onbeweeglijk, een dier aanschouwen die in alles rust uitstraalt.…

Over water geen gedicht, hoewel adel verplicht, wanneer je in Dordt woont. Toch maar niet, tégendraads, tégen de stroom in. De oplettende lezer tóch z'n zin! Een gedicht over lucht(en), land, de 'overkant' Over wát? Dordts water. Vooruit, een on-Dordts gedicht schrijf ik nog, later...…

Hooghartig is het water in de lage landen. Denkend aan Holland zie ik smalle dijken moedig tegen het brede water staan. Een gat in de dijk doet diepe wonden slaan. Met de handen ineen wordt het werk verricht. Na vermetele pogingen is dan eindelijk het laatste gat in de dijk gedicht.…

Bovenop een hoge berg bivakkeerde ik als sneeuw Langzaam maar zeker stroomde ik als water op weg naar de zee In grote hoeveelheden door lange, diepe bedding slijt en rond ik vele stenen water van armen slok ik op Craquelé-slib als in kunst nadat water in massa verdween door laagte getrokken, op weg Immer.…

de aardappelen groeien in lagen zand en klei fruitbomen rijkelijk bloeien als een bloemensprei in mei een glimlach een wuivende hand het water spiegelt hier, in jouw land * Opgedragen aan S.J…

Een heldere gloed, straalt over het land, over de zee. Een afbuigend licht, weerkaatst op het water. Terug naar de hemel, waar de zonnestraal begon.…

schepen glijden op het water voorbij het lijkt net of ze wachten op mij tot ze aan de horizon verdwijnen toch blijven de lichtjes in mijn ogen schijnen ze leiden mij naar een ander land tot ik bij jou ben gestrand…

ik droom tweeduizend vlinders in de nacht landen op het water o zo zacht.…

er is iets dat me duint naar het Wad, de tocht door het vlakke land pluimt nog na, na deze langgerekte dag toch telkens als ik staar over het water valt het me op dat het me eigenlijk niet meer boeit, alleen de emotie spreekt nog uit een andere tijd maar steeds is er die drang om weer die kraag te beklimmen en de witte punten in de…

een kleine valk scheert klagend over witte huisjes aan de dijk tussen land en water de populieren ruisende bakens met trillend blad de brede rivier verdeelt het land gedreven stroomt ze door het landschap naar de open zee alles gaat over in iets anders wortels en vleugels steeds verder terug in de tijd…

Ze hebben er de laagste snackbardichtheid En krijgen er de minste kilo's bij En dus is men in Enschede best blij Met zijn empirisch vastgestelde lichtheid Alleen de jeugd is min of meer ontzet Want slank zijn, is dat eigenlijk wel vet?…

bouwtalent; waar het land het water raakt, dijk of duin ons trouw bewaakt, recreëert men poedelnaakt.…

De zon daalt, wij hebben ons verinnerlijkt in ons bootje en varen zoet vereenzaamd in een landschap waarbij ik roei en jij met elegante handslag het water in het water schept opdat wij zinkende niet zinken in het water waar zo pas zie ik omkijkend land was en ver voor mij op de kant was de kindertijd en wuift nog o god wat hou ik toch van de knieën…

Altijd bang in nachtdiep water dat is bang aan land. Dit is geen hol, eerder een leegte geen stootrand voor begrip, begeerte, noch een grot met ruwe wanden waarin op de tast. Zonder randen ligt het zonder berm, horizon, houvast. Geen bodem waarop schaduw meevaart. Helder het zwartst.…

GRAFSCHRIFT VAN EEN DRONKAARD T’AMSTERDAM IN EEN BURGWAL VERZOPEN Daar leit een vuile vent in deze put gezonken: Hij stierf in ’t water; maar hij was op ’t land verdronken. 5 oktober 1653…

leeg de stad vol het land trillend stilt lucht zonder schaduw schroeiend vlees als water vertroebelt leeft de sloot op zie je na het stof van de oogst weer horizon…

Zo kalm als op een vlot van helderheid en rust, gelegen op mijn rug dreef ik de ochtend in, het ochtendlicht, land, lucht en water waren één en zonder dat er van hun eigenheid maar iets verloren ging. ------------------------------------- uit: 'Verzamelde gedichten', 2011.…

Hij mocht op verlof, met een bandje om zijn enkel, niet zo raar, echter dat bandje belette hem niet, dingen uit te halen, heel naar! Overvallen en bovendien, de bajes weer in met een wapen of tien. Waarvoor men hem dat bandje liet dragen tja dat moet je MIJ niet vragen, want: Garantie met een bandje reikt slechts tot de deur!…

Ik zeg: zo ken ik je, zo houd ik van je, water als water.…

een visser vaart uit ver van het land in een wrakkig bootje zijn hart draagt liefde mee op de grote dobberzee het water, water zee zo diep kleurt als de ogen van Anka blauw, zo blauw zijn wonderschone vrouw “bootje, bootje breng mij veilig naar de haven met mijn vissenmand naar het thuisland” * Naar een Dalmatisch volksliedje…

Nu de waterstanden zijn gedaald, is de nood zodanig hoog gestegen dat men, bij gebrek aan zoete regen, zoute spoeling binnen heeft gehaald. Wie weet wat ons misschien nog meer bedreigt Als straks de droogte tot de lippen stijgt.…

Gescheiden door de Westerschelde 't Zeeuws-Vlaamse land, de overkant Het land van rust, van kabbelend water Haaientanden op het Cadzandse strand Een open land, omzoomd door dijken Daarbinnen is de aarde verdeeld Vanaf het voorjaar tot de late zomer Worden hier ontbijt, lunch en diner geteeld Het Volkslied zegt "Een land apart" Het loopt…

Zou kunnen dat alles trilling is licht, lucht, water en land teruggebracht tot atomen wij kijken naar het land op deze morgen in de Cévennes zeggen niet hoe de wind met de wolken speelt zich verbaast we frituren de zoete uien in kikkererwtenmeel voeren elkaar goudgeel verwonderen ons over het glanzen de dingen zijn niet wat ze lijken…

waar sluizen dwars het water keren groeit trots het lage land de hand die dijken bouwde op wind vertrouwde de molens schiep in dit gebied kruiste kaarsrecht sloten weefde polders tot patronen groen waar boeren het goed doen dit lage land geordend door de hand van ruilverkaveling heeft weer de trots van toen…

ik wandel tussen licht en land van zand het water bekijkt mij met zijn grijze ogen ik kijk terug naar haar tijdloze bewegingen het strand loopt heerlijk nu de wind is er de enige hindernis maar hij waait wel in alle kleuren de vlucht der vogels volgt de lijnen van het water er heerst een oude bekende stilte een korte schaduw van zon op je…

Even vlug trok jij een ander plan zwom aan land rekte je uit toen de zon haar warmte en licht aan je gaf jij glinsterend mooie water fee het zoute water droop van je af maar de golven wenkten je terug je riep nog kom het kan ik liep met je mee maar bleef op het strand en dacht was ik maar een zeemeerman…

Wij zijn polders en dijken ...........rijk Wij nemen hals-over-kop de wijk als water opdringt tot over dijken het sjouwen van zand in zakken zonder zin of nut Wij zitten plotseling in de put met onze voeten in 't water Dit is de kater in De Lage Landen aan rivier en zee 'Luctor et emergo'.…