Alle inzendingen over Het zere been

Plots daarna weer dwingen de middag zeer oprecht begroet Wordt versierd door de dag die vanavond als dansend' letters worden weggespeeld Daar de nacht, heer en meester dwaalt in zichzelf, in contouren wordt avond zeer sexy welkom Geheten. Warme slagen worden almaar steeds intiemer Horizon één lijn…

Los Laten Kluwen hoop Strengen oud Zeer Op en Neer Tollend duister Licht Punt…

Maar het doet nog steeds zo zeer!…

Ach vond ik één die zat van vreugde en zwerven De troosting zoekt die ik zo droef ontbeer En die als ik 't geluk heeft moeten derven: 'k Zou hem weer vrouw zijn, balsem voor zijn zeer, En willoos in zijn armen zou ik sterven Die zaalge dood die ik zo fel begeer.…

Vrouwen met opgestoken haar door speld of lint bijeengehouden Losse haren vibreren in bries in stralen van de zon die haar mooi' huid verlichten door opperhuid gerezen bovenuit opgestoken Ook met elastiekjes weten vrouwen te bekoren In allerlei kleuren diverse smaken bijeen met staartjes die inspireren in kleuren van de regenboog zeer…

Een vorm van een telbaar oneindig aan- tal zijden als symbool voor deze kwestie APEIROGON tekent deze situatie de vaak bloedige strijd tussen Christenen en Moslims; het Vredeslied van Rabin symboliseerde de absolute waarheid die geenszins mocht zijn 't recht van de sterkste zal zeer zeker zegevieren maar tegelijkertijd slechts verliezers…

Wat doet mijn hart weer pijn niet alleen vanwege het moeder zijn gewoon als mens tot mens bekijken iemand in zijn waarde laten is fijn Een compliment geven is zo lastig iemand afkraken zo makkelijk er is toch iets met je mis openbaar gedrag als dit is achterlijk Ik laat de eer aan mezelf maar zo leert diegene er niets van die kan de volgende…

Ik ben failliet Ik had zes BMW'tjes Ik ben een prutser, bagger in m'n kop Toch ben ik een zeer geslaagde kerel Want ik fiets langs de zee En JIJ zit achterop Ik hoor de meeuwen Straks gaan de kwallen springen Een vissersboot kiest het ruime sop Maar de grootste vis is al gevangen Ik fiets langs de zee En JIJ zit achterop.…

als je dagen langer zijn zoals eindeloos de nachten zo van en voor jou alleen als je zeker weet ook dat je genoeg hebt van het leven hier wacht nog even toch laat je niet gaan want het is goed weet je even nog te blijven toch als de dagen donker zijn meer nog dan de nachten omdat het zeer doet en pijn als je zeker kiezen wilt naar…

In tijd is ons leven gemiddeld zeer kort Afgezet tegen oneindig is 't niets Weer and'ren zeggen: ''t is tenmin- ste íets' Naast het zeer vele dat er echt wél aan schort Hoewel berekening gaat im- mer door Leef ik mijn leven, echt wetend waarvoor...…

Ik vind het goed, Het doet niet meer zo zeer.…

En God ging dood, maar zeer tevree, want God had nog een laatste wapen. Hij liet de mensheid voor wat het was, angstig of domweg in arrogantie, heel stilletjes nam hij de benen. En God ging lekker op vakantie, maar daarmee was ook 't hiernamaals verdwenen, de mens bleef met niets, omnia vanitas.…

Is onbevredigbaar, meer en meer en meer geen uren maar dagen, te lang zonder elkaar doet al zeer... Droom mij ...droom mij…

Tegen de tijd dat je je weer herinnert hoe je benen werken, doet je hele lijf zeer van het leeggezogen zijn. Geen mens heeft hem ooit kunnen vangen of verjagen, ongrijpbaar als een dief in de nacht, haalt hij wat hij pakken kan. En je weet nooit wanneer hij weer terugkomt.…

tweede kans vol met goede moed op eigen benen vrijgezel met mij gaat het weer goed!…

(voor Shirley Jannice Henry) Als de zeer gerespecteerde vrouw van de kunstschilder James Porter hoefde je niet met de benen en al bloot. Als moeder van twee kinderen zag jouw toekomst er florissant uit en dacht men alle tegenslagen weg. Zeker dat meest ongewenste en definitieve.…

Meteen toen hij zichzelf had laten vangen Heeft Tariq boos promotie opgeëist Op de de-meest-gezochte-mannen-lijst Die overal in Bagdad schijnt te hangen. "Want op plaats drie-enveertig," zei Aziz, "Lijd ik als kopstuk echt gezichtsverlies."…

Opgesloten in jezelf. Je hart ommuurd. Met grove stenen in diverse lagen. Gemetseld met snelbeton. Water en stootvast. De kleuren vervaagd naar grijs en zwart. Vergeten een raampje voor een beetje licht naar je hart.…

zij had haar kleine emoties en irritaties zo goed verpakt dat opsporen bijna onmogelijk was verblind door schoonheid in een subtiele actie ontgaat je dan de fractie waar het eigenlijk om draait zo heb ik de vinger nooit echt kunnen leggen op een zere plek door haar pleister joh doe niet zo gek pas als het niet lukte door…

Al raken onze stoere veteranen Als oude ijzervreters nooit van slag, Ze waren op een droeve najaarsdag Vanwege hun Prins Bernhard toch in tranen. Want die had tot verdriet van zijn soldaten Hotel de Wereld voor altijd verlaten.…

Tussen slaap en droom kwam jij te staan En hield mij wakker één nacht lang Om pas in het eerste licht weg te gaan Vrees was mij onbekend, nu ben ik bang Dat jij opnieuw vannacht daar zult zijn Om mij te wijzen op de bekende pijn…

een man een eikeltje lang zijn lichaam was zeer depressief zijn lichaam schreeuwde stop met klussen je deed het al veel te lang maar gedreven door de leuze “arbeit macht frei” zeiden zijn ouders gesteund door de plaatselijke arts meer werken dat moet je doen ze dreven hem verder daar waar mensen die vermoeid en verslagen…

voor tactiek heb je geen tijd meer je woorden ruiken nu naar angstvalligheid de inkt verbleekt in een mistige poëzie het grimmige wat je had slaat over in kokhalzen je onstuimigheid zwijgt in alle talen of ben je soms een simulant aan de kantlijn…

in mij regent het zoals het zal zijn van na mijn dood het levensbrood gedoopt in wijn de smaak van zuur azijn verwijld gevlucht in oneven dagen snijdt de wind en blijft aan me zagen een ebbenhouten doos met wat koper beslag oogt zeer broos gezien vanuit het kleine gelag…

een paar flitsen vormen de leegte van morgen ik had het diep verborgen je kent dat wel, ooit als verloren aan het daglicht onttrokken mijn gevoelens zouden vervreemden opdat alleen het verleden mij zou lokken…

Als je het soms niet meer ziet zitten Al zit je soms in een dip Dat zal je moeten incasseren Dat valt ook niet te leren Dat komt zomaar op je pad Je heb deze ziekte ook nog nooit gehad Vecht terug naar betere tijden Je heb de kracht in je om daar toch voor te strijden Die kracht zit in je geest Dat is bij jou zo je hele…

hij vermoedt een verhaal achter elk geluid digitaal versterkt zonder bron aan de bron van zijn gehoorkanaal of hij nog wel eens luistert drukt hij zijn oren dicht tegen het schriele hoofd tussen zijn benepen ogen een neus die speurt naar de angst die als altijd hem verteren wil of hij ook wel eens snuift en dan de deur luid…

ik zwaaide draaide me om herkende de wereld weer het deed alleen zo godvergeten zeer nog bloei je steelde lang als knop lenteschoonheid die alleen de zon ontbeerde wat ik ook probeerde wij zijn zomer aangegaan in lange lichte dagen zelfs stilte bracht geen vragen wij genoten van een innig samenzijn maar de vergezichten bleven…

Welke plek op deze boze aard is me een paar zere voeten waard? Waar is er een bedevaartsoord voor mensen zoals ik, mijn soort?…

De werkeloosheid stijgt, dat zult u merken Zo wordt ons door politici voorspeld Beste gek dus dat door hen ook wordt gesteld Dat ouderen straks langer moeten werken Ze zullen mij wel binnenkort ontslaan En opa krijgt daarna gewoon mijn baan…