Depressie

Genadeloos slaat hij toe,
het tandeloze monster,
verstikkend met zijn adem
die als een zwarte mist om je heen sluit.

Hij steelt je lach,
zuigt al je energie op
en laat je als een lege huls op de bank liggen
waar je dagenlang niet vanaf komt.

Tegen de tijd dat je je weer herinnert
hoe je benen werken,
doet je hele lijf zeer
van het leeggezogen zijn.

Geen mens heeft hem ooit kunnen vangen
of verjagen,
ongrijpbaar als een dief in de nacht,
haalt hij wat hij pakken kan.

En je weet nooit wanneer hij weer terugkomt.

Schrijver: Gabriëla Mommers, 13 oktober 2015

gabrielamommersyahoo.com

Biografie van deze schrijver

depressie

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.3 met 10 stemmen 783