Alle inzendingen over Jong volwassen

Nieuwsgierig wandelt zij langs de kustlijn in haar hoofd maar golven -en ook zij trekken zich steeds tijdig terug Ze wacht maar weet niet waarop een schip misschien dat haar ongehavend lichaam grenzen geeft…

Steeds wanneer ik mezelf zie staan herbergt de tijd verloren dromen die in mijn jeugd als een mand vol nachten de angsten in het duister fantaseerden om toch maar heel even iets van liefde te mogen proeven wanneer mijn eigen armen me warmden krakende deuren die als pencelen met zachte strepen werden gesloten hielden niet de woorden tegen…

Ik ben uit je schoot ontschoten, eenling, altijd een Remi, nu soms het liefst sans famille, volwassen worden is niet zien dat iedereen uiteindelijk alleen dood gaat, maar accepteren dat het bestaan komt en gaat, uit meer dan alleen een eicel en zaad bestaat, van kroost tot man, is niet voor de eerste keer vrijen met een vrouw, maar bereid zijn…

zeggen, want dat vindt men vandaag de dag toch leuker dan dat saaie normen en waarden geleuter soms denk ik zo van, was ik maar weer kleuter toen was alles zo veel simpeler - en werd er ook niet zoveel bullshit van me verwacht maar goed, het hier en nu is waar ik ben en ik besef dat ik 't tot nu toe prima volbreng om beetje bij beetje m'n volwassenheid…

Zolang je je vastklampt Aan een ander Als een kind Ontkennend dat Je volwassen bent Maak je een slaaf Van jezelf…

Tja, volwassenheid is niet altijd makkelijk!…

als je het één keer volwassen ziet vergeet je het waarschijnlijk niet en evenmin de gunstige eigenschappen om je gezondheid op te lappen En het is ook ongelooflijk dat mijn vrouw een plantje, nog onooglijk, herkent alsof dit al volwassen is terwijl ik me suf peins en gis waarom kan het geen duizendschoon zijn of iets anders, want het is nog…

een onafzienbare rij wandelaars bevolkt het pad dat voor ons huis de schakel vormt tussen volwassen straten de avondvierdaagse loopt door de geopende luxaflexlamellen zie ik delen van mensen bewegen naar de onzichtbaarheid jong over- heerst ouderen lopen begeleidend zwart een galgolf neemt me op en gooit me op één hoop met vergetelheid…

Kind van twaalf is bijna al volwassen stelt zich op als allesweter ik was twaalf en speelde nog want mijn ouders wisten alles beter. Elke generatie heeft z'n kinderen jong geleerd is oud gedaan 'k zou toch best nog eens als toen met mijn ouders aan hun hand meegaan.…

Middelheimtanka – zaterdag 29 maart 2014 Lente in het park. Vorm en lijn onverstoorbaar in de zoele bries. Geluk fladdert in mijn hart als prille berkenblaadjes.…

Het zal je nimmer lukken, een ander te veranderen. Je oogst meer geluk wanneer je zelf de verandering bent!…

Ik wil getroost worden Mijn grote verdriet doet pijn Kus mijn tranen weg Fluister mij tot stilte Laat mij weer even een klein meisje zijn Ik wil getroost worden Mijn grote verdriet doet pijn Trek me op schoot Streel mij tot rust Laat mij weer even klein meisje zijn Ik wil getroost worden Volwassen zijn doet zo’n pijn Mag ik af en toe…

Zullen nooit volwassen worden en ook nooit volwassen zijn zijn "in't kind zijn blijven steken" alsof ze nog op't speelterrein zijn... Laat lekker gaan en reageer niet is het beste wat je kunt doen Laat ze lekker blijven pesten... Hebben gewoon niets anders te doen.…

Als ik later groot ben, dan ga ik buiten spelen Niemand die me tegenhoudt En als iemand het toch aandurft, dan zal ik hem bevelen Al is het zijn zandbak, dat laat me koud Och was ik maar weer zeven jaar Met choco op mijn wang En ranja met een rietje in een plastic glas Fantasie en vingerverf op het behang Als ik later groot ben, dan koop…

Je was achttien, en volwassen zoals je zei. Je had het wel gezien en verliet je vader en mij. En ach, de wereld die kon je wel aan. je wilde op eigen benen gaan staan. Maar na een maandje of vijf, had je bijna geen hemd meer aan je lijf. Je geld verbrast, de huur niet betaald, en veel foute vrienden aangehaald.…

Een zacht-vrome homo (een stomme) werd zat van dat eeuwige kromme “Een heel hostiekoor misbruikt gij aldoor en mij wijst ge af Godverdomme!”…

ik heb je gewekt je laten komen en koester je de saaie dromen je verlegen lach je weet dat ik je mag je boeit me mateloos in jou ontsluiten ga ik me ongeremd te buiten ik heb het kind in je gezien het oogt zo schoon zonder volwassen schroom we zijn versmolten in het rood van passie en van bloed de nieuwe waarheid voelt zo goed…

bedoel is daar die norse frons en soms die grote smoel die woorden stroom van verwijten die je voor me gooit dat ik je niet begrijp dat jij het zelf beter weet en zeker geen kind meer bent en elk woord uitgsproken of met dodelijke blikken vermengd zijn stuk voor stuk zweepslagen waarmee je mijn hart en ziel krenkt ik heb je lief mijn jongen…

omhels ik nogmaals deze toekomstige herinnering en zou willen dat ik je lijnen kon tekenen ik schud mijn kop als een jonge hond heen en weer en bedenk dat het met vier poten wel erg moeilijk wordt om een potlood vast te houden…

Ik denk aan je, al ben ik nu volwassen, groot, dank je George, ook al zingt de zanger ... "George is dood".…

ik heb de schoonheid van symmetrie huid en jonge jaren gezien in hun bloei en voorzichtig openen naar volwassen zijn rijping bereikte een ongekende balans in volmaakt zijn en toch kregen zij de handen niet op elkaar in een stimulerend applaus omdat een bindende factor ontbreekt namelijk de ziel die van binnenuit de verschijning…

Tot nu toe altijd samen ja’s en nee’s, Geen middag in je eentje lekker statten, Geen drankje zonder op elkaar te katten, Zo is het leven van de Siamees. Ik hoop dat het goed afloopt met die meiden, Je mag toch in Iran normaal niet scheiden?…

De NSA-agent dacht: ‘ik heb beet’ Nadat hij in de smiezen had gekregen Dat Michael meer en meer begon te wegen En dat hij aan extreme inkoop deed Een inval bleek noodzakelijk kortom En wat men vond: een calorieënbom…

met hardhouten kop geschorst voor gans het leven krimpen mijn wortels…

liefde gaf me vleugels verdriet nam ze weer weg alleen nog zwemmen zal ik in afritsbare broeken en waterdichte schoenen naar het diepe Engeland de onbekende overkant bloemen moet ik sparen voor zoete zeemeerminnen omdat zij niet bestaan omdat ik ze nooit zag maar wel de zachte dood in hun mooie ogen…

Veel kinderboeken tonen in alle eenvoud de levenswijsheid, waar volwassen mensen vaak lang naar blijven zoeken.…

mijn kind ik draag je verzorg je; voed en koester moeders oergevoel een band door bloed en tranen breekt niet uit volwassenheid…

Warempel ik sta op de drempel der volwassenheid Maar ik weet wel beter Onderhuids prikt reeds de eerste mee-eter.…

Kind zijn kan ik niet meer Spelen is wat ik verveeld wil Volwassenheid nu is het lot Kind worden lukt me ooit Als ik een en ander afleer In het land van moet nooit…

Voor Fairouz die te jong overleed…