Alle inzendingen over K A T

Nog wandel ‘k door het zwaar berijpte gras, En hoor naast me op de vaart het fijn gekras Van schaatsen over ’t hol rinkelend ijs: Ik heb ’t gevoel, of ‘k op ’t bevroren glas Cirklend, zwevend, zwenkend op kunst’ge wijs, Met ’t buigend bovenlichaam daal en rijs: ’t is in mijn rug, of ‘k zelf op schaatsen was.…

avondronde de dokter komt hij glimlacht en vlindert met zijn hand over haar brandende huid zij knikt, uitgeput, uitgedund door woorden die achtergebleven zijn zij zwijgen samen een dialoog net zolang totdat zij nog een paar keer wakker schrikt…

Voor mij, wiens twijfel wegdacht, wat 'k bezat, Was 't diepste van de wereld veel te heilig; Maar 'k weet: daar, waar mijn hart is, is mijn schat; In Brahman is mijn hart: mijn schat is veilig. In dromen ben 'k mijn rijkdom mij bewust; 'K zie, stil, mijn anemonen. - Ik heb rust.…

‘K haat de aarde. – Haar metaalreuk, de eeuw’ge, slaat Omhoog: hoe kort kuste ik ‘t roodblonde glad? En de onverschill’ge, die geen eerbied had, De wind, die deed wat ‘k wilde, O, hoe ‘k hem haat! – Vaak door de wildernis van ‘t leven floot Met giet’lingklank, een Waldvög’lein, de dood ‘T vertrouwd motief: Kom mee!…

'k Ben éven weg... je zult me éventjes niet zien... 'k bén er éven niet.... je zult me éven moeten missen... 'k Ben éven weg van huis... 'k Moet "even" naar 't ziekenhuis... dus "plaats" ik even niet... Maar wees niet ongerust... al is mijn lichaam géén machine... 'k Ben gauw genoeg weer op de been, je zult 't zién...…

'k Ben niet in m'n hum ook niet in m'n sas 'k Ben een beetje triest en als dat alles was: 'k ben 'n beetje verloren 'k ben mezelf wat kwijt dus zeg ik wie 't wil horen: 'k voel me een kleine meid. Dus ben 'k niet in m'n hum en ook niet in m'n sas gewoon 'n beetje triestig da's alles, ik pak m'n jas!…

daar schiet het mij te binnen, 't piekeren hielp mij uit de nood. Nu ik 't mij weer herinneren kan geniet ik terug met volle teugen, 'k was er uren van in de ban, van dat ene woord: Geheugen!…

Nu, 'k zal 't er maar bij laten, 't Had anders licht de schijn Dat ik heel wijs wou praten En 'k wil geen wijsgeer zijn. Maar als mijn dikke brieventas Een gaarbak vol van wijsheid was, 'k Bracht licht zo ik er wijs bij stond, Te paard mijn brieven rond.…

Die dag stop ik dan als zus een tijdje in mijn geheugen eer ik de teugen die ik van ‘t leven nam vertolken kan. Komt er wellicht een vliegtuig met tekst van jou langszij verklapt het avondrood de dan echt geldende reden erbij. Maar vandaag is de lucht ook even echt staalblauw, stuur ik in gedachten bossen vergeet-mij-nietjes aan jou.…

Wij kennen al jaren van die dagen de korrels aan het strand, de schelpen het schuim op het water dat af en aan als golven wederkerend het strand aandoet, het koude dat je in winters laat huiveren. De nacht telde deze keer minuten lang uren. Vandaag is huiverig, ik zoek niets en ben thuis de dag is kil niet vrolijk, de sfeer is gelaten, regels…

Alweer een week gesprekken over stemmen Want Frans en Froger gaan nu naast elkaar In stilte naar 't eind van 't Rembrandtjaar Wat mij haast in een houdgreep weet te klemmen Eén plaat blijft overeind voor iedereen: A. Hazes en 'Met kerst ben ik alleen'…

En preek ik koketterend van mijn leed, Omdat het hoort bij 't dichterlijk bestaan? Dat 'k zelf dit vraag, is dat al geen bewijs? Ja, zeg ik daarom, dat 'k oud ben en grijs, Opdat 't zal schijnen: Wat hij zegt, is waar? Of knaagt de twijfel na mijn wetenschap Hong'rig 't geloof stuk in mijn dichterschap?…

'k Leg, moeder! in uw handen neder Wat 'k heb gedacht, wat 'k heb gedicht, En 't is me nu, of nog eens weder Mijn hoofd aan uwen boezem ligt. En is het u misschien bij 't lezen, Als voelt ge iets , u van ouds bekend, Denk dan: de kussen zullen 't wezen, Die, met dit boek, mijn kind mij zendt.…

U zat toch in ’t verzet?'…

Ach - 'k droeg een korrel zand! Geen godsvazal Was 'k meer - voor wie? voor wat? Ik zag mijn lot, En snikkend - lachend, vond ik 't pad naar 't dal.…

Zoals 'k me vaak, door 't Zelfbesef verlaten, Om lege werklijkheid van drukke straten Met stille Poolster troost, al zie 'k hem niet, Zo voel 'k na dood van liefde en moeder, beiden, Van heel ver in mijn denken binnenglijden De rust van Mahler's Kindertodtenlied.…

Meerdere keren de douche in, niet dat ’t helpt maar je wordt eventjes wat natter dan je al was en de verkoeling is even een feit Het is zo warm, het is zo heet, ‘k wou dat er een windje stond, de een na de ander zucht en is vergeten dat er verleden week nog een storm woedde die iedereen deed verzuchten, < ‘k wou dat het wat warmer was>…

Ver, ver - in droom - Ik hoor mijn jagerskreet Gillen door 't woud, als toen mijn arm de knots, Moordend door steenklomp, met machtige bots Op 't hunk'rend roofdier, bloedig voedsel, smeet; 'K voel mijn verleden, toen 'k, druipend van zweet Na donk're worsteling in holle rots, 'T bedwongen wijfje - vroegste mannentrots - Hijgend van…

Gemakk'lijk lig ik in mijn leuningstoel naast 't rode pluche van zonnig tafelkleed; Plancks quantenleer zou 'k lezen, maar 'k vergeet van mijn hier-zijn 't hoogst wetenschpp'lijk doel: want 'k zie een tulpenveld, vol gekrioel van lichte en donkre vlammen; eer ik 't weet, silhouetteert mijn hand een haas, die eet met mumm'lend mondje…

Soms aai ik mijn haar; maar mijn vingertoppen Zijn veel te wijs: ze laten zich niet foppen; Ze denken: Neen, neen, dat was blond, niet grijs, En 't was zo zacht, en 't rook zo naar seringen.- Dan aai 'k maar door de lucht. Herinneringen Golven rondom me, en 'k drijf naar 't paradijs.…

Spaces between words, without a title Wannaplay schommels bij het Muziekgebouw? A No one show don't mean a thing if it aint got any swing…

'k Koop mij ook zo een nachthemdje zei ze 'k scheur gewoon de uitsnit wat meer open 'k trek de zoom wat uit dat ' t goed rafelt da's tof zei ze da's niet uit da's in…

Voor mij, wiens twijfel wegdacht, wat 'k bezat, Was 't diepste van de wereld veel te heilig; Maar 'k weet: daar, waar mijn hart is, is mijn schat; In Brahman is mijn hart: mijn schat is veilig.…

‘k Heb mijn levenstaak volbracht, En mijn uurglas is verstreken ‘k Voel mijn wenende ogen breken; ‘k Voel, o dood! Uw ijzeren macht, Goede nacht, goede nacht!… ’t Is voorbij, ’t is voorbij, Al wat mij aan deze zij Van het graf ooit vreugd kon lenen Ook ’t verdriet dat mij deed wenen. ‘k Ben aan ’t eind der woestenij! Ik ben blij!…

Wie ik liefst ontwijken wil Kom ik 't eerste tegen; Als ik graag mijn kooplust stil - Ben 'k om geld verlegen.…

'k Wandel met een lied door 't leven, Blij als 't kind aan moeders hand - Kennis, door uw rijke dreven, Kunst, door uw gelukkig land! 'k Heb een wereld voor mijn spelen, En vermoeid van spel en lust, Of van mensen die krakelen, Ook een Hemel voor mijn rust.…

Ubi uber, ibi tuber. ’t Is november. Wat luguber! Het Latijnse citaat is afkomstig van Erasmus, die het ontleent aan Apuleius. Ik kwam het ooit tegen in een artikel van François Rigolot over het interpreteren van Rabelais, waar het als volgt wordt vertaald en geïnterpreteerd: Là où il y a prolifération, il y a aussi risque de cancer.…

o Dichten, die ‘k gedregen, die ‘k gebaard hebbe, in pijn des dichtens, en gevoesterd aan dit arem herte mijn; mijn dichten, die ‘k zo dikwijls her- castijd heb, hergekleed, bedauwend met mijn tranen en besproeiend met mijn zweet, o spreekt voor mij, mijn dichten, als God eens mij reden vraagt, is ‘t zake dat gij, krankgeboor- nen, ‘t arme…

hybride wordt geen lucht gespaard Van A naar Beter, noch van B naar A…

P rettige R ozengeur O mhuift herinneringen F ijne gesprekken I ntiem en eerlijk C oncentreren I ntens : A mour T oujours…