Alle inzendingen over Kogels

waarom zweeft men in het rond in het alles in het niets niets anders dan dat zweven door dag en nacht vloeibaar goud of silver zoals de kogel voor een wolf vampier of wat dan ook zie de mist zie het als rook zie het als mist weet je het zeker of heb ik mij vergist wie sist en schreeuwt de rapen zijn gaar wat is echt nep waar.…

Maar eens op ene dag Kreeg hij op zijne boot Een kogel in zijn maag En was toen eensklaps dood. Hij won maar altijd door En hij verloor ook nooit.…

Oorlog strijd vult het hart van de tijd als uiteengebarsten planeten daalt het vuur uit de hemel neer weerkaatst de hel op aarde oorlog is weer in krijgt een podium hunker naar strijd dood en verderf schopt peinzend de kogel voor ons uit alsof we het nooit zullen leren…

Met kogels, bajonetten en raketten Mag je dan lekker mee een land bezetten. _____________________________________ ...de VVD wil veroordeelde criminele jongeren na heropvoeding een baan geven bij Defensie...…

dit is geen tijd voor poëzie maar voor een kaartspel recent door kinderen bedacht waarvan de regels zich dus naar believen mogen wijzigen alleen één ding staat vast maak je een fout dan krijg je een kogel je mag zelf kiezen waar net zo lang totdat het magazijn leeg is daarna is het opnieuw delen…

te blijven staan te blijven gaan voor vrede, liefde en harmonie tussen alle wervelwinden kogels en tanks haat en woede: het geloof te behouden met uitdragen om het mooiste ideaal te doen gelukken, zodat het resultaat van volledige wreedheid... grandioos zal mislukken.…

Ik ben -eerlijk gezegd- een vreemde vogel Ik blaas mezelf niet op ben zelfs niet opgeblazen Ik wil ook niet langs hemelen drijven dan wel razen Ik heb wel wat weg van een felgekleurde kogel Toch heb ik een kop,ogen,snavel kortom:'n gezicht Deze dichter heeft zelfs over mij gedicht Noemt mij: een vreemde vogel nog net…

Tegen het ochtendgloren sloegen de kogels in op de scheidslijn. Angstvallig hebben we onze stellingen verlaten. We trokken nieuwe muren op van woordstenen gevoegd met zwijgen. En sloten onze schulp.…

Het is soms oorlog in mijn hoofd De pijlen en de kogels schieten om mij heen Ik wou dat de pijn wat verdooft Maar het komt zo hard binnen Dat al mijn zinnen tekortkomen Er is geen ruimte voor vrede Want die vechten wil, moet komen Maar tegen jezelf vechten is overgeven aan je gedachtes Laat het maar los zeg ik nu Want wie vechten wilt tegen…

Door een kogel doorboord. Zij is ter plekke neergestort en heeft zelfs de knal niet gehoord. Als slechts één van de 1830 kleurt zij de sneeuw rood. Het was een keuze: De kogel of de hongerdood. Die hongerdood zullen wij niét beleven. Zij, worden nu door topkoks, naar 5 sterren niveau verheven.…

het hoogste wezen is respect de hoeder van vrijheid kleurrijk woord en genadig oor waanzin woekert vrijheid bloedt haar geest gegijzeld door dogma en wraakzucht de hoeder verkracht tot wapen van woede duizend grote bekken honderd dove oren vijftien kogels twee messen een leven nul 0…

nu berkengeel en waterwit elkaar vermengen met het hemelsblauw waar vorst in zit beef ik, door de kou van duizend oude dingen maar daarboven in mijn kruin struint zoetelief als vogel en een kogel -door de kerk het zwerk betrekt, maar ik niet meer ik laat de regen dalen en vergeef me, voor de tien- miljoenste keer…

Roerloos Ligt De tijgerin Haar hart Doorboord Met kogels Welpjes Zoekend naar Het eens Zo warme thuis Moedermelk Met de smaak Van bloed Levenslessen In wreedheid Achterblijven Hulpeloos Schreeuwend Niet begrijpend Maar dan Liefdevolle handen Strekken Zich uit En het kwetsbare En weerloze Vindt bescherming Nieuwe warmte…

de vingers knoestig zij schreeuwen naar de lucht spieren als gedraaide ijzeren balken hij roept met brakende mond het onwezenlijk gerucht terwijl gewone lieden rondom hem hene zwalken gepoot op het altaar van stenen blokken blijkt zijn hart al vroeg er uitgeschoten doorzeefd met kogels en licht hij staat verstijfd doch zie…

Plotseling zag ik een zinnig woord tussen al jouw dubbelzinnigheden was er opeens die essentie van geest in ons en samenzijn een brief schreef je met de hand van een man een postzegel plakte je met de maan van een vrouw en in jouw verborgen intellect ontdekte ik een ratio, de grenzen voorbij alsof onze held nog leefde de kogel overleefd…

over de zee, ren spring over kogels, vlieg ben weg van de aarde af-geschooten De tijd trekt door. maar jij bent alleen. geen mens om je heen. de tijd trekt door. maar jij blijft staan.…

Nu is de kogel door de kerk gezegend, dus hij doet z'n werk. 't Is treffend, hoe die kogel maakt, dat die soldaat het vloeken staakt. Al is vermoorden illegaal, het wordt gedaan op grote schaal, zodra een oorlog is verklaard. Wat is een mensenleven waard?…

over haar nek simuleert ze ziek strakzat van toezien in een keurslijf is het bed vandaag haar kogel uitziend dat hij verloren thuiskomst met linkerhanden rondjesdraaiend dient zij hem alleen nog van repliek dubbel opgeblazen aanwaaikont welgevallen onder bolgevreten buik propt zich het voedsel in zijn mond als een pasgeboren kind blèrt…

ik leef de tijd na een kwade dronk, in onrust en verwarring blijkt het bed gestolen zien mijn ogen wat ik niet wil geloven onder een vaal bleekgroen licht van loze beloften staar ik naar mezelf achter het gordijn van slechte gedachten ik zit gevangen tussen paracetamol en de waanzin de absint heeft mij bedrogen en de kogel wenkt belooft…

vanuit zijn diepe zelf de wil tot schrijven om te verslaan wat er gebeurt in plekken waar de vrijheid niet gewoon is, men met kogels praat het leven niet als heilig wordt beschouwd niet zoals zijn achtergebleven familie thuis hij was de ogen van de wereld deed wat hij het meeste liefhad adrenaline schoot door zijn lichaam dag in dag uit…

Wanneer je na je dood wordt gecremeerd zien wormen die al voor je in de rij staan een heerlijk feestmaal aan hun neus voorbijgaan. Dat moet, vind ik, worden gecompenseerd. Verwerk mijn as tot inkt, onder de pollen verwacht de worm een mis, met zeven mollen.…

Een opa - voor mijn geboorte De goudvis, die papa niet meer kon maken De oma van een vriendinnetje Mijn overgrootmoeder - te laat om haar te leren kennen Lotje, mijn cavia, tijdens de vakantie Mijn oma - zonder dat ik het wist Een vriend van mijn vriend - door vijf kogels De sigarenboer - door twee Een van mijn ooms De vrouw van een…

De droom is weggevaagd Door het bijtend realisme Van alledag Het gevoel is verzwolgen Door de pijn Van de verscheurde levens De dood is ingetreden De ontbinding gestart Het leven wordt geleefd Door de idioten Van strijdende partijen En het jongetje speelt op straat Het ziet de kogels niet Maar mijn oren horen zijn schreeuw Dan is het…

ik weet dat ik de kogel niet meer kan ontlopen ben gewikt en gewogen goed bevonden voor het kerstdiner heb alleen de bruine ogen van een ree ik kijk ze aan zie ze staan in twijfeling weet mezelf een dartel ding zal onschuldig naar de bosrand wijken ze lijken doelloos weg te kijken maar komen in het donker terug om niet het sterven…

De einder Is onderweg naar jou Jij die denkt aan de vorm De inhoud van niets Dat nog op een'gerlei Wijze er iets toe doet Wat dit betreft beheerst De leegte ons iets Dat zij bedroefd om mij Haar mooi' lach doet klinken Daar versteende tranen Als kogels hun weg Banen door het verschil Tussen ons; jou en mij *Mijn geliefde…

Wat er gister is gebeurd Een overlijdensbericht Een familie die treurt Ze hadden niet gedacht Hun kind te verliezen Maar zo is het gegaan Ze hadden niks te kiezen Een stukje verderop Lees ik dan in het groot Het was geen dader Ze was het zelf, die schoot Een meisje van zestien Al met zoveel problemen En ze kon niks anders Dan een kogel…

de trukendoos van soldaat van den Vijver bevatte geen kogels meer na het salvo van huilend gelach in de soldatenmess nadat hij zijn komediantenact afsloot het was een steengoede act zelf uitgedacht door soldaat eerste klasse van den Vijver net niet goed genoeg voor voordracht aan het front hij mocht gaan zonder act, met volle trukendoos…

Het jonge kind met blonde krullen de ogen helder, hemelsblauw is een oud mens geworden met doffe ogen, de haren grauw De poppen zijn verruild voor kogels met de tranen komt het bloed voor huizen zijn er de ruïnes en niemand ziet wat het met haar doet Van warme familie naar de wezen in de puinhoop van donderende brullen hoor je haar zachtjes…

ik hoorde woorden verdrinken in stemmen die zongen over wanhoop en pijn het lied van de zwemmers met stilte als repeterend refrein de barstende lippen van droogte en kou memoreerden hun vlucht voor angst en barbaar in een regen van kogels als minachtend gebaar zij hebben vrijheid voor even gezien het benedendek kraakte maakte snel…

de vertraagde voetstap op de trap het gierende geluid van de huissleutel die onophoudelijk het slot mist - het zijn de kogels door mijn hoofd ik geloof dat ik krankzinnig word nu ik mijn geboorte wens te wissen en mij vastklamp aan mijn kussen om de ruïnes niet te hoeven zien later zal ik neerschrijven hoe je strompelend mijn kamer betrad…