Alle inzendingen over Leeg

in meer dan mijn armen kunnen dragen zet jij jouw wereld naast de mijne met zelfgeschreven recensies die woorden uit de winter schudden kaalgeplukt, de bomen, mijn ogen het stoten in mijn buik, de bloesems en het kijken waar ik lig, waar niemand mij mag horen met ontelbare wonden bijt en beeft de stilte, in mijn hart het wenen, de…

herinneren doe ik niet uit dwang maar om de warmte van het herbeleven als je doordringt tot mijn kern heel even weer opnieuw beginnen om het hart dat bonst als je in gedachten tot mij spreekt en ik dan zeg dat het koud en leeg is al zo lang maar niet vandaag…

eenzaamheid eenzaamheid is dat ene lege plekje in je hart waar nog best iemand in past.... januari 2007…

God heeft u van mij afgeëist, En nu de tedere avond grijst, Buig ik, niet meer vermetel, Bij uwe lege zetel.…

Je ogen zijn leeg De glans is vervaagd Niets dan verdriet Het verlies knaagt Je ogen willen niets meer Dolen in een doelloos bestaan Niets dan leegheid Het liefst wil je hier weggaan Je ogen sluiten toe Gestreden deze ongelijke strijd Je liefste overleden aan kanker Een einde van een verloren tijd……

In elk huis waar ik kom Voel ik mij meteen thuis Ik voel dat God bij mij is Nooit is Hij verhinderd Of ergens anders bezig Hij is altijd in mijn hart Daarom kom ik nooit Binnen in een leeg huis…

Zonder jou ben ik vrij, maar ik voel me meer een lege batterij.…

Droog, leeg, onervaren. Mijn kussensloop is vies, Mijn hoofd zit vol wartaal. Vaag, onbegrepen, kapot. Wanneer vind ik het licht?…

Heb je dit ook?... Dat je je gedachten eens wilt ledigen, moe van na te denken. Het "ctrl alt del" lukt niet... tenzij je dood bent!…

Wie zal me vertellen dat ik leef, zo leeg, zo dor. Wie zal me vertellen dat ik leef, in schijn. Laat los, ga door, het leven is te mooi. Laat los, ga door, het leven wacht niet lang. Te lang heb ik gehoopt op tranen die niet kwamen. Te lang heb ik gehoopt op gevoelens zonder licht.…

(voor Mirjam) Ik sta met lege handen in de nacht, ik hef ze naar God uit wanhoop, Hij weet precies hoeveel ik van je hou en ook hoeveel jij van mij houdt, dus maak geen vergissing.…

Daar liep je, Steeds verder van me vandaan, Trots en onbevreesd, Het leven in, Ik keek je na, En bedacht, Je vergat me te omarmen, De leegte bleef achter, Als enige herinnering, Zonder warmte, Leeg.…

Lieve lage late landse luchten lonken levensleegtes leeg. --------------------- Toelichting: Augustus 2005 reed ik met mijn camper uit Midden-Zweden terug naar Nederland. Voor op de weg springende reetjes en in de verte, die bijzondere 'ruimte'..dat uitzicht van en op Zweden.…

hoewel zij naar een verre stad vertrok lijkt ze thuis aanweziger dan ooit ligt haar beduimelde knuffel nog altijd op ‘t kussen staan Jip en Janneke haast stukgelezen in de kast waar ik die verhalen elke avond tot leven liet komen, zie ik haar nog met slaap omrande ogen muisstil naar dromenland gaan…

het ontwaken met lege handen nog geen besef van tijd, beslagen ruiten met mijn adem van vannacht met op het kussen nog de bonzen van het hart ‘k zou mijn leegte willen vullen met zaken die ik niet wil maar die ‘k moet dragen zoals de oren van mijn bril ik zou willen zijn met hem die ik slechts ben – een mens zoals die ander maar dan…

Het doet zo’n pijn die lege stoel De plaats in het ouderlijk huis Waar vader altijd zat voor de “buis” Het geeft zo’n verdrietig gevoel.…

Stil en niks Gedachten gaan Wil het niet maar het komt eraan Gedachten die niet zijn te stoppen Over eenzaam verdriet en pijn Hou op en stop en laat me zijn Over hoe wat en vooral waarom Mijn stilte is weg gevuld met veel Toe laat me los en laat me heel Stil en niks Gedachten gaan Wees stil….stil…..stil.....stil….…

Ik ben er niet Je ziet me wel Maar ik ben het niet Je voelt me wel Maar ik ben het niet Wie ik ben, is voor jou niet van belang Het lichaam dat ik jou geef is reeds verlaten De geest van velen waart in mij Kom erbij, als je dat wilt Eenmaal binnen laat ik je nooit meer gaan Eens zal ik je krijgen, eens zul je mij vinden Eens zal…

en zo kwam deze kamer leeg al bleef de rest er wel het meeste is mee in de wind, door het gras, onder de zon.…

Zo vertoeven ze op mijn erf solitair in droog gevallen dalen als geschonden schuiten op de werf altijd zwijgend met duizenden verhalen Ze leven in zanderig lichten in eindeloos oplichtend zand dwars door alle godsgerichten nemen ze passanten aan de hand Als het uitbundige en jubelend licht loom en lui de schemer schept wacht…

Leg jezelf nu maar neer voordat wij het doen. Dom onmens.…

Ik hef mijn lege handen naar de hemel een dramatisch gebaar maar het is niet anders een dichter heeft weinig te makken qua euro's dan qua geesteswijsheid klopt er niets van.…

('s Avonds) Als ik loop Zie ik sterren en De mooiste die ben jij! Onweerlegbaar…

Lege woorden Levenloze gedachten Doffe vonken In lege nachten Glinsteringen boven Vormen in donker Vrij van blaam Vrij van zonde Zonder zonde Zonder vragen Zo zonde Zonder nachten en Zonder dagen…

Ik heb niets meer om handen hoofd gebogen, handen op m'n rug zo loop ik naar mijn einde bewogen kijk ik op 't begin terug!…

M’n voetspoor loopt oneindig dood, met achter me een gouden eeuw en voor me grijnzend, grauw en groot woestijn van louter lege sneeuw, die ik in stilte toch bemin hoezeer ik ook iets anders schreeuw. In leegte vind ik doel en zin. Er zit een vorm van schoonheid in.…

In zinloos weer geeft staren een richting hulpeloos weliswaar en met een kalme vervreemding langs de naamloze oevers echoot de laatste winter struikelt het zomerpaleis binnen poogt tevergeefs leegte te vullen een koningsspan overziet het geraamte van woest en leeg vult hemelsbreed de ontdooide tuin met stralende schoonheid…

Zal hier ooit iemand voorbij trekken transparant wellicht, zonder omlijning zou niet elke beweging teveel zijn voor dit rimpelloze beeld? deze beklemmende stilte duldt geen bries over dit gelaat van het onaantastbare het struikgewas als gefronste wenkbrauw tegen de oplichtende schaduwen elke stap op dit karpet is een aanranding van de…

en dan is het stil de kamer leeg staan tafel en stoelen zinloos zwijgen de mensen de klok het bed de vogels in de tuin liggen de honden neer dan is het stil de kamer leeg geen adem meer…

Hetzelfde was geweest, Maar terwijl de kamer Hetzelfde bleef, was zij Uit zichzelf vertrokken, Zij die zichzelf niet meer Herkende, maar ook de kamer Niet meer waarin zij geboren was En groot werd - Meneer Alzheimer had haar Ongemerkt bij de hand genomen, En zachtjes weggevoerd, Wat uiteindelijk resteerde was Een bovenkamer die leeg…