Alle inzendingen over Leo

Er is gesproken al waren het enkele woorden veel meer dan een lange rede zeggen kan Ze klonken als harmonieuze akkoorden zoals de ware liefde tussen vrouw en man ik hoefde het zelf niet uit te leggen en zag de glimlach in je lieve gezicht het was goed je hoefde niets meer te zeggen je was verlost van pijn en deed je ogen dicht…

Waarom kan de tijd niet terug al was het maar voor even Dan zou ik toch nog heel vlug Jou een dikke knuffel geven Ik zou het niet kunnen laten met veel humor en een lach Om nog lang met je te praten Ik wou dat ik je nog steeds zag Het is een stil verlangen naar dierbaren die er niet meer zijn terugblikkend naar een bewogen jaar met intens…

Om te zien wie je werkelijk bent helpt geen spiegel of mooie prent geen make-up of rouge op wangen of met sieraden van goud omhangen Ze laten niet zien hoe mooi je bent maar de buitenkant die men al kent De ware schoonheid zit echt van binnen wat moest je zonder die schoonheid beginnen die schoonheid daar moet je zuinig op zijn al zit die schoonheid…

Branding De zoute branding komt aan land Met schuimkoppen in het volle licht De golven rollen over het strand Waarbij ze het mulle zand verdicht De waterlijn, ligt bezaait met wier en restanten van wat we hier laten De zee brengt ze met de vloed naar hier tot ze met eb ons weer gaan verlaten Het paalhoofd is bevolkt door meeuwen enkele…

Komt een gewichtige miljardair, met zijn dagboek in zijn klauwen, vol ontroerende verhalen. Over hoe verantwoordelijk hij is, wat zijn vermogen wel niet vermag, en hoe hard hij heeft gewerkt. Hoe hij zijn geld wettelijk heeft vergaard, en eerlijk aan de mensen moest onttrekken. Volgens zijn kasboek in zijn klauwen. Zijn weldadigheid wordt…

gehad tracht mij moeizaam voorwaarts naar huis te bewegen tocht door de Cevennen natuur over moeilijk begaanbare paden nog enkele koude en natte kilometers te gaan atmosfeer raakt intussen steeds meer elektrisch geladen beneden in het dal zie ik de contouren van daken sliertje blauwe rook kringelt op vanuit een schoorsteenpijp welkom thuis Leo…

een bruisende tuil bomen gebonden op de smalle landweg een poort naar veraf strak in het land op lange stammen een deur naar niets in lam gelegd land ook ongewijzigd door lichte wind het is een hemels poort als de lucht door zware wolken wordt stuk gesmeten het is een zware deur die naar de einder open gaat als zomerwolken…

Terwijl het water zacht pruttelend twee eitjes gaar kookt half zacht en ik een sinasappel pers praat ik met jou mijn moeder achter glas vandaag is het alweer vijfenvijftig jaar gelee dat onze Leo sprak "mama is dood" wat er toen in me omging ik was nog maar een kleutermeisje van amper vijf jaar kan geen pen beschrijven tranen in een…

Dam is stil de Dam is stiller dan ooit de Dam is doods de Dam is dood de Dam rouwt Dan zie ik een duif: “” een duif van honderd pond, een olijfboom in zijn klauwen, bij mijn oren met zijn mond vol van koren zoete vrouwen, vol van kirrende verhalen hoe de oorlog is verdwenen en herhaalt ze honderd malen: alle malen zal ik wenen”” (Leo…

(vrij naar het gedicht ‘Vrede’ van Leo Vroman) komt een duif van honderd pond met een eetdoos in zijn klauwen naast mij zitten op de grond en begint zich vol te stouwen zonder zich aan mij te storen honger is niet gauw verdwenen alle schaamte lijkt verloren ieder frietje doet mij wenen hij vertelt een triest verhaal kind aan vraatzucht…

Een lentemiddag. Ik heb rondgereden en kom zo onbedoeld terecht in Zeist: nog steeds een dorp door dartel loof omlijst, net zoals drieëntwintig jaar geleden. Wanneer zij lachend opendoet herrijst mijn jeugd in mij en wat wij samen deden. Er is, terwijl wij wederwaardigheden bespreken, niets dat op vervreemding wijst. En bij het heengaan…

je DNA heb jíj niet in de hand je daden? nooit geheel je eigen schuld je eist van anderen soms veel geduld al pest - verpest - je sóms het hele land maar wappies, tokkies, would be “criminalen”: terecht dat ze jullie op komen halen…

Een essay in dichtvorm Het water in de beekjes zet zich voort. Die aders met bezield bewegend water, nooit komt één druppel op één punt weer door. Zo’n stroompje blijkt een waardige erflater. Want als het water in beweging is, dan blijft het rein, kijk toch hoe fris en helder! Een lenteochtend zonder kommernis, een boeiend jongensboek met…

’t Bestaan in deze biotoop oogt goor. De adders als bezield krioelend water, die slangen brengen nooit iets zinnigs voort, behalve van zichzelf de overmaten. Verifieer wat in beweging is, als bij verkrachte kieren van een kelder. Een herfstochtend die in ontbinding is. Een bitter boek vol scheve antihelden. Nee, dan de mooi gemanicuurde…

‘s Nachts bij het kampvuur, als de stilte zich op het land heeft neergevlijd en wij gedwongen door de kilte verenigd zijn in schamelheid, als van het hout nerveus een knappen en van het vuur een guur gesis, hoorbaar zijn, wij desondanks dapper proberen te doen, en gewis, dan roeren soms zich de bosschages rondom het lager alsof iets daar…

Gewone werkman wordt minachtend slechts geloofd, de ouderen van grootte, spel en brood beroofd. Verschopten en ontsnapten waden door getob. De speelman speelt en wil niets anders aan zijn kop. Het gajes der elite strijkt de korting op.…

Daar naderen de hordes uit den vreemde in hun veelgroenige en gulden lompen. Ministerpresident zet met de leemte van zijn betoog een vreselijke domper op alle flauwe feesten rond zijn falen. De nieuwsdienst zwijgt in al gerede talen.…

Het dwaalbegrip dat in de poëzie spontaan gevoelens moeten overspoelen, vindt zijn evenknie in de relikwie; die zou, koud moeilijk, door er aan te voelen, de pijn verzoeten van de heresie van oergevoelens die ons overspoelen.…

De stralen van de zon belichten het groen dat is gelaafd, gestaald door regen die voor zon moest zwichten; het malse groen dat glanst en straalt. Het groen neigt naar het geel en gouden gestalten dansen van blad naar blad. Een schijn van goud doorspekt de wouden en trekt nog nurkse luchten glad. Het zonlicht sijpelt in de kieren, hiaten…

Hij wist schier niets, maar wat wel, dat blijft hypothese. Weet dan dat hij verlost is uit onwetendheid. Queetnie stierf. Voorbij zijn geestelijke ascese, die aanfloot tegen gans der mensheids waardigheid. Mij floot hij ook aan en ik viel voor hem als dienaar en vriend, was zuinig op hem, nam aldus mijn wraak op ’t leven, dat voor mij te zuinig…

Toen op een dag een vreemdeling heel frank en vrij flaneerde in de kleine stad der mooie mensen, met haar intriges, spiegels en haar gaanderij, haar tempels om de duivel Tijd in te verwensen, keek, druk met mooi-zijn, niemand naar dat wezen om (men liet om het bestaan der stad te doen voortduren, voor de vergane schoonheid, die vertrekken kon…

Van Venray richting Deurne rijdend, waar een grenslijn Noord-Brabant scheidt van Limburg, ligt links van de weg een bosje onder een door bendes van forenzen, wegreuzen en -piraten doorgezet beleg. Er prijkt daar een verkeersbord, blauw met witte P. Romantici, natuurliefhebbers en rustvorsers parkeren, voor een schijntje aan entree, gedwee hun…

Des avonds rond de stond van elf, wanneer de crisis van de dag is weggezonken en poppendame alsook sponzenheer van de t.v. naar hem niet langer lonken, omdat zijn echtgenote, afgebeuld, die krocht van lol heeft uitgehypochonderd en met haar zooi naar boven is gezeuld, naar die verknoeide uithoek van hun sponde, en hij voldoende aangeschoten…

Het zogenaamde plantenrijk laat mij siberisch. Gewoon wat groen, zo nu en dan voorzien van bloem. Ik zie geen schoonheid en vind wijders nooit mysteries. De planten hebben mij vanzelf al lang verdoemd. Toen dit gedicht zich voordeed en toen ik het smeedde, raadpleegde ik voor namen wel ‘De Groene School’, maar wat bij wat moest horen, wilde…

Kijk daar, kijk westwaarts, want vanaf dit punt, hier in het dorp, bevindt hij zich in ’t westen. Daar staat hij, groot maar onbetekenend, zo lijkt het, wiegend soms op zijn grondvesten. Goed dat het in de lucht van wolken wemelt om hem te schragen, anders viel hij om, alsof een dikke sisser uit de hemel ter aarde stort en inslaat als een bom…

Onder deze zerk vergaat een eerzame vent die niet verliederlijkte, als een batavier, en die zijn leven – nu bereids een monument – niet schond door rond te razen als een dolle stier. Een machtig mensenkind wiens inzet voor de Ander en voor de Maatschappij schier onnavolgbaar bleek. Geen cynicus, maar desondanks een rots, en schrander. O lof…

Lief dagboek, ik word soms van mij zo moe – van mijn fysiek en mijn verfoeide facie en ook van het geheel van mijn gedoe. Ik voel mij als de schandvlek van de natie. Soms blikkeren er van die ogenblikken dat ik mijn eigen lijf verlaten moet. Ik onderzoek mezelf met rille blikken en in mijn schoenen vloeit bebloed mijn moed. Dan denk ik:…

Dat zonderlinge wijf van gene zijde, zij schendt de reputatie van de buurt. De nette mensen moeten haar wel mijden: bedilzucht druist in tegen de cultuur. Het moest niet mogen: oogverblindend is ze! Het mansvolk loert wat af naar gene kant. Men kan slechts gissen hoe het kwam. Gemis van een schat? Drank? Dwaasheid? Combinaties van? In ramptijd…

Leo Kanes en Divo de Sijs Zijn met poète maudit Van Schamelen Een jaardicht bij elkaar gaan stamelen Op een soms zeer laagdrempelige wijs Hij mag dan eeuwig' in de titel dragen Hun Zuiderzeeballade parodie Mist die Enkhuizer feitenmelodie Van boerenwijsheid, antwoorden op vragen: ...Ten noorden van de Sont ruisen de bossen De…

constant contraproductief Dwaze Dirk draaft dagelijks door Eerlijke Emma emmert echt enorm Frauduleuze Frits fabuleert fantastische figuren Gevoelige Gea ginnegapt gewoon geweldig Hartelijke Hendrik hakketakt heel hopeloos Intelligente Irma is ineens imbeciel Jolige Job jengelt jaarlijks jammerlijk Knappe Karin kwetst koppige kerels Lieve Leo…