Alle inzendingen over Liefde Waanzinnig

Het leven in en boven de zee lijkt me met jou een waanzinnig idee.…

Heer, U hebt de schepping mooi gemaakt vanmorgen nog raakte ik ontroerd: werd ik er door geraakt.…

rijk aan gedrevenheid is de smetteloze wiens jacht op vunzigheid vereeuwigd in al zijn zonden hij dient in den nevel van de nachtelijke aard van beslommeringen zich enkel te bekommeren om de stille gang door de spelonken waar vrees en duivel heersen hij kent geen deemoed in de herkenning waar speer en drietand zich spijbelend hebben…

ik raak de plassen het ijsvlies scheurt in waanzinnige vibraties van fantasie en illusies het laatste koppige wintervuur uiteindelijk toch gebroken ijzig wit neigt naar kleurig golvend licht stilte wordt gebroken in luidruchtig vogelgekwetter het immer groene gras krokuskleurig opgefleurd aarzelend hul ik mij in geuren noordenwind…

Vanuit onzalige gedachten verprutsen wij de laatste kans in lange rij met de verdachten die handelen in doffe glans onze waanzinnig mooie ogen sluiten als beslagen ruiten getergd gekeerd en zwaar bedrogen naar een binnen zonder buiten in deze vers gedolven groeve reik ik jou de stalen spade begraaf het duister van ons droeve vanuit voorbedachte…

Slechts enkele woorden vertragen de tijd; Een verrukkelijke waanzinnigheid. Rondom woorden en letters. Bij tovenaars en ketters.…

de grond het beloofde licht aan de uitgang de donkere gang de groeiende duisternis de langzame versmalling het kruipen diep diep in het donker de omklemmende wanden de beklemmende lucht de benauwende vernauwing vooruit vooruit in het donkere gat geloof onwrikbaar vastgewroet radeloos redeloos hopeloos wanhopig tot je razend-heilig-waanzinnig…

van ster tot ster van zon naar maan het strand in onze wereld waar stilte ons omsluit als eeuwige, zachte nevel laat me zijn van golf tot wolk van zicht naar zee de wind in het deinen waar ik mijn ziel leg in samenvloeiende lijnen zo vrij en traag in vol verlangen het ritme vinden laat me strelen jouw duizend oceanen en enkel waanzinnig…

tepels zich aftekenen Je vingers knopen langzaam mijn bloesje behendig open Dan sluiten je handen zich om mijn zachte borsten Je handen glijden langzaam over mijn lichaam naar beneden Daar vinden zij mijn geheime oase en kreunend laat je mij genieten Je vingers strelen mij langzaam tot een orgastisch hoogtepunt Dit gevoel is zo waanzinnig…

Ik zie de wolken smaken weer naar softijs En hoor de sprieten schieten bommen bladgroen Als een gulden vos lig ik in het voorjaar Zaden en pollen maken stroop van het land De liefjes wurgen elkaar waanzinnig geil Uit dat gevrij floept een ei of druipt stampij Langs de lippen en de snuivende snoetjes Die dan verzadigd…

Dat onzinnige generatieconflict, hebben we waanzinnig uitgevochten. We knokten toen over ons groot gelijk. Ik was meestal klein en jij was groot. Jarenlang hebben we gestreden, over gehoorzaamheid en gezag. Zuiver mijn herinneringen pa. Laten we onze vriendschap vieren. Binnenkort is het weer Vaderdag.…

De dieren in de zee halen prachtige capriolen uit, een waanzinnig mooi gezicht. Herfst wel op zijn retour, want de winter is in aantocht. De zee in alle vrijheid. Gelukkig maakt zij deel uit van onze levensbehoefte, dat mogen we zeker wel koesteren.…

een oude man kijkt verkreukeld naar de lente waar is mijn moed om weer een jaar te moeten? lammetjes en verse blaadjes dartelen het leven…

Ik ben de dame met lichte geest en heldere ogen die in stille liefde van haar priester houdt nog het meest.…

Ik wacht op je al wacht ik voor niks; dan weet ik, dat ik niet voor niks op je heb gewacht!…

terwijl ze toezien hoe alles komt even blijft weer verdwijnt wortelen ze zich in elkaar doorgronden de diepte op zoek naar onwankelbaarheid de kracht van hun gehechtheid met bloei in de kruinen als eindeloze lente te verwoorden…

Toen: hield ik niet meteen van je, dat begon iets later, iets na " toen", kriebels in mijn buik, maar nog steeds denkend aan neen: geen flater, niet toegeven. Langzaam maar zeker, ging ik op je bouwen, belangrijker nog, vertrouwen, want dat was ik heel erg kwijt. Nu, zovele jaren later, zeg ik het hardop, niet bang meer…

hij is alleen maar beroemd. jij? als ik een mandarijn ben, ben jij mijn tweede deeltje. hij is alleen maar rijk. jij? als ik een poëziezwerver ben, ben jij het tweede coupletje. hij is alleen maar talentvol. jij? als ik talentloos ben, ben jij mijn belangrijkste muze. hij is alleen maar mooi. jij? als mijn ogen Gods ramen zijn…

Ik heb echt geen idee En mocht het liefde wezen Dan is er iets goed fout Ik zou dan moeten voelen Dat je werkelijk van me houdt.…

Vaak ogen we twee snaren op een instrument vormen wij een melodie die niet eenieder kent. Dan zijn wij weer twee haringen voor storm aan een tent een scheerlijn en het haakje of waslijn die meetrilt zeker bij stormkracht als wind het wasgoed optilt. Alleen al die gedachte brengt ons wellicht in streken waar ooit nog eens anderen over zullen…

naast elkaar wandelen we langs een gouden strand de schemering valt rustig donker neemt zijn tijd en ondergaande zon kust zacht de horizon mooie tafereeltjes, ogen die verblinden door al die schitterende juweeltjes de liefde ontbrandt en samen wandelen we verder… hand in hand!…

Ik kijk naar je Mijn blik blijft hangen In jouw diepe ogen Bedwelmd door Jouw zoete geur Die ik niet meer missen kan Kneed ik Je lichaam en Streel ik je fluwelen Haren Ik voel je in alles... Ik wil je voelen, zien, Horen en ruiken En dit verlangen nooit meer loslaten…

Na honderd jaren voor de schillenkar, stond een oud paard in de wei genietend, iets in de war. In de trouw gezworen ochtendmist hoorde hij gehinnik. Het was zijn oude vriendin, dat's wat hij wist. Verward maar toch heel blij keek hij rond. Zag haar weldra staan in de naaste wei. In vroeger jaren, lang gelee, hadden zij verkering waren…

Er was eens een kereltje met trots op de boekentas - I hate school - gepend Partner net de deur uit dus vet genant spijbelen Ik hield mijn kop maar het was vaak toch bikkelhard Te schadelijk te tergend Wat blijkt Bijscholing heden al is het dag en nacht Dus hoge scores gegarandeerd Trots dat ik je mocht en mag blijven bijstaan! Ik bén…

Je vachtje vertoont een knalbruin vlekje, gelijkend op een vlinder Nieuw troetelnaampje erg snel bedacht, lieve vlinder. Wat ben je ook een flodderkont, ik zit constant aan je lijf Vind je zo tof en fijn, ook mijn genot dat staat boven kijf. Ook zelden vertroeteld geweest hoor schattige kerel, wel erg bof Nog uren aftellend tergend traag, venteke…

In tijden van verlies leer jij jezelf goed kennen, kun je vaak maar moeilijk aan het besef echt wennen. Om je pad te kunnen lopen, ook rechtop te kunnen staan vraagt het ook uiten om ooit weer verder te kunnen gaan. Je zult vaak in oude mechanismen schieten vol gemis, laat mij maar even zeggen of je verstoppen in een nis. Openingen zoeken om…

Vlieg maar, mijn onvoorwaardelijke liefde Ik zal er altijd voor jou zijn aan het einde van de verbinding Teken jouw eigengemaakte levenspad waarop ik meridianen zal trekken.…

op het hoogtepunt kan de koorts gevaarlijk zijn men loopt dan oranje aan en voelt een beangstigende pijn pijn die in stilte verstomt die nootjes tussen kiezen laat kraken als ogen zien wat men niet gelooft en schoten spetterend palen raken of pijn die bijzonder uitzinnig is 'waanzinnig' kan men beter zeggen pijn die vreugde en kreten…

Mannen die gedichten schrijven zijn bijna altijd winnaars ze hebben strak gespierde lijven het zijn waanzinnig goede minnaars ze verplaatsen zich per BMW fietsen nooit eens door de regen hen gaat altijd de wind mee windkracht acht of negen we schrijven vaak over het leven o o o wat gaat het slecht daarin ben ik heel bedreven meestal meen…

alleen vandaag ben ik het kind met ogen, niet vervloekt alleen vandaag behoor ik tot de toekomst en de waanzinnige visioenen die als lichtramen uit de wind vallen vraag over morgen vraag over dromen van duizend keren onschuld vraag of ik jou wil aanraken voorbij de golven, de meeuwen de waarheid en de spartelende vuurtoren vol introvert…